Seðlabanki Íslands náði samningum um nýja lánalínu við Alþjóðagreiðslubankann í Basel í lok mars 2008. Hún nam 500 milljónum Bandaríkjadala.
Athygli vekur að seðlabankinn missti svo lánalínuna mánuði síðar vegna þess að starfsmenn Seðlabankans gleymdu að framlengja hana.
Í drögum að minnisblaði Ingimundar Friðrikssonar segir að þegar mistökin hafi komið í ljós hafi tafarlaust verið óskað eftir framlengingu.
Þá hafi Alþjóðagreiðslubankinn hins vegar verið ófáanlegur til þess að framlengja samninginn.
Rannsóknarnefnd Alþingis lítur svo á að hér hafi verið um bagaleg mistök af hálfu Seðlabankans að ræða, sérstaklega þar sem fyrir lá á þessum tíma að nauðsynlegt væri að auka aðgengi stofnunarinnar að erlendum gjaldeyri.
Seðlabankar Bretlands, Evrópu og Bandaríkjanna samþykktu ekki að gera gjaldeyrisskiptasamninga við Seðlabanka Íslands á þessum tíma en seðlabankar Svíþjóðar, Danmerkur og Noregs féllust hins vegar á gerð slíkra samninga með ákveðnum skilyrðum.
