Ég hef reyndar ekki hugmynd um hvort þessi fullyrðing mín er sönn. Ég vona hins vegar að þegar að því kemur að hann fari að renna hýru auga í einhverja átt skipti það hvorki hann né aðra nokkru máli í hvaða átt það verður.
Það var nógu beyglað að vera skotin í einhverjum sem unglingur. Lífsins ómögulegt var að stjórna því hverjum manni fannst sætastur og fiðringurinn í maganum kom alveg ósjálfrátt sæi maður viðkomandi bregða fyrir á göngum skólans. Ég get ekki ímyndað mér að við bættust áhyggjur yfir því að tilfinningar manns væru á einhvern hátt rangar og ekki samþykktar af samfélaginu.
Ef Gylfi Ægis heldur að gleðigangan gangi út á að troða typpasleikjóum upp á börn verður hann að eiga það við sig. Það sama má segja um sjálfskipaða fortíðardrauga sem velja af kostgæfni nokkrar setningar úr Biblíunni fordómum sínum til stuðnings. Líkt og Guð sjálfur hafi nýverið sent þeim skilaboð með skoðunum sínum á samkynhneigð og biðji þá að breiða út þann boðskap umfram aðra mörg þúsund ára dellu sem engum dettur í hug að nota máli sínu til stuðnings í nútímasamfélagi. Kærleiksboðskapur trúarrita er látinn liggja milli hluta.
Hinsegin dagar hafa lyft grettistaki í málefnum samkynhneigðra. Hampað þeim sjálfsögðu mannréttindum sem fámennur hópur hóf að berjast fyrir á síðustu áratugum síðustu aldar. Sú barátta var þyrnum stráð og skyldi aldrei vanmeta þær svívirðingar, ofbeldi og óréttlæti sem baráttufólkið þurfti að sæta fyrir það eitt að vera þau sjálf. Við getum sannarlega glaðst yfir þeim góða árangri sem náðst hefur eftir hina eljusömu baráttu en við erum ekki alveg komin á leiðarenda. Því miður. Það sanna áðurnefnd dæmi því enn finnast þó nokkrir einstaklingar í samfélaginu sem telja sig hafa umboð til að fordæma líf og tilveru annars fólks. Þó manni finnist þess háttar ummæli dæma sig sjálf meiða þau og særa og eru ólíðandi. Þess vegna eru Hinsegin dagar mikilvægir.
