Bannað án leyfis Logi Bergmann skrifar 19. ágúst 2017 06:00 Ég afrekaði það sem ungur maður að fara til Austur-Þýskalands. Meira að segja tvisvar. Það var í alla staði mjög áhugavert og ýmislegt sem mér er minnisstætt. Eitt fannst mér sérlega merkilegt. Það var þegar ég spurði hvort við mættum taka myndir. Leiðsögumaðurinn leit í kringum sig og sagði svo: „Ef það er ekki leyft, þá er það sennilega bannað.“ Nú ætla ég ekki að líkja Íslandi við Austur-Þýskaland. En stundum finnst mér eins og kerfið á Íslandi sé að reyna að taka ráðin af fólki sem kannski vill bara fá að taka sínar eigin ákvarðanir og mæta afleiðingunum. Sennilega er rétt að taka dæmi. Víða um heim er hægt að fara á sérstök kisukaffihús. Þar eru, eins og nafnið bendir til, kettir. Jafnvel margir og hluti af viðskiptahugmyndinni er að fólk, sem kemur á kaffihúsið, vilji vera með köttum. Hljómar bæði einfalt og sanngjarnt. En ekki á Íslandi.Best að banna það baraHér er bannað að opna kisukaffihús. Það er bara bannað og örugglega með rökum sem einhverjum finnst fullkomlega eðlileg. Það er meira að segja bannað að leyfa eitt einasta dýr inni á kaffihúsi eða í strætó eða flugvél. Nema blindrahunda. Þeir virðast vera ofnæmisprófaðir. Það hlýtur í það minnsta að vera því rökin eru einna helst þau að þetta sé gert fyrir fólk með ofnæmi fyrir dýrum. En hér er brjáluð hugmynd: Væri ekki frekar ólíklegt að fólk með akút ofnæmi fyrir dýrum myndi fara inn á kaffihús sem væri fullt af köttum? Væri það ekki jafn líklegt og að ég álpaðist sjálfviljugur inn í gardínubúð?Hvernig tókst okkur þetta?Í höfuðborg Evrópusambandsins er skemmtilegt veitingahúsahverfi sem samanstendur af litlum og notalegum veitingahúsum. Sum þeirra státa af sínum eigin ketti sem snuddast utan í gestunum, sníkir kannski einn og einn bita og er bara ofboðslega krúttlegur, eins og katta er siður. Í ljósi þess að okkur er stundum sagt að Evrópusambandið ákveði allt fyrir okkur, kemur bara tvennt til greina: Íslendingar hafa þróað með sér ofurofnæmi fyrir köttum og dýrum almennt eða (og það sem mér finnst líklegra) að embættismenn hafi bara ekki séð ástæðu til að leyfa svona lagað. Eða öllu heldur sleppa að banna það. Reyndar bendir margt til þess. Í reglugerð um hollustuhætti er sérstaklega tekið fram að gæludýr (sem er, samkvæmt reglugerðinni, „…?hvert það dýr sem haldið er til afþreyingar“) megi ekki vera á húðflúrstofum og sólbaðsstofum! Segjum sem svo að ég væri að keyra mig í gang fyrir helgina og ætli að skella á mig góðri ermi og henda mér í tvöfaldan túrbótíma. Væri krúttlegur kettlingur það helsta sem ég ætti að hafa áhyggjur af? Og ég sver að ég er ekki að búa þetta til! Hvernig í ósköpunum tókst okkur að búa til kerfi sem gefur sér tíma til að banna gæludýr á sólbaðsstofum? Er ekki kominn tími til að leyfa okkur bara að taka áhættuna? Án þess að ég sé að gera lítið úr ofnæmi fólks, er ekki líklegt að það myndi bara fara eitthvað annað? Og ef í ljós kæmi að það væru svona rosalega margir með ofnæmi eða annað óþol fyrir dýrum, þá færi staðurinn bara á hausinn. Þá myndum við að minnsta kosti vita það. Kannski lagast þetta á jólaföstunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Logi Bergmann Mest lesið Hin dásamlega sturlun: Umræðan á Íslandi Davíð Bergmann Skoðun Við getum öll bjargað lífi Kristófer Kristófersson Skoðun Fyrir hvern erum við að byggja? Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Opið bréf til innviðaráðherra Eyjólfur Þorkelsson Skoðun Það er heldur betur vitlaust gefið á Íslandi Jónas Yngvi Ásgrímsson Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson Skoðun „Hristir í stoðum“ RÚV? Hermann Stefánsson Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Að bera harm sinn í hljóði Gunnhildur Ólafsdóttir Skoðun Hugleiðing um rauð epli og skynjun veruleikans Gauti Páll Jónsson Skoðun
Ég afrekaði það sem ungur maður að fara til Austur-Þýskalands. Meira að segja tvisvar. Það var í alla staði mjög áhugavert og ýmislegt sem mér er minnisstætt. Eitt fannst mér sérlega merkilegt. Það var þegar ég spurði hvort við mættum taka myndir. Leiðsögumaðurinn leit í kringum sig og sagði svo: „Ef það er ekki leyft, þá er það sennilega bannað.“ Nú ætla ég ekki að líkja Íslandi við Austur-Þýskaland. En stundum finnst mér eins og kerfið á Íslandi sé að reyna að taka ráðin af fólki sem kannski vill bara fá að taka sínar eigin ákvarðanir og mæta afleiðingunum. Sennilega er rétt að taka dæmi. Víða um heim er hægt að fara á sérstök kisukaffihús. Þar eru, eins og nafnið bendir til, kettir. Jafnvel margir og hluti af viðskiptahugmyndinni er að fólk, sem kemur á kaffihúsið, vilji vera með köttum. Hljómar bæði einfalt og sanngjarnt. En ekki á Íslandi.Best að banna það baraHér er bannað að opna kisukaffihús. Það er bara bannað og örugglega með rökum sem einhverjum finnst fullkomlega eðlileg. Það er meira að segja bannað að leyfa eitt einasta dýr inni á kaffihúsi eða í strætó eða flugvél. Nema blindrahunda. Þeir virðast vera ofnæmisprófaðir. Það hlýtur í það minnsta að vera því rökin eru einna helst þau að þetta sé gert fyrir fólk með ofnæmi fyrir dýrum. En hér er brjáluð hugmynd: Væri ekki frekar ólíklegt að fólk með akút ofnæmi fyrir dýrum myndi fara inn á kaffihús sem væri fullt af köttum? Væri það ekki jafn líklegt og að ég álpaðist sjálfviljugur inn í gardínubúð?Hvernig tókst okkur þetta?Í höfuðborg Evrópusambandsins er skemmtilegt veitingahúsahverfi sem samanstendur af litlum og notalegum veitingahúsum. Sum þeirra státa af sínum eigin ketti sem snuddast utan í gestunum, sníkir kannski einn og einn bita og er bara ofboðslega krúttlegur, eins og katta er siður. Í ljósi þess að okkur er stundum sagt að Evrópusambandið ákveði allt fyrir okkur, kemur bara tvennt til greina: Íslendingar hafa þróað með sér ofurofnæmi fyrir köttum og dýrum almennt eða (og það sem mér finnst líklegra) að embættismenn hafi bara ekki séð ástæðu til að leyfa svona lagað. Eða öllu heldur sleppa að banna það. Reyndar bendir margt til þess. Í reglugerð um hollustuhætti er sérstaklega tekið fram að gæludýr (sem er, samkvæmt reglugerðinni, „…?hvert það dýr sem haldið er til afþreyingar“) megi ekki vera á húðflúrstofum og sólbaðsstofum! Segjum sem svo að ég væri að keyra mig í gang fyrir helgina og ætli að skella á mig góðri ermi og henda mér í tvöfaldan túrbótíma. Væri krúttlegur kettlingur það helsta sem ég ætti að hafa áhyggjur af? Og ég sver að ég er ekki að búa þetta til! Hvernig í ósköpunum tókst okkur að búa til kerfi sem gefur sér tíma til að banna gæludýr á sólbaðsstofum? Er ekki kominn tími til að leyfa okkur bara að taka áhættuna? Án þess að ég sé að gera lítið úr ofnæmi fólks, er ekki líklegt að það myndi bara fara eitthvað annað? Og ef í ljós kæmi að það væru svona rosalega margir með ofnæmi eða annað óþol fyrir dýrum, þá færi staðurinn bara á hausinn. Þá myndum við að minnsta kosti vita það. Kannski lagast þetta á jólaföstunni.
Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson Skoðun
Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun
Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson Skoðun
Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun