Íslendingasumar og allt í blóma? Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar 16. mars 2021 15:00 Þeir eru fjölmargir sem tala af miklum sannfæringarkrafti, með rómantískt blik í auga, að fráleitt sé að breyta fyrirkomulagi á landamærum Íslands, til að erlendir ferðamenn geti heimsótt okkur á ný. Miklu öruggara sé, að skella slagbrandi kirfilega fyrir, svo við getum notið þess að ferðast „frjáls“ á litlu eyjunni okkar. Íslendingar geti alveg bjargað ferðaþjónustunni. Þeir „leiki sér að því að fylla öll hótel“, líkt og kjörinn fulltrúi orðaði það í Silfrinu síðastliðinn sunnudag. Þó Íslendingar séu vissulega mikilvægir aufúsugestir þeirra fyrirtækja, sem yfir höfuð eru í stakk búin til að þjóna þeim, þá getur „Íslendingasumar“ í heildarsamhenginu aldrei orðið meira en lítill plástur á svöðusár. Það er mikilvægt að menn kveiki á því og geri sér grein fyrir þeim samfélags- og persónulega kostnaði sem hlýst af því blæðandi sári. Alvarlegar afleiðingar Fyrir réttu ári síðan, hrundi íslensk ferðaþjónusta til grunna nánast á einni nóttu. Afleiðingar þessa hruns ættu að vera flestum kunnar: Atvinnuleysi á Íslandi hefur aldrei mælst hærra. Beinn samdráttur í gjaldeyristekjum er um 350 milljarðar kr. (reyndar spöruðust um 130 milljarðar vegna þess að Íslendingar ferðuðust lítið til útlanda). Ríkissjóður tapar um milljarði á degi hverjum. Hratt gengur á gjaldeyrisvaraforða Seðlabankans. Landsframleiðsla á mann dróst saman um 8,2% á mann á síðasta ári, en hefði örugglega dregist mun meira saman, hefðu stuðningsaðgerðir ríkisins ekki komið til. Fjöldi fyrirtækja, fjölskylda og einstaklinga í ferðaþjónustutengdum rekstri hefur upplifað ólýsanlega tíma, staðið frammi fyrir rekstrarerfiðleikum af áður óþekktri stærðargráðu og mikilli óvissu um framtíðina. Mörg þeirra ramba nú á barmi gjaldþrots. Gistinætur Íslendinga duga skammt En af hverju mun Íslendingasumar ekki bjarga málunum? Til þess að átta sig á því er nauðsynlegt að hafa nokkrar staðreyndir á hreinu. Íslendingar eru og hafa í gegnum tíðina verið tiltölulega lítið brot af viðskiptavinahópi íslenskrar ferðaþjónustu. Heimamarkaðurinn er örsmár. Í flestum Evrópuríkjum og á Nýja-Sjálandi, sem oft er vísað til, er þessu öðruvísi farið. Þar er heimamarkaðurinn stærsti og mikilvægasti markaðurinn. Gistinætur eru ágætur mælikvarði á umsvif í ferðaþjónustu. Fjöldi gistinátta á hótelum, á landinu öllu, dróst saman um 92% á tímabilinu apríl til desember 2020, á Íslendingasumrinu mikla. Það á ekki að koma neinum á óvart að fjöldi hótela hefur verið lokað. Í venjulegu árferði vega gistinætur Íslendinga um 10% af heildarfjölda gistinátta á landinu. Það þýðir að níu af hverjum tíu gestum á íslenskum gististöðum eru erlendir gestir. Það segir sig sjálft að þegar eitthvað sem vegur 90% í jöfnu dregst saman um meira en 90%, þá geta þessi 10% sem eftir standa, seint vegið það upp. Allt veltur á erlendum ferðamönnum Fjárfesting í ferðaþjónustu sem og allur rekstur og starfsmannahald, miðast við að erlendir ferðamenn komi til landsins. Komur þeirra er forsenda fyrir sjálfbærni þeirra fjárfestinga sem ráðist hefur verið í á undanförnum árum. Það er jafnframt forsenda þess að virkja megi það starfsfólk sem nú situr aðgerðalaust og bíður eftir að ferðaþjónustan taki við sér á ný. Á árinu 2020 buðu ferðaþjónustufyrirtæki upp á alls kyns tilboð, sem Íslendingar voru nokkuð duglegir að nýta sér, með ferðagjöfina upp á vasann. Alls óvíst er hvort almennur grundvöllur og vilji verði fyrir svipuðum tilboðum á þessu ári. Ekki má gleyma að úrræði stjórnvalda, hlutabótaleið og uppsagnarstyrkir gerðu fyrirtækjunum kleift að halda áfram rekstri í fyrrasumar. Auk þess má reikna með að sá hluti þjóðarinnar sem hefur verið bólusettur eða fengið veiruna kjósi frekar að eyða sumarleyfinu erlendis. Litakóðakerfi lykilatriði Um miðjan janúar tilkynntu stjórnvöld um breytt fyrirkomulag á landamærum sem tekur gildi 1. maí næstkomandi. Fyrirkomulagið tekur mið af litakóðakerfi sóttvarnarstofnunar Evrópu. Í stuttu máli, er ekki á nokkurn hátt verið að „galopna“ landið, heldur einungis verið að opna á þann möguleika - undir ströngum skilyrðum - að hægt verði að ferðast til landsins án þess að þurfa að sæta fimm daga sóttkví. Út frá þessari ákveðnu dagsetningu hafa ferðaþjónustufyrirtæki á Íslandi unnið allar sínar áætlanir og allt markaðs- og sölustarf. Það þarf ekki að hafa mörgu orð um mikilvægi þess að ákvörðun stjórnvalda standi. Áhættan hlýtur að vera ásættanleg, einkum í ljósi þess að í byrjun maí verður samkvæmt bólusetningardagatali búið að bólusetja alla þá sem eru eldri en 70 ára og að stórum hluta aldurshópinn 60 - 69 ára og yngra fólk með undirliggjandi sjúkdóma. Jákvæð tíðindi frá ríkisstjórninni Frábær og mikilvæg tíðindi bárust frá ríkisstjórninni í morgun, þegar þau tilkynntu að ferðamönnum frá ríkjum utan Schengen, sem annað hvort eru með gilt bólusetningar- eða mótefnisvottorð sé nú heimilt að ferðast til landsins. Þetta er gríðarlega þýðingarmikið fyrir viðspyrnu ferðaþjónustunnar, þar sem á árinu 2019 mátti rekja rúmlega 41% allra gistinátta á hótelum til bandarískra (27%) og breskra ferðamanna (14,5%). Það þarf því ekki að fjölyrða um mikilvægi þessara markaðssvæða í endurreisn ferðaþjónustunnar. Þetta er ekki síst mikilvægt í því ljósi, að Bandaríkjamönnum og Bretum gengur jú mun betur að bólusetja sína þegna heldur en Evrópuríkjum og því ekki óvarlegt að reikna með að þessi ríki verði til í slaginn fyrr. Til að setja hluti í samhengi á Íslandi er alltaf skothelt að grípa til sjávarútvegsins. Einungis örlítill hluti (um 2%) afurða villta fisksins fer á markað á Íslandi. Ef til þess skyldi koma að ekki væri hægt að koma íslenskum fiski á erlenda markaði, myndi þá nokkrum manni detta í hug að við Íslendingar gætum þá keypt og borðað allan fiskinn sjálf, eins og ekkert hefði í skorist? Held ekki. Höfundur er formaður Samtaka ferðaþjónustunnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bjarnheiður Hallsdóttir Ferðamennska á Íslandi Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Mest lesið Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason Skoðun Skólinn er ekki verksmiðja Kristinn Jón Ólafsson,Halldóra Mogensen Skoðun Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun 60.000 auðir fermetrar Dagur B. Eggertsson Skoðun 76 dagar sem koma aldrei aftur Einar Guðnason Skoðun Hvar er pabbi? Og aðrir stríðsglæpir Ísraels Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Umfjöllun Kastljóss Þorgrímur Sigmundsson Skoðun Kristinn átrúnaður á tímum þjóðarmorðs Bjarni Karlsson Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga Skoðun Skoðun Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og grátur í draumum Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Segðu skilið við sektarkenndina Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar Skoðun Lög um vinnu og virknimiðstöðvar Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Áfram Breiðholt og Kjalarnes! Skúli Helgason skrifar Skoðun Austurland situr eftir þrátt fyrir fjórðung vöruútflutningstekna Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Vesturlönd mega ekki leyfa Pútín að skrifa leikreglurnar Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Umfjöllun Kastljóss Þorgrímur Sigmundsson skrifar Skoðun Gulur september María Heimisdóttir skrifar Skoðun Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason skrifar Skoðun Sakborningur hjá saksóknara Páll Steingrímsson skrifar Skoðun Reiði á tímum allsnægta Jökull Gíslason skrifar Skoðun 60.000 auðir fermetrar Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Kristinn átrúnaður á tímum þjóðarmorðs Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Tölur segja ekki alla söguna Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Skólinn er ekki verksmiðja Kristinn Jón Ólafsson,Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Enn úr sömu sveitinni Trausti Hjálmarsson skrifar Skoðun Palestínsk börn eiga betra skilið Anna Lúðvíksdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórn Eflingar lýsir yfir samstöðu með palestínsku þjóðinni og fordæmir þjóðarmorð á Gaza Hópur stjórnarmanna í Eflingu skrifar Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga skrifar Skoðun Umferðaröryggi barna í Kópavogi Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Hvar er pabbi? Og aðrir stríðsglæpir Ísraels Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Meira að segja Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 76 dagar sem koma aldrei aftur Einar Guðnason skrifar Skoðun Er popúlismi kenning um siðferði? Einar Gísli Gunnarsson skrifar Sjá meira
Þeir eru fjölmargir sem tala af miklum sannfæringarkrafti, með rómantískt blik í auga, að fráleitt sé að breyta fyrirkomulagi á landamærum Íslands, til að erlendir ferðamenn geti heimsótt okkur á ný. Miklu öruggara sé, að skella slagbrandi kirfilega fyrir, svo við getum notið þess að ferðast „frjáls“ á litlu eyjunni okkar. Íslendingar geti alveg bjargað ferðaþjónustunni. Þeir „leiki sér að því að fylla öll hótel“, líkt og kjörinn fulltrúi orðaði það í Silfrinu síðastliðinn sunnudag. Þó Íslendingar séu vissulega mikilvægir aufúsugestir þeirra fyrirtækja, sem yfir höfuð eru í stakk búin til að þjóna þeim, þá getur „Íslendingasumar“ í heildarsamhenginu aldrei orðið meira en lítill plástur á svöðusár. Það er mikilvægt að menn kveiki á því og geri sér grein fyrir þeim samfélags- og persónulega kostnaði sem hlýst af því blæðandi sári. Alvarlegar afleiðingar Fyrir réttu ári síðan, hrundi íslensk ferðaþjónusta til grunna nánast á einni nóttu. Afleiðingar þessa hruns ættu að vera flestum kunnar: Atvinnuleysi á Íslandi hefur aldrei mælst hærra. Beinn samdráttur í gjaldeyristekjum er um 350 milljarðar kr. (reyndar spöruðust um 130 milljarðar vegna þess að Íslendingar ferðuðust lítið til útlanda). Ríkissjóður tapar um milljarði á degi hverjum. Hratt gengur á gjaldeyrisvaraforða Seðlabankans. Landsframleiðsla á mann dróst saman um 8,2% á mann á síðasta ári, en hefði örugglega dregist mun meira saman, hefðu stuðningsaðgerðir ríkisins ekki komið til. Fjöldi fyrirtækja, fjölskylda og einstaklinga í ferðaþjónustutengdum rekstri hefur upplifað ólýsanlega tíma, staðið frammi fyrir rekstrarerfiðleikum af áður óþekktri stærðargráðu og mikilli óvissu um framtíðina. Mörg þeirra ramba nú á barmi gjaldþrots. Gistinætur Íslendinga duga skammt En af hverju mun Íslendingasumar ekki bjarga málunum? Til þess að átta sig á því er nauðsynlegt að hafa nokkrar staðreyndir á hreinu. Íslendingar eru og hafa í gegnum tíðina verið tiltölulega lítið brot af viðskiptavinahópi íslenskrar ferðaþjónustu. Heimamarkaðurinn er örsmár. Í flestum Evrópuríkjum og á Nýja-Sjálandi, sem oft er vísað til, er þessu öðruvísi farið. Þar er heimamarkaðurinn stærsti og mikilvægasti markaðurinn. Gistinætur eru ágætur mælikvarði á umsvif í ferðaþjónustu. Fjöldi gistinátta á hótelum, á landinu öllu, dróst saman um 92% á tímabilinu apríl til desember 2020, á Íslendingasumrinu mikla. Það á ekki að koma neinum á óvart að fjöldi hótela hefur verið lokað. Í venjulegu árferði vega gistinætur Íslendinga um 10% af heildarfjölda gistinátta á landinu. Það þýðir að níu af hverjum tíu gestum á íslenskum gististöðum eru erlendir gestir. Það segir sig sjálft að þegar eitthvað sem vegur 90% í jöfnu dregst saman um meira en 90%, þá geta þessi 10% sem eftir standa, seint vegið það upp. Allt veltur á erlendum ferðamönnum Fjárfesting í ferðaþjónustu sem og allur rekstur og starfsmannahald, miðast við að erlendir ferðamenn komi til landsins. Komur þeirra er forsenda fyrir sjálfbærni þeirra fjárfestinga sem ráðist hefur verið í á undanförnum árum. Það er jafnframt forsenda þess að virkja megi það starfsfólk sem nú situr aðgerðalaust og bíður eftir að ferðaþjónustan taki við sér á ný. Á árinu 2020 buðu ferðaþjónustufyrirtæki upp á alls kyns tilboð, sem Íslendingar voru nokkuð duglegir að nýta sér, með ferðagjöfina upp á vasann. Alls óvíst er hvort almennur grundvöllur og vilji verði fyrir svipuðum tilboðum á þessu ári. Ekki má gleyma að úrræði stjórnvalda, hlutabótaleið og uppsagnarstyrkir gerðu fyrirtækjunum kleift að halda áfram rekstri í fyrrasumar. Auk þess má reikna með að sá hluti þjóðarinnar sem hefur verið bólusettur eða fengið veiruna kjósi frekar að eyða sumarleyfinu erlendis. Litakóðakerfi lykilatriði Um miðjan janúar tilkynntu stjórnvöld um breytt fyrirkomulag á landamærum sem tekur gildi 1. maí næstkomandi. Fyrirkomulagið tekur mið af litakóðakerfi sóttvarnarstofnunar Evrópu. Í stuttu máli, er ekki á nokkurn hátt verið að „galopna“ landið, heldur einungis verið að opna á þann möguleika - undir ströngum skilyrðum - að hægt verði að ferðast til landsins án þess að þurfa að sæta fimm daga sóttkví. Út frá þessari ákveðnu dagsetningu hafa ferðaþjónustufyrirtæki á Íslandi unnið allar sínar áætlanir og allt markaðs- og sölustarf. Það þarf ekki að hafa mörgu orð um mikilvægi þess að ákvörðun stjórnvalda standi. Áhættan hlýtur að vera ásættanleg, einkum í ljósi þess að í byrjun maí verður samkvæmt bólusetningardagatali búið að bólusetja alla þá sem eru eldri en 70 ára og að stórum hluta aldurshópinn 60 - 69 ára og yngra fólk með undirliggjandi sjúkdóma. Jákvæð tíðindi frá ríkisstjórninni Frábær og mikilvæg tíðindi bárust frá ríkisstjórninni í morgun, þegar þau tilkynntu að ferðamönnum frá ríkjum utan Schengen, sem annað hvort eru með gilt bólusetningar- eða mótefnisvottorð sé nú heimilt að ferðast til landsins. Þetta er gríðarlega þýðingarmikið fyrir viðspyrnu ferðaþjónustunnar, þar sem á árinu 2019 mátti rekja rúmlega 41% allra gistinátta á hótelum til bandarískra (27%) og breskra ferðamanna (14,5%). Það þarf því ekki að fjölyrða um mikilvægi þessara markaðssvæða í endurreisn ferðaþjónustunnar. Þetta er ekki síst mikilvægt í því ljósi, að Bandaríkjamönnum og Bretum gengur jú mun betur að bólusetja sína þegna heldur en Evrópuríkjum og því ekki óvarlegt að reikna með að þessi ríki verði til í slaginn fyrr. Til að setja hluti í samhengi á Íslandi er alltaf skothelt að grípa til sjávarútvegsins. Einungis örlítill hluti (um 2%) afurða villta fisksins fer á markað á Íslandi. Ef til þess skyldi koma að ekki væri hægt að koma íslenskum fiski á erlenda markaði, myndi þá nokkrum manni detta í hug að við Íslendingar gætum þá keypt og borðað allan fiskinn sjálf, eins og ekkert hefði í skorist? Held ekki. Höfundur er formaður Samtaka ferðaþjónustunnar.
Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun
Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar
Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar
Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar
Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar
Skoðun Austurland situr eftir þrátt fyrir fjórðung vöruútflutningstekna Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar
Skoðun Stjórn Eflingar lýsir yfir samstöðu með palestínsku þjóðinni og fordæmir þjóðarmorð á Gaza Hópur stjórnarmanna í Eflingu skrifar
Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga skrifar
Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun