Hvernig skal sjóða íslenskan frosk Viggó Örn Jónsson skrifar 6. apríl 2021 11:01 Nú er ár liðið. Líf okkar hefur breyst mikið og við getum ekki lengur sagt með góðri samvisku að við búum í frjálsu samfélagi. Það sem átti að vera nokkurra vikna átak til að fletja út kúrfu er orðið að tímalausri styrjöld við veiru sem er ekki hægt að útrýma og til þess eigum við öll að vera tilbúin að fórna frelsi okkar. Smátt og smátt höfum við gefið eftir stjórn á fleiri og fleiri þáttum í okkar lífi. Til að sjóða frosk lifandi þarf að hita vatnið hægt. Annars hoppar hann uppúr. Það verður smátt og smátt eðlilegt að mega ekki mæta í vinnu, fara í sund, fara í ferðalög eða bjóða fólki heim til sín í mat. Hægt og hægt verður hugmyndin um eðlilegt líf fjarlægari. Það gleymist að fortíðin er ekki eðlileg. Það er nútíminn sem er eðlilegur. Þetta er nú líf okkar. Daglegur skammtur af hysteríu Hvað gerist þegar þér er sagt á hverjum einasta degi frá einhverri einni hættu? Þegar allir fjölmiðlar tyggja sömu staðreyndirnar? Tölurnar uppfærðar á hverjum degi eins og um sé að ræða langmikilvægustu hættu samtímans? Hvað gerist þegar óttinn er stöðugt nærður? Eftir 11. september 2001 var stöðug umræða um hryðjuverk í öllum fjölmiðlum heims, dag eftir dag eftir dag. Afleiðingin var sú að fólk ofmat gríðarlega hættuna af hryðjuverkum og ofmat enn meir hættuna á að verða sjálft fyrir hryðjuverkum. Fyrir vikið var fólk tilbúið að styðja umfangsmiklar og stórtækar aðgerðir eins og hina sturluðu innrás í Írak, hermenn á götum úti og njósnir hins opinbera á eigin borgurum. Til þess að tryggja eigið öryggi var fólk tilbúið að hefja styrjaldir í fjarlægum löndum. Óttinn eyðileggur samkennd. Óttinn eyðileggur umræðu. Hrætt fólk tekur dómgreindarlausar ákvarðanir og segir eins og lögmaðurinn sagði í liðinni viku um fólk sem var verið að loka inni án dóms og laga: "Hættið að væla. Lagagrundvöllurinn er aukaatriði." Kunnugleg orð frá umræðunni um Guantanamo Bay. Litlu hlutirnir Þetta hefur verið ár grímunnar. Okkur var sagt að þær virkuðu alls ekki en var svo skyndilega sagt að þær væru lífsnauðsynlegar. Fyrir utan verslanir stendur fólk og grefur upp krumpaða klúta úr vasanum sem eru búnir að vera þar vikum saman. Hvers vegna? Trúir því einhver í alvörunni að þetta geri gagn? Grímurnar eru ekki sóttvarnarráðstöfun. Þær eru tæki til að láta fólk hlýða. Gera það sýnilegt að við eigum öll að lúta höfði fyrir ákvörðunum yfirvalda. Ákvörðun sem er fráleit í dag er orðin eðlileg og sjálfsögð ári seinna þegar við erum öll búin að hlýða henni nógu lengi. Þegar Inga Sæland vildi loka fólk inni í Egilshöll þótti það fyndið. Ári síðar er búið að hita nógu vel upp í vatninu til þess að sambærilegar ráðstafanir þykja fullkomlega eðilegar. Samt erum við miklu öruggari nú. Samt er búið að bólusetja stóran hluta þeirra sem eru í einhverri raunverulegri hættu. Þetta ár ætti að gera það auðveldara að skilja hvernig fólk hefur í fortíðinni glatað réttindum sínum fyrir falskt öryggi. Hversu lengi? Við búum nú í landi þar sem er eðlilegt að nágranni þinn hringi á lögregluna ef þú ert með fermingarveislu. Það er eðlilegt að loka þig inni í stofufangelsi án dóms og laga. Það er eðlilegt að banna þér að mæta til vinnu eða stunda nám. Það er eðlilegt að loka verslunum, veitingastöðum, líkamsrækt, flugvöllum og almenningssamgöngum. Stór hluti samfélagsins hefur látið þetta yfir sig ganga, gegn betri vitund. Fólk hefur sætt sig við að láta undan hræðslu annarra vegna þess að þetta átti allt að vera tímabundið. En markmiðinu er stöðugt breytt. Það sem var fyrst flöt kúrfa er nú veirulaust samfélag. Við áttum að verja heilbrigðiskerfið en erum nú að bíða eftir hjarðónæmi - hvernig svo sem það er skilgreint. Við ætluðum að bólusetja viðkvæma hópa en nú virðast það vera allir. Það er lágmarkskrafa að stjórnvöld svari því hversu lengi þessi bilun á að halda áfram. Hvenær, nákvæmlega, á þetta svokallaða þríeyki að pakka saman? Hvað, nákvæmlega, er markmiðið? Fólk er ólíkt. Sumir vilja ganga lengra en aðrir. Það er eðlilegt. Það sem er ekki eðlilegt er hinn fullkomni skortur á umræðu um sóttvarnir, markmið þeirra, gagnsemi og siðferði. Þinginu hefur mistekist að vera vettvangur umræðu. Gagnslausir fjölmiðlar hafa flutt einhliða málflutning kerfisins og þess fámenna hóps sem tekur ákvarðanirnar. Ríkisútvarpið er ekki öryggisventill heldur áróðurstæki. Án umræðu er engin gagnrýnin hugsun og mörgum fannst það beinlínis fyndið þegar blaðamaður í áramótaskaupinu dirfðist að spyrja spurninga af yfirvöldum. Vel soðnir froskar eru hlýðnir froskar. Höfundur er ráðgjafi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Viggó Örn Jónsson Mest lesið Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir Skoðun 52 milljarðar/ári x 30 ár = EES Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason skrifar Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson skrifar Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir skrifar Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir skrifar Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson skrifar Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Ein af hverjum fjórum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Vertu drusla! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tekur sér stöðu með Evrópusambandinu Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Feluleikur ríkisstjórnarinnar? Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Sjá meira
Nú er ár liðið. Líf okkar hefur breyst mikið og við getum ekki lengur sagt með góðri samvisku að við búum í frjálsu samfélagi. Það sem átti að vera nokkurra vikna átak til að fletja út kúrfu er orðið að tímalausri styrjöld við veiru sem er ekki hægt að útrýma og til þess eigum við öll að vera tilbúin að fórna frelsi okkar. Smátt og smátt höfum við gefið eftir stjórn á fleiri og fleiri þáttum í okkar lífi. Til að sjóða frosk lifandi þarf að hita vatnið hægt. Annars hoppar hann uppúr. Það verður smátt og smátt eðlilegt að mega ekki mæta í vinnu, fara í sund, fara í ferðalög eða bjóða fólki heim til sín í mat. Hægt og hægt verður hugmyndin um eðlilegt líf fjarlægari. Það gleymist að fortíðin er ekki eðlileg. Það er nútíminn sem er eðlilegur. Þetta er nú líf okkar. Daglegur skammtur af hysteríu Hvað gerist þegar þér er sagt á hverjum einasta degi frá einhverri einni hættu? Þegar allir fjölmiðlar tyggja sömu staðreyndirnar? Tölurnar uppfærðar á hverjum degi eins og um sé að ræða langmikilvægustu hættu samtímans? Hvað gerist þegar óttinn er stöðugt nærður? Eftir 11. september 2001 var stöðug umræða um hryðjuverk í öllum fjölmiðlum heims, dag eftir dag eftir dag. Afleiðingin var sú að fólk ofmat gríðarlega hættuna af hryðjuverkum og ofmat enn meir hættuna á að verða sjálft fyrir hryðjuverkum. Fyrir vikið var fólk tilbúið að styðja umfangsmiklar og stórtækar aðgerðir eins og hina sturluðu innrás í Írak, hermenn á götum úti og njósnir hins opinbera á eigin borgurum. Til þess að tryggja eigið öryggi var fólk tilbúið að hefja styrjaldir í fjarlægum löndum. Óttinn eyðileggur samkennd. Óttinn eyðileggur umræðu. Hrætt fólk tekur dómgreindarlausar ákvarðanir og segir eins og lögmaðurinn sagði í liðinni viku um fólk sem var verið að loka inni án dóms og laga: "Hættið að væla. Lagagrundvöllurinn er aukaatriði." Kunnugleg orð frá umræðunni um Guantanamo Bay. Litlu hlutirnir Þetta hefur verið ár grímunnar. Okkur var sagt að þær virkuðu alls ekki en var svo skyndilega sagt að þær væru lífsnauðsynlegar. Fyrir utan verslanir stendur fólk og grefur upp krumpaða klúta úr vasanum sem eru búnir að vera þar vikum saman. Hvers vegna? Trúir því einhver í alvörunni að þetta geri gagn? Grímurnar eru ekki sóttvarnarráðstöfun. Þær eru tæki til að láta fólk hlýða. Gera það sýnilegt að við eigum öll að lúta höfði fyrir ákvörðunum yfirvalda. Ákvörðun sem er fráleit í dag er orðin eðlileg og sjálfsögð ári seinna þegar við erum öll búin að hlýða henni nógu lengi. Þegar Inga Sæland vildi loka fólk inni í Egilshöll þótti það fyndið. Ári síðar er búið að hita nógu vel upp í vatninu til þess að sambærilegar ráðstafanir þykja fullkomlega eðilegar. Samt erum við miklu öruggari nú. Samt er búið að bólusetja stóran hluta þeirra sem eru í einhverri raunverulegri hættu. Þetta ár ætti að gera það auðveldara að skilja hvernig fólk hefur í fortíðinni glatað réttindum sínum fyrir falskt öryggi. Hversu lengi? Við búum nú í landi þar sem er eðlilegt að nágranni þinn hringi á lögregluna ef þú ert með fermingarveislu. Það er eðlilegt að loka þig inni í stofufangelsi án dóms og laga. Það er eðlilegt að banna þér að mæta til vinnu eða stunda nám. Það er eðlilegt að loka verslunum, veitingastöðum, líkamsrækt, flugvöllum og almenningssamgöngum. Stór hluti samfélagsins hefur látið þetta yfir sig ganga, gegn betri vitund. Fólk hefur sætt sig við að láta undan hræðslu annarra vegna þess að þetta átti allt að vera tímabundið. En markmiðinu er stöðugt breytt. Það sem var fyrst flöt kúrfa er nú veirulaust samfélag. Við áttum að verja heilbrigðiskerfið en erum nú að bíða eftir hjarðónæmi - hvernig svo sem það er skilgreint. Við ætluðum að bólusetja viðkvæma hópa en nú virðast það vera allir. Það er lágmarkskrafa að stjórnvöld svari því hversu lengi þessi bilun á að halda áfram. Hvenær, nákvæmlega, á þetta svokallaða þríeyki að pakka saman? Hvað, nákvæmlega, er markmiðið? Fólk er ólíkt. Sumir vilja ganga lengra en aðrir. Það er eðlilegt. Það sem er ekki eðlilegt er hinn fullkomni skortur á umræðu um sóttvarnir, markmið þeirra, gagnsemi og siðferði. Þinginu hefur mistekist að vera vettvangur umræðu. Gagnslausir fjölmiðlar hafa flutt einhliða málflutning kerfisins og þess fámenna hóps sem tekur ákvarðanirnar. Ríkisútvarpið er ekki öryggisventill heldur áróðurstæki. Án umræðu er engin gagnrýnin hugsun og mörgum fannst það beinlínis fyndið þegar blaðamaður í áramótaskaupinu dirfðist að spyrja spurninga af yfirvöldum. Vel soðnir froskar eru hlýðnir froskar. Höfundur er ráðgjafi.
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar
Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun