Hvernig geta háskólarnir og bókasöfn þeirra brugðist við þessum aðstæðum? Því er ekki auðsvarað þar sem rannsóknir háskólanna byggja á því að vísindamenn hafi aðgang að rannsóknum annarra í faginu. Í þeirra huga er það meginhlutverk háskólabókasafna að veita þeim sem mestan aðgang til þess að þeir hafi ávallt aðgang að nýjustu rannsóknum í virtustu tímaritum heims. Og þeir keppast um að fá niðurstöður sinna rannsókna birtar þar því stigamatskerfi háskólanna umbunar þeim í takt við virðingarkerfi tímarita, því virtara, því betri umbun. Já umbun, því þetta hefur bein áhrif á launin þeirra og virðingu innan fræðamannasamfélagsins.
Háskólabókasöfn hafa lengi vel unnið að markmiðum opins aðgangs, þannig að rannsóknir sem gerðar eru fyrir opinbert fé, séu aðgengilegar án hindrana. Langt er síðan háskólabókasöfn komu á fót skráningum í sín eigin rafræn varðveislukerfi sem eru öllum opin. Á Íslandi er búið að vinna að því jafnt og þétt frá árinu 2008 þegar Skemmunni var komið á fót en það var fyrsta íslenska varðveislusafnið sem háskólarnir sameinuðust um að reka, fljótlega varð Skemman þó eingöngu að safni fyrir lokaritgerðir háskólanna. Árið 2016 var því öðru rafrænu varðveislusafni komið á fót með það að meginmarkmiði að skrá vísindagreinar eftir íslenska fræðimenn, „Opin vísindi“ er einnig samstarfsverkefni allra íslensku háskólanna. Yfirlýst markmið safnsins er að safninu er „ætlað að tryggja aðgang að útgefnu vísindaefni íslensks rannsóknasamfélags um ókomna tíð“, Afhverju? Til þess að tryggja að háskólarnir þurfi ekki seinna meir að borga fleiri milljónir, hundruði milljóna fyrir að fá aðgang að rannsóknum íslenskra vísindamanna.
Flækjustigið hækkar
Birtingar samþykktra greina til útgáfu í opnu varðveislusafni háskóla eru háðar leyfi útgefenda, sumir heimila eingöngu „pre-print“ eða „post-print“ útgáfu af innsendum greinum, en heimila ekki birtingu á greinum sem búið er að merkja því tímariti sem samþykkir greinina til birtingar og kaupir af vísindamanninum höfundarrétt hans. Já, því miður. Með slíkum samningum hafa höfundar greina ekki lengur leyfi til að birta PDF útgáfur útgefenda greina sinna. Að baki hverri birtingu í rafrænu varðveislusafni fer því fram mikil vinna við að finna út hvaða eintak af grein megi birta, oft er ekki til önnur gerð en PDF útgáfa útgefandans og þá þarf stundum að semja um birtingargjald við þá. Birtingargjald? Já, mótsvar útgefenda við kröfu um að birta í opnum aðgangi er háð því að höfundur greiði sérstaklega fyrir slíka birtingu sjálfur og þau gjöld eru afar mismunandi, oft á tíðum mjög há. En hvað ef tímaritið er nú þegar í áskrift háskóla fræðimannsins? Er þá ekki verið að tvígreiða fyrir aðganginn? Í Kaupmannahafnarháskóla er verið að rannsaka hvaða tímarit taka birtingargjöld fyrir opinn aðgang og hvort þau tímarit séu líka í áskrift bókasafns skólans. Þannig að verið sé að greiða áskriftargjald og birtingargjald fyrir sama hlut, tvisvar! Íslensku háskólabókasöfnin eru að vinna að því að geta beitt slíkum rannsóknaraðferðum á þau tímarit sem keypt eru.Mögulegar leiðir út úr flækjunni
Háskólabókasöfn geta unnið að því að bæta niðurstöður leitarvéla sinna þannig að þær beini notendum frekar í efni í opnum aðgangi en því sem greitt er fyrir. Þau geta unnið að því að fræða og hvetja til slíkra birtinga. Þau munu halda áfram að skrásetja það sem hægt er í opnum aðgangi. Þau geta rannsakað hversu mikið greitt er í birtingargjöld til útgefenda. Þau geta rannsakað notkun á áskriftartímaritum og endurskoðað þær þegar þörf krefur og nýtt fjárveitingar sínar eins skilmerkilega og unnt er. Þetta mjakast, en gengur frekar hægt.Víða gætir orðið óþreyju í hve hægt gengur og háskólabókasöfn í Evrópu hafa undanfarið helst beint spjótum sínum að útgáfurisanum Elsevier og neituðu bæði sænsk og þýsk háskólabókasöfn að kaupa aðgang að stórum pakka tímarita frá Elsevier í fyrra og leita nú annarra leiða til að veita notendum sínum aðgang að tímaritagreinum.
En það þarf líka að endurskoða hvað liggur til grundvallar stigamats í framgangskerfum skólanna og auka þar vægi greinabirtinga í opnum aðgangi. Það er hægt að nota Web of Science stigareiknirinn á tímarit í opnum aðgangi á sama hátt og hefðbundin tímarit og fleiri tæki. Margir rannsóknarsjóðir eins og H2020 og FP7 hjá Evrópusambandinu gera orðið kröfu um að rannsóknir fjármagnaðar af þeim skulu birtar í opnum aðgangi.
Og ríkisstjórnir landa þurfa einnig að leggja hönd á plóg og gera það að opinberri stefnu sinni að rannsóknir unnar fyrir opinbert fé skuli gerðar aðgengilegar eins og Frakkland gerði í fyrra og unnið er að slíkri stefnu fyrir Ísland í Mennta- og menningarmálaráðuneytinu. Kannski eru háskólar á Íslandi að bíða eftir þeirri stefnu til að geta uppfært sínar, endurskoðað stigamatskerfi eða samið nýjar stefnur um opinn aðgang eða opin vísindi. Hvað sem því líður eru háskólabókasöfnin tilbúin að leiðbeina, fræða og skrásetja rannsóknir íslenskra rannsakenda í opnum aðgangi.
Höfundur er upplýsingafræðingur og forstöðumaður bókasafns Háskólans á Bifröst.
