Dæmisaga um kúk Atli Fannar Bjarkason skrifar 25. júní 2015 07:00 Hugmynd mín um helvíti inniheldur tvennt: Heitan ananas og útikamra. Í helvíti er ananas á öllum pitsum og fólk gengur örna sinna í sameiginlegum útikömrum úr plasti. Langar raðir myndast fyrir utan þá og maður neyðist til að horfa í blóðhlaupin augu þeirra sem skilja eftir sig lyktina. Hatur mitt á útikömrum hefur oft komið mér í vandræði. Eins og á Hróarskeldu 2005. Á laugardeginum var ég nefnilega kominn á ystu nöf. Maginn var orðinn eins og viðkvæm vatnsblaðra sem gæti sprungið við minnsta viðnám. Við sátum nokkur fyrir utan tjald að skipuleggja kvöldið, sólin skein og stemningin var góð. Skyndilega fannst mér ég vera búinn að missa vatnið á einhvern metaforískan hátt. Það sem ég hafði ræktað innra með mér síðustu daga var á leiðinni út með hraði. Ég rauk af stað og ætlaði að reyna að brjóta odd of oflæti mínu og afgreiða málið inni á kamri úr plasti. Einn laus. Ég steig inn. Ég steig út. Enn á ný hafði líkami minn hafnað þessari tegund af sæluhúsi. Það var því ekkert annað í boði en að hlaupa út fyrir svæðið. Það gekk furðulega vel og innan skamms stóð ég með klósettrúllu í einhvers konar grænni laut. Ekki manneskja í augsýn. Ég leysti niður um mig og kláraði verkefnið sem hófst fyrir allt of löngu. Þrennt kom í ljós eftir að ég hysjaði upp um mig stuttbuxurnar: Ég hafði ekki litið til vinstri. Nokkrum metrum frá mér voru kátir Hróarskeldufarar að rölta á svæðið, brosandi og veifandi gaurnum sem var að kúka í lautinni. Gott og vel. Ég veifaði á móti með fölsku brosi. Og fyrir aftan mig var hræðilegur kirkjugarður fólks sem hafði fengið nákvæmlega sömu hugmynd og ég. Óþarfi að útskýra það. Og það sem var verst: Ég stóð í brenninetlubeði. Lappir mínar voru þaktar útbrotum. Fólkið var ekki að veifa – heldur að vara mig við. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Halldór 27.03.2024 Halldór Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun
Hugmynd mín um helvíti inniheldur tvennt: Heitan ananas og útikamra. Í helvíti er ananas á öllum pitsum og fólk gengur örna sinna í sameiginlegum útikömrum úr plasti. Langar raðir myndast fyrir utan þá og maður neyðist til að horfa í blóðhlaupin augu þeirra sem skilja eftir sig lyktina. Hatur mitt á útikömrum hefur oft komið mér í vandræði. Eins og á Hróarskeldu 2005. Á laugardeginum var ég nefnilega kominn á ystu nöf. Maginn var orðinn eins og viðkvæm vatnsblaðra sem gæti sprungið við minnsta viðnám. Við sátum nokkur fyrir utan tjald að skipuleggja kvöldið, sólin skein og stemningin var góð. Skyndilega fannst mér ég vera búinn að missa vatnið á einhvern metaforískan hátt. Það sem ég hafði ræktað innra með mér síðustu daga var á leiðinni út með hraði. Ég rauk af stað og ætlaði að reyna að brjóta odd of oflæti mínu og afgreiða málið inni á kamri úr plasti. Einn laus. Ég steig inn. Ég steig út. Enn á ný hafði líkami minn hafnað þessari tegund af sæluhúsi. Það var því ekkert annað í boði en að hlaupa út fyrir svæðið. Það gekk furðulega vel og innan skamms stóð ég með klósettrúllu í einhvers konar grænni laut. Ekki manneskja í augsýn. Ég leysti niður um mig og kláraði verkefnið sem hófst fyrir allt of löngu. Þrennt kom í ljós eftir að ég hysjaði upp um mig stuttbuxurnar: Ég hafði ekki litið til vinstri. Nokkrum metrum frá mér voru kátir Hróarskeldufarar að rölta á svæðið, brosandi og veifandi gaurnum sem var að kúka í lautinni. Gott og vel. Ég veifaði á móti með fölsku brosi. Og fyrir aftan mig var hræðilegur kirkjugarður fólks sem hafði fengið nákvæmlega sömu hugmynd og ég. Óþarfi að útskýra það. Og það sem var verst: Ég stóð í brenninetlubeði. Lappir mínar voru þaktar útbrotum. Fólkið var ekki að veifa – heldur að vara mig við.
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun