Sorry, en þú ert bara ekki nógu fullkomin fyrir þessa íbúð Sigríður Karlsdóttir skrifar 3. júní 2019 13:07 Ég er á leigumarkaðnum. Það hljómar ef til vill furðulega, en hluti af mér elskar það Við fjölskyldan sjáum lífið sem tækifæri og tækifærin eru stundum út um allt og þá er gott að geta flutt með tiltölulega litlu veseni. Þrátt fyrir að við hjónin vinnum Georg Bjarnfreðarson í háskólagráðukeppninni, þá getum við ekki lagað vask þó lífið lægi við. Við erum með of margar háskólagráður í að gera við vindskeiðar og mér finnst ekkert sérstaklega gaman að skoða myndir af eldhúsinnréttingum eða labba um og leita að blöndunartækjum. Hef svo margt annað við tímann minn að gera og ef til vill er ég einhverskonar letidýr. Þess vegna hentar leigumarkaðurinn okkur mjög vel og erum við til í að borga aðeins meira og hef þá kannski tíma til að klappa kettinum. Ég hef sjálf byggt hús og skoða reglulega lán og afborganir. Ég er ekki með háskólagráðu í viðskiptafræði, en ég veit hvað kostar að reka húsnæði með öllum rekstrarkostnaði. Það er munur á kostnaði og einskærum gróða. Nú er ég að leita að íbúð. Ég er svo sem sjóuð í þessu og þekki vel til menningarinnar sem ríkir í þessum heimi. Ég ligg á síðunum og skoða. Af þvi ég hef áhuga á allskonar menningu þá ligg ég stundum tímunum saman og skoða mynstur leigusala og leigjenda. Les reynslusögur og fer viljandi inn í sérkennilegar aðstæður af einskærri forvitni. Og Herragúd hvað menningin hefur breyst. Fyrir utan verðlagið, sem er gjarnan eiginhagsmuna fnykur af, þá eru kröfurnar orðnar stjarnfræðilegar. „Sko, við setjum 250.000 á íbúðina í staðinn fyrir 270.00 ef þið reitið hérna arfann fyrir framan stéttina vikulega, lagið allt sem bilar sjálf og skiptið um baðinnréttingu og málið og …. og já kötturinn má ekki veiða fugla. Við búum á efri hæðinni og fylgjumst með.“ „Hérna, þið fáið allt nema þetta herbergi hérna. Ég þarf að koma hérna tvisvar sinnum í mánuði og ná í dót sem ég mun geyma í einu herberginu. Ég er með aukalykla.“ „Það má ekki vera með umgang eftir kl. 22, því við erum yfirleitt farin að sofa þá og það heyrist svo á milli.“ Kæru leigusalar. Leigjendur eru fólk. Með þarfir eins og þið. Ef kötturinn veiðir fugl, sem er afar sorglegt í sjálfu sér, þá taka þeir afleiðingunum. Ef þeir vilja dansa salsa klukkan 10:30 þá mega þeir það. Þetta er heimili þeirra. Þau er ekki bara þáttur í peningamaskínu. Það er þetta með sameiginlegu velferðina sem er svo dásamleg. Ef einum fjölskyldumeðlim líður illa í fjölskyldunni hefur það áhrif á hina. Ef einum einstakling líður illa í vinnunni, þá hefur það áhrif á einhverja aðra. Ef einhver prósenta landsmanna finnur ekki húsnæði þar sem þeir geta bara lifað sínu lífi (svo framarlega sem þeir ganga vel um og skaða ekki aðra) þá hefur það áhrif á aðra. Ef við færum að hugsa meira um heildina frekar en dvelja í einstaklingshyggjunni, þá vitum við alveg að okkur öllum mun liða betur. Ég veit allavega þegar ég geri góðverk eða hjálpa öðrum, líður mér mjög vel. Sérstaklega þegar ég monta mig ekki af því. Ég sofna með betri hjartslátt og safna karmaprikum sem síðar koma til mín sem gjafir. Þarna úti, er fullt, fullt af fólki sem veit ekki hvort það fái íbúð af því það á hund eða kött. Þarna úti er fullt, fullt af fólki sem getur ekki borgað leigu því leiguverðið er jafnhátt og launin þeirra. Þarna úti er fullt, fullt af börnum sem flytja á milli hverfa af því leigusalar sjá betri hag í að leigja út íbúðir í Airbnb. Sem betur fer eru þarna inn á milli góðhjartaðir gullmolar sem leigja út íbúðirnar sínar án þess að leggja meira en þarf á þær. Það er alltaf jafn fallegt að sjá þannig auglýsingar og sé ég að þeir fá alltaf frábæra leigjendur. Við erum stórasta land í heimi og erum stöðugt að setja heimsmet. Þegar afreksfólkið okkar slær í gegn í hinum stóra heimi þá stöndum við öll saman eflum samkenndina. Finnst ykkur samkenndin ekki góð tilfinning? Hvað ef við reynum að slá annað met? Met í náungakærleik og verðum kærleiksríkasta land í heimi þar sem samkenndin og velferð allra er mælikvarðinn. Hversu frábær keppni yrði það? Ég myndi taka þátt. Stundum elsku samlandar, er mesta frelsið að gefa af sér og leyfa heildinni að blómstra. Og það er jafnvel meira virði en 30.000 króna aukagróði inn á bankabók. Hafið yndislegan dag og prófið að brosa framan í ókunnuga, það eflir samkenndina. Ykkar SiggaHöfundur er lífsleiknikennari, heilsuráðgjafi og sérlegur áhugamaður um mannlegt eðli. Pistillinn birtist fyrst á Facebook-síðu höfundar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Húsnæðismál Sigríður Karlsdóttir Mest lesið 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Snjallasta stefnubreyting Samfylkingarinnar Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Sjá meira
Ég er á leigumarkaðnum. Það hljómar ef til vill furðulega, en hluti af mér elskar það Við fjölskyldan sjáum lífið sem tækifæri og tækifærin eru stundum út um allt og þá er gott að geta flutt með tiltölulega litlu veseni. Þrátt fyrir að við hjónin vinnum Georg Bjarnfreðarson í háskólagráðukeppninni, þá getum við ekki lagað vask þó lífið lægi við. Við erum með of margar háskólagráður í að gera við vindskeiðar og mér finnst ekkert sérstaklega gaman að skoða myndir af eldhúsinnréttingum eða labba um og leita að blöndunartækjum. Hef svo margt annað við tímann minn að gera og ef til vill er ég einhverskonar letidýr. Þess vegna hentar leigumarkaðurinn okkur mjög vel og erum við til í að borga aðeins meira og hef þá kannski tíma til að klappa kettinum. Ég hef sjálf byggt hús og skoða reglulega lán og afborganir. Ég er ekki með háskólagráðu í viðskiptafræði, en ég veit hvað kostar að reka húsnæði með öllum rekstrarkostnaði. Það er munur á kostnaði og einskærum gróða. Nú er ég að leita að íbúð. Ég er svo sem sjóuð í þessu og þekki vel til menningarinnar sem ríkir í þessum heimi. Ég ligg á síðunum og skoða. Af þvi ég hef áhuga á allskonar menningu þá ligg ég stundum tímunum saman og skoða mynstur leigusala og leigjenda. Les reynslusögur og fer viljandi inn í sérkennilegar aðstæður af einskærri forvitni. Og Herragúd hvað menningin hefur breyst. Fyrir utan verðlagið, sem er gjarnan eiginhagsmuna fnykur af, þá eru kröfurnar orðnar stjarnfræðilegar. „Sko, við setjum 250.000 á íbúðina í staðinn fyrir 270.00 ef þið reitið hérna arfann fyrir framan stéttina vikulega, lagið allt sem bilar sjálf og skiptið um baðinnréttingu og málið og …. og já kötturinn má ekki veiða fugla. Við búum á efri hæðinni og fylgjumst með.“ „Hérna, þið fáið allt nema þetta herbergi hérna. Ég þarf að koma hérna tvisvar sinnum í mánuði og ná í dót sem ég mun geyma í einu herberginu. Ég er með aukalykla.“ „Það má ekki vera með umgang eftir kl. 22, því við erum yfirleitt farin að sofa þá og það heyrist svo á milli.“ Kæru leigusalar. Leigjendur eru fólk. Með þarfir eins og þið. Ef kötturinn veiðir fugl, sem er afar sorglegt í sjálfu sér, þá taka þeir afleiðingunum. Ef þeir vilja dansa salsa klukkan 10:30 þá mega þeir það. Þetta er heimili þeirra. Þau er ekki bara þáttur í peningamaskínu. Það er þetta með sameiginlegu velferðina sem er svo dásamleg. Ef einum fjölskyldumeðlim líður illa í fjölskyldunni hefur það áhrif á hina. Ef einum einstakling líður illa í vinnunni, þá hefur það áhrif á einhverja aðra. Ef einhver prósenta landsmanna finnur ekki húsnæði þar sem þeir geta bara lifað sínu lífi (svo framarlega sem þeir ganga vel um og skaða ekki aðra) þá hefur það áhrif á aðra. Ef við færum að hugsa meira um heildina frekar en dvelja í einstaklingshyggjunni, þá vitum við alveg að okkur öllum mun liða betur. Ég veit allavega þegar ég geri góðverk eða hjálpa öðrum, líður mér mjög vel. Sérstaklega þegar ég monta mig ekki af því. Ég sofna með betri hjartslátt og safna karmaprikum sem síðar koma til mín sem gjafir. Þarna úti, er fullt, fullt af fólki sem veit ekki hvort það fái íbúð af því það á hund eða kött. Þarna úti er fullt, fullt af fólki sem getur ekki borgað leigu því leiguverðið er jafnhátt og launin þeirra. Þarna úti er fullt, fullt af börnum sem flytja á milli hverfa af því leigusalar sjá betri hag í að leigja út íbúðir í Airbnb. Sem betur fer eru þarna inn á milli góðhjartaðir gullmolar sem leigja út íbúðirnar sínar án þess að leggja meira en þarf á þær. Það er alltaf jafn fallegt að sjá þannig auglýsingar og sé ég að þeir fá alltaf frábæra leigjendur. Við erum stórasta land í heimi og erum stöðugt að setja heimsmet. Þegar afreksfólkið okkar slær í gegn í hinum stóra heimi þá stöndum við öll saman eflum samkenndina. Finnst ykkur samkenndin ekki góð tilfinning? Hvað ef við reynum að slá annað met? Met í náungakærleik og verðum kærleiksríkasta land í heimi þar sem samkenndin og velferð allra er mælikvarðinn. Hversu frábær keppni yrði það? Ég myndi taka þátt. Stundum elsku samlandar, er mesta frelsið að gefa af sér og leyfa heildinni að blómstra. Og það er jafnvel meira virði en 30.000 króna aukagróði inn á bankabók. Hafið yndislegan dag og prófið að brosa framan í ókunnuga, það eflir samkenndina. Ykkar SiggaHöfundur er lífsleiknikennari, heilsuráðgjafi og sérlegur áhugamaður um mannlegt eðli. Pistillinn birtist fyrst á Facebook-síðu höfundar.
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun