Hver upplýsir borgarstjórn? Ívar Halldórsson skrifar 28. september 2015 15:00 Borgarstjórn lýsti yfir fyrirhuguðu innkaupabanni á Ísrael. Ástæðan var að brýnt þótti að senda skýr skilaboð um að borgarráð fordæmdi meint hernám Ísraels á Vesturbakkanum. Skilaboðin ferðuðust á ljóshraða um heimsbyggðina. Aðgerðirnar virðast málefnalegar á yfirborðinu, en undir niðri leynist óhugguleg ormagryfja. Ætla mætti að í undanfara slíkrar ákvörðunar liggi mikil rannsóknarvinna að baki – eða hvað? Hvert sækir borgarstjórn sínar upplýsingar um meint mannréttindabrot lýðræðisríkisins Ísrael? Miðað við þann skammarlega litla undirbúning sem fór í útfærslu viðskiptabannsins er óhætt að halda því fram að upplýsingaveita borgarstjórnar hefur einskorðast við fjölmiðlaflutning og hlutdræga ráðgjöf innanborðsaðila, sem hampa málstað róttækra félagasamtaka hérlendis; sem hafa með missnyrtilegum hætti málað dökka mynd af mannréttindaríkinu Ísrael í huga Íslendinga. Fjölmiðlaumfjöllunin um Ísrael er í besta falli grunsamleg. Þó kannski ekki skrýtið í ljósi þess að Hamas stýrir fjölmiðlaumfjöllun á Vesturbakkanum. Tugir fjölmiðlamanna þar eystra hafa verið teknir af lífi eða þeim rænt fyrir að gefa „rangar“ upplýsingar um atburði þar í landi. Donatella Rovera, rannsóknarmaður hjá Amnesty International, viðurkennir að palestínskir sjónarvottar ljúga oft til um atburði af ótta við að vera líflátið. Þá má geta að samkvæmt breska fjölmiðlinum al-Araby hafa auk þess 72 blaðamenn verið líflátnir af Islamic State síðan 14. júní, 2014. Nágrannar Ísraels eru herskáir, fjölmiðlakúgun ríkir, en fáir gagnrýna fréttir fjölmiðla frá þessum slóðum. Arabar hafa verið ósáttir við tilvist Ísrael frá því elstu menn muna og hafa aldrei verið friðsamlegir í hennar garð. Hryðjuverkasamtök og öfgaíslamistar eins og Hamas og Hezbollah (eða flokkur Allah), hafa tögl og haldir í stjórnmálum í Mið-Austurlöndum. Mannréttindabrot, kvenfyrirlitning og virðingarleysi fyrir mannslífi eru daglegt brauð palestínska borgara undir stjórn Hamas. Saklausir borgarar hafa kvartað meira undan kúgun hryðjuverkastjórna en undan því að Ísrael gefi ekki eftir landamæri. Venjulegir borgarar vilja bara öryggi; á meðan stjórnvöld þeirra girnast land. Það er því einkennilegt að hryðjuverkahópar, sem ekki hafa tekið sér mannréttindi og lýðræði Vesturlanda til fyrirmyndar, njóti vafans hjá borgarstjórn þegar kemur að mati á mannréttindabrotum. Ísrael, eina lýðræðisríkið í Mið-Austurlöndum sem virðir réttindi kvenna, samkynhneigðra og mismunar ekki fólki eftir kynþætti, fær fleiri strik í kladdann en nokkur önnur þjóð í heiminum. Er þetta ekki hræsni? Borgin okkar sammælist um að refsa ríki sem á í fullu fangi með að verja fjölskyldur sínar fyrir öfgahópum sem hafa svarið þess eið að útrýma Ísrael, með aðgerðarfræði sem á, ef vel er að gáð, rætur að rekja til anti-semetisma. Ég heyrði upphafsmann BDS segja að hann aðhylltist síður tveggja ríkja lausn, og því er ljóst að markmiðið er að mjaka Ísrael út af kortinu smátt og smátt með viðskiptabönnum. Ákall þetta bergmálast í opinberum mótmælum BDS-samtakanna víða um heim. Klókir sjá að ef Ísrael gefur eftir landamæri sín er þjóðin hernaðarlega að kveða upp sinn eigin dauðadóm. Viljum við vera þátttakendur í þjóðarmorði? Sú var tíðin að áhyggjulaust mátti vitna í niðurstöður Sameinuðu þjóðanna í mannréttindamálum, en nú í seinni tíð hefur Mannréttindaráð S.Þ. sætt mikilli gagnrýni fyrir anti-semetísk viðhorf. Það er kannski ekki að undra þegar vægi þeirra sem kalla á eyðingu Ísrael verður stöðugt meira. Saudi-Arabía, sem er ekki beint fyrirmynd mannréttinda í dag, er nú farin að gegna lykilhlutverki í ráðinu. Samkvæmt Human Rights Watch voru a.m.k. nítján teknir af lífi í Saudi Arabíu fyrir minniháttar glæpi; þar af einn fyrir galdra. Þá er tjáningarfrelsið ekki meira en það að fólk er húðstrýkt fyrir að tjá sig um hluti sem samræmast ekki stefnu stjórnvalda. Þegar teknar eru ákvarðanir sem hafa víðtæk og neikvæð áhrif á orðspor landsins okkar er nauðsynlegt að ákvörðunarvöld komi vel upplýst að fundarborðum. Því miður nægir ekki að lesa dagblöðin í þessu tilviki eða lesa yfirlýsingar S.Þ. – hvað þá sækja rök í búðir félagasamtaka sem nota vafasama aðgerðafræði í umdeildum atlögum sínum gegn Ísrael. Borgarstjórn á ekki að leika sér með fjöregg okkar Íslendinga, illa upplýst. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Fylgið fór vegna fullveldismáls Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Er Ísrael ennþá útvalin þjóð Guðs? Ómar Torfason Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun Skoðun Skoðun Fylgið fór vegna fullveldismáls Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Er Ísrael ennþá útvalin þjóð Guðs? Ómar Torfason skrifar Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Raforkuverð: Stórnotendur og almenningur Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattafíkn í skjóli réttlætis: Tímavélin stillt á 2012 Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Skoðun Lægri gjöld, fleiri tækifæri Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tölum um stóra valdaframsalsmálið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar Skoðun Öflugar varnir krefjast stöndugra fréttamiðla Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Gott frumvarp, en hvað með verklagið? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Augnablikið Magnús Jóhann Hjartarson skrifar Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar Skoðun Það þarf ekki að biðjast afsökunar á því að segja satt Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðirnir og Íslandsbanki, hluthafafundur á mánudag Bolli Héðinsson skrifar Skoðun „Þegar arkitektinn fer á flug“ - opinber umræða á villigötum Eyrún Arnarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið þarf stjórnvöld með bein í nefinu Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Börn eru hvorki veiðigjöld né öryggis- og varnarmál Grímur Atlason skrifar Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Sjá meira
Borgarstjórn lýsti yfir fyrirhuguðu innkaupabanni á Ísrael. Ástæðan var að brýnt þótti að senda skýr skilaboð um að borgarráð fordæmdi meint hernám Ísraels á Vesturbakkanum. Skilaboðin ferðuðust á ljóshraða um heimsbyggðina. Aðgerðirnar virðast málefnalegar á yfirborðinu, en undir niðri leynist óhugguleg ormagryfja. Ætla mætti að í undanfara slíkrar ákvörðunar liggi mikil rannsóknarvinna að baki – eða hvað? Hvert sækir borgarstjórn sínar upplýsingar um meint mannréttindabrot lýðræðisríkisins Ísrael? Miðað við þann skammarlega litla undirbúning sem fór í útfærslu viðskiptabannsins er óhætt að halda því fram að upplýsingaveita borgarstjórnar hefur einskorðast við fjölmiðlaflutning og hlutdræga ráðgjöf innanborðsaðila, sem hampa málstað róttækra félagasamtaka hérlendis; sem hafa með missnyrtilegum hætti málað dökka mynd af mannréttindaríkinu Ísrael í huga Íslendinga. Fjölmiðlaumfjöllunin um Ísrael er í besta falli grunsamleg. Þó kannski ekki skrýtið í ljósi þess að Hamas stýrir fjölmiðlaumfjöllun á Vesturbakkanum. Tugir fjölmiðlamanna þar eystra hafa verið teknir af lífi eða þeim rænt fyrir að gefa „rangar“ upplýsingar um atburði þar í landi. Donatella Rovera, rannsóknarmaður hjá Amnesty International, viðurkennir að palestínskir sjónarvottar ljúga oft til um atburði af ótta við að vera líflátið. Þá má geta að samkvæmt breska fjölmiðlinum al-Araby hafa auk þess 72 blaðamenn verið líflátnir af Islamic State síðan 14. júní, 2014. Nágrannar Ísraels eru herskáir, fjölmiðlakúgun ríkir, en fáir gagnrýna fréttir fjölmiðla frá þessum slóðum. Arabar hafa verið ósáttir við tilvist Ísrael frá því elstu menn muna og hafa aldrei verið friðsamlegir í hennar garð. Hryðjuverkasamtök og öfgaíslamistar eins og Hamas og Hezbollah (eða flokkur Allah), hafa tögl og haldir í stjórnmálum í Mið-Austurlöndum. Mannréttindabrot, kvenfyrirlitning og virðingarleysi fyrir mannslífi eru daglegt brauð palestínska borgara undir stjórn Hamas. Saklausir borgarar hafa kvartað meira undan kúgun hryðjuverkastjórna en undan því að Ísrael gefi ekki eftir landamæri. Venjulegir borgarar vilja bara öryggi; á meðan stjórnvöld þeirra girnast land. Það er því einkennilegt að hryðjuverkahópar, sem ekki hafa tekið sér mannréttindi og lýðræði Vesturlanda til fyrirmyndar, njóti vafans hjá borgarstjórn þegar kemur að mati á mannréttindabrotum. Ísrael, eina lýðræðisríkið í Mið-Austurlöndum sem virðir réttindi kvenna, samkynhneigðra og mismunar ekki fólki eftir kynþætti, fær fleiri strik í kladdann en nokkur önnur þjóð í heiminum. Er þetta ekki hræsni? Borgin okkar sammælist um að refsa ríki sem á í fullu fangi með að verja fjölskyldur sínar fyrir öfgahópum sem hafa svarið þess eið að útrýma Ísrael, með aðgerðarfræði sem á, ef vel er að gáð, rætur að rekja til anti-semetisma. Ég heyrði upphafsmann BDS segja að hann aðhylltist síður tveggja ríkja lausn, og því er ljóst að markmiðið er að mjaka Ísrael út af kortinu smátt og smátt með viðskiptabönnum. Ákall þetta bergmálast í opinberum mótmælum BDS-samtakanna víða um heim. Klókir sjá að ef Ísrael gefur eftir landamæri sín er þjóðin hernaðarlega að kveða upp sinn eigin dauðadóm. Viljum við vera þátttakendur í þjóðarmorði? Sú var tíðin að áhyggjulaust mátti vitna í niðurstöður Sameinuðu þjóðanna í mannréttindamálum, en nú í seinni tíð hefur Mannréttindaráð S.Þ. sætt mikilli gagnrýni fyrir anti-semetísk viðhorf. Það er kannski ekki að undra þegar vægi þeirra sem kalla á eyðingu Ísrael verður stöðugt meira. Saudi-Arabía, sem er ekki beint fyrirmynd mannréttinda í dag, er nú farin að gegna lykilhlutverki í ráðinu. Samkvæmt Human Rights Watch voru a.m.k. nítján teknir af lífi í Saudi Arabíu fyrir minniháttar glæpi; þar af einn fyrir galdra. Þá er tjáningarfrelsið ekki meira en það að fólk er húðstrýkt fyrir að tjá sig um hluti sem samræmast ekki stefnu stjórnvalda. Þegar teknar eru ákvarðanir sem hafa víðtæk og neikvæð áhrif á orðspor landsins okkar er nauðsynlegt að ákvörðunarvöld komi vel upplýst að fundarborðum. Því miður nægir ekki að lesa dagblöðin í þessu tilviki eða lesa yfirlýsingar S.Þ. – hvað þá sækja rök í búðir félagasamtaka sem nota vafasama aðgerðafræði í umdeildum atlögum sínum gegn Ísrael. Borgarstjórn á ekki að leika sér með fjöregg okkar Íslendinga, illa upplýst.
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Skoðun Litla landið sem kennir heiminum – Ísland og þróunarsamvinna í gegnum menntun GRÓ skólanna Verena Karlsdóttir,Hreiðar Þór Valtýsson,Þór Heiðar Ásgeirsson skrifar
Skoðun Listnám er lífsbjörg – opið bréf til ráðherra mennta, félags og heilbrigðismála, til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Dagbjört Andrésdóttir skrifar