„Þessi greinargerð myndi, um þessi málsatvik, lúta öll að því hvort að Guðjón í þessu tilfelli hafi hugsanlega stuðlað að því að [lögreglu]menn voru á rangri braut ef því er að skipta. Það hefur áhrif á bótaréttinn.“
Guðjón Skarphéðinsson, einn sýknaðra í Guðmundar- og Geirfinnsmálum, er nú í málaferlum við ríkið um greiðslu bóta með dráttarvöxtum upp á 1,3 milljarða króna. Sáttanefnd var skipuð af forsætisráðherra til að komast að samkomulagi við sakborninga og ættingja um bætur sem en tilboð var ekki samþykkt.

Sjá einnig: Nálgun ríkislögmanns ekki aðeins „ómanneskjuleg“ heldur einnig „lögfræðilega ótæk“
Andri segir það, að Guðjón hafi aldrei dregið játninguna til baka, hluta af ástæðunni fyrir núverandi málavöxtum. „Já, meðal annars er bent á það, hann gerði það ekki og það eru ýmis atriði í upphafi sem við teljum að mögulega hafi leitt til þess að rannsóknaraðilar lögðu af stað í þessa vegferð sem leiddi síðan til þessa dóms á sínum tíma.“
„En þetta er út af fyrir sig atriði sem er lögbundið. Það hefur alltaf verið ákvæði í lögum um að bætur markist að einhverju leiti að því ef að menn hafa átt þátt í þessu, eða kannski ekki beint þátt, en að framkoma þeirra hafi gefið rannsóknaraðilum undir fótinn með að þeir væru á réttri leið,“ segir Andir.

„Hins vegar, ef að einstakir aðilar vilja leita réttar síns fyrir dómi, þá finnst mér það bara fullkomlega eðlilegt og heldur er ekki eðlilegt að leggja einhvern stein í þá götu. Það er þá annarra að taka þessa ákvörðun um einstök mál en þeir möguleikar eru í stöðunni,“ segir Andri.
Hann segist ekki geta ákvarðað hvaða bætur verði ákveðnar á endanum. Allir málsaðilar geti sótt fullar bætur fyrir dómi en tilboð ríkisstjórnarinnar standi enn.
Hann segist hafa fullan skilning á því að fólk sem ekki þekki til hafi skoðanir á málinu og það sé eðlilegt. „Auðvitað er sjálfsagt að fólk hafi þá skoðun að greiða eigi fjármuni og hvort að eiga setji fimm milljarða í þetta. Almenningur verður líka að taka afstöðu til þess en hér er bara verið að leita einhverra leiða til lykta með einhverjum fjárhæðum sem menn treysta sér til að ganga frá þessu með.“