Vegamál á tímum skattahækkana og vantrausts Benedikt S. Benediktsson skrifar 29. apríl 2025 09:33 Um nokkurt skeið hefur andvarp stjórnmálamanna ómað. Þeir segjast hafa áttað sig á að skatttekjur af ökutækjum og eldsneyti dugi ekki til að fylla upp í holurnar í vegunum. Landsmenn hafa keypt sparneytna bíla og borga minni skatta per haus eða bíl. Þannig hefur kerfið verið upp byggt en sanngirni kerfisins segja stjórnmálamennirnir farna út um gluggann. Uppreistar tekjur Það er hin yfirlýsta forsenda stjórnmálanna að skatttekjur af ökutækjum og eldsneyti eigi að hækka og jafnframt að aukast á sama hraða og nemur vexti landsframleiðslu. Ítrekað hefur komið fram af hálfu stjórnvalda að kerfisbreytingum skattlagningar ökutækja og eldsneytis sé ætlað að tryggja að tekjurnar nemi 1,7% af vergri landsframleiðslu. Til að því marki verði náð þurfa tekjurnar að vaxa 13% umfram vöxt landsframleiðslu á næstu árum. Auðsætt er að í þessu felast áform um skattahækkanir. Vegamál eru mikilvæg Það er alveg ljóst að vegamálum hefur ekki verið sinnt af fyrirhyggju. Af fréttum að dæma blasir sú staða við að uppbygging og viðhald vega hefur ekki haldið í við þróun atvinnulífs og þarfir íbúa. Ástandið veldur óhagræði og í sumum tilvikum tjóni sem einstaklingar, fyrirtæki og tryggingafélög bera. Á þetta hefur ítrekað verið bent. Góð vegamannvirki eru ekki aðeins gagnleg m.t.t. þátttöku í samfélaginu og sem trygging fyrir aðgengi að þjónustu heldur eru þau ein helsta forsendna verðmætasköpunar. Við búum ekki öll og störfum við inn- og útflutningshafnir. Vegamál eru því í senn samfélagsmál, efnahagsmál og í raun mikilvægur þáttur grunnþjónustu. Tilvist vegamannvirkja skapar atvinnulífinu tækifæri til tekjuöflunar og góð vegamannvirki stuðla að hagkvæmri nýtingu framleiðsluþátta. Ef þið trúið mér ekki spyrjið bara Vestfirðinga. Skatttekjur umfram útgjöld Á myndinni hér að neðan má sjá samhengi skatttöku af eigendum ökutækja og útgjalda til vegamála frá árinu 2017. Veruleikinn og tölurnar gefa til kynna að stjórnmálamenn hafi staðið frammi fyrir tveimur álitaefnum sem fyrir liggur að þeir hafa ekki ráðið almennilega við, annars vegar forgangsröðun ríkisfjármuna í þágu vegamála og hins vegar að tryggja stöðugleika m.t.t. tekjuöflunar. Ábata einstakra framkvæmda er unnt að draga fram en slíku mati hafa stjórnmálin ekki alltaf fylgt. Fyrir vikið blasir skyndilega við alvarleg innviðskuld og, í huga stjórnmálanna, brött tekjuþörf. Það er ekki ósanngjörn krafa að nægilegu fjármagni sé á hverjum tíma veitt í vegamál. Stjórnvöld þurfa að gæta að sér og huga að áhrifum framkvæmdaþunga á verðlagsþróun en það ætti að vera sjálfsagður hluti fyrirhyggju. Hvert er planið? Ríkisstjórnin hefur kynnt þingmál þar sem lagt er upp með að auka beinar og óbeinar álögur á fyrirtæki og einstaklinga í þágu vega-, umhverfis- og sjávarútvegsmála. Í flestum tilvikum er vísað til orða stefnuyfirlýsingar ríkisstjórnarinnar þar sem því er m.a. lofað að kyrrstaða verði rofin og unnið verði að aukinni verðmætasköpun í atvinnulífi. Þessu ætlar ríkisstjórnin sér m.a. að ná með því að auka fjárfestingu í samgöngum og hefja kraftmiklar framkvæmdir um land allt. Beinum orðum segir „Ríkisstjórnin mun rjúfa kyrrstöðu í jarðgangagerð og vinna á viðhaldsskuld í vegakerfinu.“ Fjármála- og efnahagsráðherra hefur einnig auðnast að koma lykilsetningu fyrir í greinargerð þingsályktunartillögu til fjármálaáætlunar 2025–2029 þar sem kemur fram að innviðaskuld sé farin að hamla verðmætasköpun. Tekjur af veiðigjaldshækkun eiga m.a. að fara í vegagerð um allt land segir á heimasíðu ráðuneytis ráðherrans. Stjórnmálamenn virðast hafi áttað sig á því að samgöngur og vöruflutningar eru mikilvægur hluti virðiskeðju verðmætasköpunar. Getur verið að þeir hafi öðlast skilning á því vörubílstjórar séu ekki að gera það að leik sínum að flytja þungan farm heldur séu þeir í raun virkir þátttakendur í verðmætasköpuninni? Getur verið að þeir hafi áttað sig á því samhengi hlutanna að án samgangna, þ. á m. hagkvæmra vöruflutninga, værum við öll fátækari? Á myndinni hér að neðan ber að líta samanburð framlaga til vegamála samkvæmt þingsályktunartillögu um fjármálaáætlun 2025–2029 og þeirra áforma um skattahækkanir sem hafa verið kynntar undir heitunum kílómetragjald, veiðigjald og viðskiptakerfi ESB með losunarheimildir. Vissulega er þetta aukning framlaga og það er jákvætt. En í hvað á hluti tekjuaukans að fara? Einfaldanir Fyrir stjórnmálin er það ekki sérstaklega góður sölupunktur að flagga skattlagningarviðmiði sem nemur 1,7% af vergri landsframleiðslu. Fæstir skilja merkinguna, niðurstöðuna og hvað þá forsendurnar. Til að mynda er það aldrei rætt að nafnverð landsframleiðslu getur hækkað sökum verðbólgu en árið 2023 óx landsframleiðsla um tæplega 12% að nafnverði en aðeins 5,6% að raunvirði. Á sama tíma hækkuðu skatttekjur af ökutækjum og eldsneyti á um nær 18% milli ára á nafnverði. Af þessum sökum hafa stjórnmálin gripið til einfaldana sem margar fela það í sér að bent er á sökudólga. Fyrri ríkisstjórnir hafa staðið sig illa, rafbílaeigendur og eigendur sparneytinna bíla hafa greitt of lítið, sá sem eitt sinn greiddi lága skatta af kórollunni sinni greiði hlutfallslega háa skatta í dag, vörubílstjórar eru á of þungum bílum og jafnvel að sjávarútvegurinn hafi ekki skilað sínu og þannig tekið þátt í að búa til innviðaskuld. Úr verða markmið á borð við það að fólk og fyrirtæki skuli nú byrja að greiða í samræmi við notkun og þá sérstaklega fyrirtækin. Svo er lofað að taka hart á slíkum hópum með því að gera breytingar á skattkerfum og herða eftirlit. Er til of mikils ætlast að stjórnmálamenn verði hreinskilnir og segi það berum orðum að þeir hyggjast hækka skatta umfram framlög til vegamála? Aðspurð segja stjórnmálin þetta ekki skattahækkanir heldur leiðréttingar, ekki fela í sér landsbyggðarskatta heldur greiðslur inn á innviðaskuldir, ekki grundvallast á óforsjálni stjórnmála heldur viðbrögð við hegðun vörubílstjóra. Undir slíkum skilaboðum getur verið ágætt að líta til orða heimspekingsins Caleb Johnson, í minni eigin þýðingu: Almennt hefur tungutak stjórnmálanna þann tilgang að hafa áhrif á tilfinningu manna fyrir aðstæðum og atburðum þannig að gagnist hagsmunum stjórnmálamanna og flokkum þeirra óháð því hvort hagsmunirnir samræmist hagsmunum tilheyrenda. Tungutakinu er ekki ætlað að stuðla að því að mál verði tekin til íhugunar og skoðunar heldur að leysa stjórnmálin undan slíkum verkefnum. Í verstu tilvikunum er lítill eða engin áhugi á því að samræmi ríki milli orða og veruleika. Merking orða hefur þá vikið fyrir tilætluðum áhrifum; sannleikurinn orðið metnaði undirsettur. Skattar eru skattar þó einhverjir haldi öðru fram. Skattar sem rata út í verðlag og leggjast þannig óbeina byrði á þegnana, m.a. úti á landi, eru líka skattar. Og þegar skattar hækka þá hækka þeir. Alþingi ákveður einhliða að þeir skuli á lagðir og greiðsluskylda skatta er ekki háð einhverskonar samkomulagi eða veittri þjónustu. Það er ekki til neitt sem heitir leiðréttingarregla í skattarétti. Þú tryggir ekki eftir á Þegar stjórnmálin halda því á lofti að skattar skuli nú byrja að renna til vegamála skapast væntingar. Vandi stjórnmálanna kristallast hins vegar í vantrausti sem ríkir gagnvart því loforði sem hefur reglulega verið gefið og er nú endurgefið í tengslum við ýmsar skattahækkanir, þ.e. að tekjur af skattlagningu ökutækja og eldsneytis verði nýttar við uppbyggingu og viðhald samgöngumannvirkja. Eigi einhver sátt að ríkja verður hreinlega til þess að koma að veitt verði trygging fyrir því að tekjurnar renni sannarlega til þess verkefnis að tryggja íbúum landsins betri samgöngur og atvinnurekendum betra færi á að sinna verðmætasköpun. Höfundur: Benedikt S. Benediktsson, framkvæmdastjóri SVÞ – Samtaka verslunar og þjónustu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Benedikt S. Benediktsson Vegagerð Samgöngur Mest lesið Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Von í Vonarskarði Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvað er eiginlega málið með þessa þéttingu?? Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Eitt próf á ári – er það snemmtæk íhlutun? Íris E. Gísladóttir skrifar Skoðun Þegar öllu er á botninn hvolft Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Viltu finna milljarð? - Frá gráu svæði í gagnsæi Gunnar Pétur Haraldsson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum – tækifæri eða hliðarskref? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson skrifar Skoðun Eru börn innviðir? Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík skrifar Skoðun Körfubolti á tímum þjóðarmorðs Bjarni Þór Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson skrifar Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason skrifar Skoðun Í minningu körfuboltahetja Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar Skoðun Hjartans mál í kennslu Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjallar og lyklaborðið Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson skrifar Sjá meira
Um nokkurt skeið hefur andvarp stjórnmálamanna ómað. Þeir segjast hafa áttað sig á að skatttekjur af ökutækjum og eldsneyti dugi ekki til að fylla upp í holurnar í vegunum. Landsmenn hafa keypt sparneytna bíla og borga minni skatta per haus eða bíl. Þannig hefur kerfið verið upp byggt en sanngirni kerfisins segja stjórnmálamennirnir farna út um gluggann. Uppreistar tekjur Það er hin yfirlýsta forsenda stjórnmálanna að skatttekjur af ökutækjum og eldsneyti eigi að hækka og jafnframt að aukast á sama hraða og nemur vexti landsframleiðslu. Ítrekað hefur komið fram af hálfu stjórnvalda að kerfisbreytingum skattlagningar ökutækja og eldsneytis sé ætlað að tryggja að tekjurnar nemi 1,7% af vergri landsframleiðslu. Til að því marki verði náð þurfa tekjurnar að vaxa 13% umfram vöxt landsframleiðslu á næstu árum. Auðsætt er að í þessu felast áform um skattahækkanir. Vegamál eru mikilvæg Það er alveg ljóst að vegamálum hefur ekki verið sinnt af fyrirhyggju. Af fréttum að dæma blasir sú staða við að uppbygging og viðhald vega hefur ekki haldið í við þróun atvinnulífs og þarfir íbúa. Ástandið veldur óhagræði og í sumum tilvikum tjóni sem einstaklingar, fyrirtæki og tryggingafélög bera. Á þetta hefur ítrekað verið bent. Góð vegamannvirki eru ekki aðeins gagnleg m.t.t. þátttöku í samfélaginu og sem trygging fyrir aðgengi að þjónustu heldur eru þau ein helsta forsendna verðmætasköpunar. Við búum ekki öll og störfum við inn- og útflutningshafnir. Vegamál eru því í senn samfélagsmál, efnahagsmál og í raun mikilvægur þáttur grunnþjónustu. Tilvist vegamannvirkja skapar atvinnulífinu tækifæri til tekjuöflunar og góð vegamannvirki stuðla að hagkvæmri nýtingu framleiðsluþátta. Ef þið trúið mér ekki spyrjið bara Vestfirðinga. Skatttekjur umfram útgjöld Á myndinni hér að neðan má sjá samhengi skatttöku af eigendum ökutækja og útgjalda til vegamála frá árinu 2017. Veruleikinn og tölurnar gefa til kynna að stjórnmálamenn hafi staðið frammi fyrir tveimur álitaefnum sem fyrir liggur að þeir hafa ekki ráðið almennilega við, annars vegar forgangsröðun ríkisfjármuna í þágu vegamála og hins vegar að tryggja stöðugleika m.t.t. tekjuöflunar. Ábata einstakra framkvæmda er unnt að draga fram en slíku mati hafa stjórnmálin ekki alltaf fylgt. Fyrir vikið blasir skyndilega við alvarleg innviðskuld og, í huga stjórnmálanna, brött tekjuþörf. Það er ekki ósanngjörn krafa að nægilegu fjármagni sé á hverjum tíma veitt í vegamál. Stjórnvöld þurfa að gæta að sér og huga að áhrifum framkvæmdaþunga á verðlagsþróun en það ætti að vera sjálfsagður hluti fyrirhyggju. Hvert er planið? Ríkisstjórnin hefur kynnt þingmál þar sem lagt er upp með að auka beinar og óbeinar álögur á fyrirtæki og einstaklinga í þágu vega-, umhverfis- og sjávarútvegsmála. Í flestum tilvikum er vísað til orða stefnuyfirlýsingar ríkisstjórnarinnar þar sem því er m.a. lofað að kyrrstaða verði rofin og unnið verði að aukinni verðmætasköpun í atvinnulífi. Þessu ætlar ríkisstjórnin sér m.a. að ná með því að auka fjárfestingu í samgöngum og hefja kraftmiklar framkvæmdir um land allt. Beinum orðum segir „Ríkisstjórnin mun rjúfa kyrrstöðu í jarðgangagerð og vinna á viðhaldsskuld í vegakerfinu.“ Fjármála- og efnahagsráðherra hefur einnig auðnast að koma lykilsetningu fyrir í greinargerð þingsályktunartillögu til fjármálaáætlunar 2025–2029 þar sem kemur fram að innviðaskuld sé farin að hamla verðmætasköpun. Tekjur af veiðigjaldshækkun eiga m.a. að fara í vegagerð um allt land segir á heimasíðu ráðuneytis ráðherrans. Stjórnmálamenn virðast hafi áttað sig á því að samgöngur og vöruflutningar eru mikilvægur hluti virðiskeðju verðmætasköpunar. Getur verið að þeir hafi öðlast skilning á því vörubílstjórar séu ekki að gera það að leik sínum að flytja þungan farm heldur séu þeir í raun virkir þátttakendur í verðmætasköpuninni? Getur verið að þeir hafi áttað sig á því samhengi hlutanna að án samgangna, þ. á m. hagkvæmra vöruflutninga, værum við öll fátækari? Á myndinni hér að neðan ber að líta samanburð framlaga til vegamála samkvæmt þingsályktunartillögu um fjármálaáætlun 2025–2029 og þeirra áforma um skattahækkanir sem hafa verið kynntar undir heitunum kílómetragjald, veiðigjald og viðskiptakerfi ESB með losunarheimildir. Vissulega er þetta aukning framlaga og það er jákvætt. En í hvað á hluti tekjuaukans að fara? Einfaldanir Fyrir stjórnmálin er það ekki sérstaklega góður sölupunktur að flagga skattlagningarviðmiði sem nemur 1,7% af vergri landsframleiðslu. Fæstir skilja merkinguna, niðurstöðuna og hvað þá forsendurnar. Til að mynda er það aldrei rætt að nafnverð landsframleiðslu getur hækkað sökum verðbólgu en árið 2023 óx landsframleiðsla um tæplega 12% að nafnverði en aðeins 5,6% að raunvirði. Á sama tíma hækkuðu skatttekjur af ökutækjum og eldsneyti á um nær 18% milli ára á nafnverði. Af þessum sökum hafa stjórnmálin gripið til einfaldana sem margar fela það í sér að bent er á sökudólga. Fyrri ríkisstjórnir hafa staðið sig illa, rafbílaeigendur og eigendur sparneytinna bíla hafa greitt of lítið, sá sem eitt sinn greiddi lága skatta af kórollunni sinni greiði hlutfallslega háa skatta í dag, vörubílstjórar eru á of þungum bílum og jafnvel að sjávarútvegurinn hafi ekki skilað sínu og þannig tekið þátt í að búa til innviðaskuld. Úr verða markmið á borð við það að fólk og fyrirtæki skuli nú byrja að greiða í samræmi við notkun og þá sérstaklega fyrirtækin. Svo er lofað að taka hart á slíkum hópum með því að gera breytingar á skattkerfum og herða eftirlit. Er til of mikils ætlast að stjórnmálamenn verði hreinskilnir og segi það berum orðum að þeir hyggjast hækka skatta umfram framlög til vegamála? Aðspurð segja stjórnmálin þetta ekki skattahækkanir heldur leiðréttingar, ekki fela í sér landsbyggðarskatta heldur greiðslur inn á innviðaskuldir, ekki grundvallast á óforsjálni stjórnmála heldur viðbrögð við hegðun vörubílstjóra. Undir slíkum skilaboðum getur verið ágætt að líta til orða heimspekingsins Caleb Johnson, í minni eigin þýðingu: Almennt hefur tungutak stjórnmálanna þann tilgang að hafa áhrif á tilfinningu manna fyrir aðstæðum og atburðum þannig að gagnist hagsmunum stjórnmálamanna og flokkum þeirra óháð því hvort hagsmunirnir samræmist hagsmunum tilheyrenda. Tungutakinu er ekki ætlað að stuðla að því að mál verði tekin til íhugunar og skoðunar heldur að leysa stjórnmálin undan slíkum verkefnum. Í verstu tilvikunum er lítill eða engin áhugi á því að samræmi ríki milli orða og veruleika. Merking orða hefur þá vikið fyrir tilætluðum áhrifum; sannleikurinn orðið metnaði undirsettur. Skattar eru skattar þó einhverjir haldi öðru fram. Skattar sem rata út í verðlag og leggjast þannig óbeina byrði á þegnana, m.a. úti á landi, eru líka skattar. Og þegar skattar hækka þá hækka þeir. Alþingi ákveður einhliða að þeir skuli á lagðir og greiðsluskylda skatta er ekki háð einhverskonar samkomulagi eða veittri þjónustu. Það er ekki til neitt sem heitir leiðréttingarregla í skattarétti. Þú tryggir ekki eftir á Þegar stjórnmálin halda því á lofti að skattar skuli nú byrja að renna til vegamála skapast væntingar. Vandi stjórnmálanna kristallast hins vegar í vantrausti sem ríkir gagnvart því loforði sem hefur reglulega verið gefið og er nú endurgefið í tengslum við ýmsar skattahækkanir, þ.e. að tekjur af skattlagningu ökutækja og eldsneytis verði nýttar við uppbyggingu og viðhald samgöngumannvirkja. Eigi einhver sátt að ríkja verður hreinlega til þess að koma að veitt verði trygging fyrir því að tekjurnar renni sannarlega til þess verkefnis að tryggja íbúum landsins betri samgöngur og atvinnurekendum betra færi á að sinna verðmætasköpun. Höfundur: Benedikt S. Benediktsson, framkvæmdastjóri SVÞ – Samtaka verslunar og þjónustu.
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar
Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar
Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun