Ragnar Þór hefur komið verkalýshreyfingunni upp á yfirborðið aftur Arnþór Sigurðsson skrifar 9. mars 2021 09:30 Verkalýðshreyfingin á Íslandi er rúmlega 100 ára gömul og hefur allt frá fyrsta degi verið mikilvæg fyrir launafólk í landinu. Öll þau réttindi sem almennir launamenn hafa og þykja sjálfsögð komu ekki til af sjálfusér heldur með mikilli baráttu og stundum miklum átökum. Fórnin sem launamenn verða fyrir á hverjum tíma er alltaf dýr og stundum spyrja menn hvort að verkföll eða vinnutap borgi sig og svarið er yfirleitt nei. En þrátt fyrir fórnina þá eru sótt réttindi og barist fyrir réttlæti og til lengri tíma skipta þau máli. En fyrir um 20-25 árum urðu breytingar á verkalýðshreyfingunni og hún var orðin máttlaus og hlédræg og sótti lítið fram. Sér í lagi þeir sem voru með laun undir meðallaunum fóru að dragast meir og meir aftur úr og voru í raun skilin eftir. Baráttuandi verkalýðshreyfingarinnar fór dvínandi og undir það síðasta var hún orðin lágt skrifuð samkvæmt könnunum meðal almennings. Þá má segja að það hafi komið ferskur blær inn í verkalýðshreyfinguna, Ragnar Þór Ingólfsson settist í formannsstól VR og það gerðist eitthvað sem erfitt er að útskýra í fáum orðum. VR fór að verða aftur það afl sem það á að vera sem stærsta verkalýðsfélag landsins. Síðar komu Sólveig Anna Jónsdóttir inn sem formaður Eflingar og Drífa Snædal varð Forseti ASÍ. Það má segja að verkalýðshreyfingin hafi fengið andlitslyftingu og allt í einu varð þessi fjöldahreyfing launamanna komin með þá virðingu og slagkraft sem henni ber í íslensku samfélagi. Ragnar Þór hefur ekki setið auðum höndum frá því að hann tók að sér formennsku í VR. Hans verk hafa jafnvel sett samfélagið á annan endann þegar mest hefur gengið á og ávalt er Ragnar í baráttu fyrir launamenn í landinu, unga sem aldna. Það er margt hægt að nefna og er listinn langur en til þess að nefna eitthvað þá hefur Ragnar Þór beitt sér fyrir því að VR standi þétt við bakið á Neytendasamtökunum í baráttunni gegn glæpum smálanafyrirtækja. VR lagði félagi eldri borgara lið þar sem Grái herinn svokallaði er að reka mál gegn ríkinu vegna tekjutenginga á almannatryggingakerfinu, Ragnar Þór beitti sér fyrir því að VR yrði bakhjarl í þessu máli. Þá fór Ragnar Þór einn gegn ótrúlega ósvífnum vinnubrögðum leigufélaga íbúða þar sem réttur leigenda var að engu hafður og hafði hann góðan árangur í því máli með stjórn VR þétt að baki sér. Nýverið hefur VR riðið á vaðið í húsnæðismálum og mun hefja byggingu á 33-36 íbúða blokk fyrir almennan leigumarkað í anda gömlu verkamannabústaðanna og er það vonandi að önnur verkalýðsfélög komi í kjölfarið og í sameiningu hefji stórátak á íbúðamarkaði enda mikið þörf þar sem íslenskur leigumarkaður er vægast sagt hörmulegur fyrir leigjendur. Svona má lengi telja og verður þó síðast en ekki síst að nefna að síðustu kjarasamningar eru þeir merkilegustu í áratugi. Ekki bara það að lægstu laun voru hækkuð svo um munar, heldur eru skattar lægri á lægstu laun, vinnuvikan hefur verið stytt, ný lán eru að koma til sögunnar fyrir þá sem ekki ráða við að eignast húsnæði. Svo er Ragnar þór bara góður félagi, mannlegur og laus við allt yfirlæti. Innra starf VR blómstrar enda góður andi innan stjórnar og að sjálsögðu er framúrskarandi hæft fólk sem starfar á skrifstofu VR. Kynni mín af Ragnari eru í gegnum stjórn VR síðustu þrjú árin. Það er áríðandi að VR félagar taki þátt í komandi kosningum og styði Ragnar Þór. Þá er von áfram að Verkalýðshreyfingin á Íslandi haldi sínum hlut eins og henni ber. Styðum Ragnar Þór til formanns VR. Höfundur er stjórnarmaður í stjórn VR. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Formannskjör í VR Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Sigursaga Evrópu í 21 ár Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Sjá meira
Verkalýðshreyfingin á Íslandi er rúmlega 100 ára gömul og hefur allt frá fyrsta degi verið mikilvæg fyrir launafólk í landinu. Öll þau réttindi sem almennir launamenn hafa og þykja sjálfsögð komu ekki til af sjálfusér heldur með mikilli baráttu og stundum miklum átökum. Fórnin sem launamenn verða fyrir á hverjum tíma er alltaf dýr og stundum spyrja menn hvort að verkföll eða vinnutap borgi sig og svarið er yfirleitt nei. En þrátt fyrir fórnina þá eru sótt réttindi og barist fyrir réttlæti og til lengri tíma skipta þau máli. En fyrir um 20-25 árum urðu breytingar á verkalýðshreyfingunni og hún var orðin máttlaus og hlédræg og sótti lítið fram. Sér í lagi þeir sem voru með laun undir meðallaunum fóru að dragast meir og meir aftur úr og voru í raun skilin eftir. Baráttuandi verkalýðshreyfingarinnar fór dvínandi og undir það síðasta var hún orðin lágt skrifuð samkvæmt könnunum meðal almennings. Þá má segja að það hafi komið ferskur blær inn í verkalýðshreyfinguna, Ragnar Þór Ingólfsson settist í formannsstól VR og það gerðist eitthvað sem erfitt er að útskýra í fáum orðum. VR fór að verða aftur það afl sem það á að vera sem stærsta verkalýðsfélag landsins. Síðar komu Sólveig Anna Jónsdóttir inn sem formaður Eflingar og Drífa Snædal varð Forseti ASÍ. Það má segja að verkalýðshreyfingin hafi fengið andlitslyftingu og allt í einu varð þessi fjöldahreyfing launamanna komin með þá virðingu og slagkraft sem henni ber í íslensku samfélagi. Ragnar Þór hefur ekki setið auðum höndum frá því að hann tók að sér formennsku í VR. Hans verk hafa jafnvel sett samfélagið á annan endann þegar mest hefur gengið á og ávalt er Ragnar í baráttu fyrir launamenn í landinu, unga sem aldna. Það er margt hægt að nefna og er listinn langur en til þess að nefna eitthvað þá hefur Ragnar Þór beitt sér fyrir því að VR standi þétt við bakið á Neytendasamtökunum í baráttunni gegn glæpum smálanafyrirtækja. VR lagði félagi eldri borgara lið þar sem Grái herinn svokallaði er að reka mál gegn ríkinu vegna tekjutenginga á almannatryggingakerfinu, Ragnar Þór beitti sér fyrir því að VR yrði bakhjarl í þessu máli. Þá fór Ragnar Þór einn gegn ótrúlega ósvífnum vinnubrögðum leigufélaga íbúða þar sem réttur leigenda var að engu hafður og hafði hann góðan árangur í því máli með stjórn VR þétt að baki sér. Nýverið hefur VR riðið á vaðið í húsnæðismálum og mun hefja byggingu á 33-36 íbúða blokk fyrir almennan leigumarkað í anda gömlu verkamannabústaðanna og er það vonandi að önnur verkalýðsfélög komi í kjölfarið og í sameiningu hefji stórátak á íbúðamarkaði enda mikið þörf þar sem íslenskur leigumarkaður er vægast sagt hörmulegur fyrir leigjendur. Svona má lengi telja og verður þó síðast en ekki síst að nefna að síðustu kjarasamningar eru þeir merkilegustu í áratugi. Ekki bara það að lægstu laun voru hækkuð svo um munar, heldur eru skattar lægri á lægstu laun, vinnuvikan hefur verið stytt, ný lán eru að koma til sögunnar fyrir þá sem ekki ráða við að eignast húsnæði. Svo er Ragnar þór bara góður félagi, mannlegur og laus við allt yfirlæti. Innra starf VR blómstrar enda góður andi innan stjórnar og að sjálsögðu er framúrskarandi hæft fólk sem starfar á skrifstofu VR. Kynni mín af Ragnari eru í gegnum stjórn VR síðustu þrjú árin. Það er áríðandi að VR félagar taki þátt í komandi kosningum og styði Ragnar Þór. Þá er von áfram að Verkalýðshreyfingin á Íslandi haldi sínum hlut eins og henni ber. Styðum Ragnar Þór til formanns VR. Höfundur er stjórnarmaður í stjórn VR.
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar