Sámur Óttar Guðmundsson skrifar 10. nóvember 2018 11:00 Frægasta húsdýr samanlagðra Íslendingasagna er án efa hundurinn Sámur, sem Gunnar Hámundarson á Hlíðarenda átti. Hundinn sem var írskrar ættar fékk hann að gjöf frá Ólafi pá að Hjarðarholti í Dölum. Sámur þessi hafði mannsvit enda þekkti hann alltaf muninn á óvinum og vinum og gat varað húsbóndann við fjandmönnum sínum. Þegar óvinaflokkur sótti að Gunnari drápu þeir hundinn snarlega. Honum tókst þó í andarslitrunum að reka upp mikið væl sem Gunnar heyrði. Hann mælti þá; „sárt ertu nú leikinn, Sámur fóstri“ og bætti við að skammt yrði á milli þeirra tveggja. Skömmu síðar var Gunnar allur. Þetta er hjartnæm saga um samband manns og dýrs. Hundar eru mun skammlífari en menn svo að margur hundeigandinn þarf að ganga í gegnum ítrekaðar aðskilnaðarkrísur og flókin sorgarferli á lífsleiðinni. Það vakti heimsathygli þegar fyrrverandi forseti Íslands tilkynnti að hann ætlaði að klóna hundinn sinn svo að hann lifði með okkur að eilífu og síklónaður. Þannig bíður ávallt nýr hundur fullskapaður í frystinum þegar sá gamli fer að eldast. Gaman hefði verið ef þekktir íslenskir stjórnmálamenn hefðu átt hundinn Sám úr Njálu klónaðan með öllum sínum góðu eiginleikum. Hann hefði varað Ólaf Ragnar við félögum sínum í Alþýðubandalaginu, Sigmund Davíð við Sigurði Inga, Þorstein Pálsson við Davíð, Össur við Ingibjörgu Sólrúnu og helstu leiðtoga Pírata við öllum sínum flokksmönnum. Hann hefði varað Benedikt Jóhannesson við Þorgerði Katrínu og Steingrím við Katrínu Jak. Þetta hefði aukið gegnsæið í íslenskri pólitík og gjörbreytt atburðarásinni. Það er mikið ólán að þessi tækni var ekki fyrir hendi þegar þessi einstaki hundur var og hét. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Óttar Guðmundsson Mest lesið Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir Skoðun Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson Skoðun
Frægasta húsdýr samanlagðra Íslendingasagna er án efa hundurinn Sámur, sem Gunnar Hámundarson á Hlíðarenda átti. Hundinn sem var írskrar ættar fékk hann að gjöf frá Ólafi pá að Hjarðarholti í Dölum. Sámur þessi hafði mannsvit enda þekkti hann alltaf muninn á óvinum og vinum og gat varað húsbóndann við fjandmönnum sínum. Þegar óvinaflokkur sótti að Gunnari drápu þeir hundinn snarlega. Honum tókst þó í andarslitrunum að reka upp mikið væl sem Gunnar heyrði. Hann mælti þá; „sárt ertu nú leikinn, Sámur fóstri“ og bætti við að skammt yrði á milli þeirra tveggja. Skömmu síðar var Gunnar allur. Þetta er hjartnæm saga um samband manns og dýrs. Hundar eru mun skammlífari en menn svo að margur hundeigandinn þarf að ganga í gegnum ítrekaðar aðskilnaðarkrísur og flókin sorgarferli á lífsleiðinni. Það vakti heimsathygli þegar fyrrverandi forseti Íslands tilkynnti að hann ætlaði að klóna hundinn sinn svo að hann lifði með okkur að eilífu og síklónaður. Þannig bíður ávallt nýr hundur fullskapaður í frystinum þegar sá gamli fer að eldast. Gaman hefði verið ef þekktir íslenskir stjórnmálamenn hefðu átt hundinn Sám úr Njálu klónaðan með öllum sínum góðu eiginleikum. Hann hefði varað Ólaf Ragnar við félögum sínum í Alþýðubandalaginu, Sigmund Davíð við Sigurði Inga, Þorstein Pálsson við Davíð, Össur við Ingibjörgu Sólrúnu og helstu leiðtoga Pírata við öllum sínum flokksmönnum. Hann hefði varað Benedikt Jóhannesson við Þorgerði Katrínu og Steingrím við Katrínu Jak. Þetta hefði aukið gegnsæið í íslenskri pólitík og gjörbreytt atburðarásinni. Það er mikið ólán að þessi tækni var ekki fyrir hendi þegar þessi einstaki hundur var og hét.