Daður Þórarinn Þórarinsson skrifar 1. desember 2017 07:00 Sú flóðbylgja uppljóstrana um kynferðislega áreitni í hinum ýmsu kimum samfélagsins er bylting og á eftir að skola burt rótgróinni myglu í samskiptum fólks af öllum kynjum. Eins og er ber mest á dólgasögum úr stjórnmálum og leiklist. Áhugavert þar sem sjaldan skortir belginginn hjá þeim sem þar komast til metorða. „Hátt að klífa, lágt að falla,“ skrifaði skáldið. Titlar og verðlaun eru ekki ávísun á líkama og tilfinningar samborgaranna. Einkennilegt þó að enn grípi menn í feyskin hálmstrá til þess að verja rétt karla til þess að tuddast og nuddast í konum. „Hva, má þá ekki lengur daðra?“ Jú. Það má. Daður er gott og sjálfstraustinu hollt að fá og veita jákvæða, hvað allir athugi, athygli. Frumforsenda daðurs er að sjálfsögðu gagnkvæmur áhugi. Engin af þeim sögum af kynferðislegri áreitni, sem hafa birst undanfarið, kemur daðri við. Daður er ekki ofbeldi og yfirgangur. Allt fólk með lágmarks tilfinningagreind veit þetta. Daður er ekki að troða tungunni upp í manneskju bara sísona. Daður er ekki að klípa í brjóst, strjúka mjaðmir eða slá í rassa þegar maður er graður. (Nú eða klípa í pung, strjúka yfir bjórvömb eða siginn rass. Svo allrar sanngirni sé gætt.) Þetta er svo einfalt að það stappar nærri sturlun að við þurfum að ræða þetta. Allt í lífinu leitar sem betur fer jafnvægis þannig að daðrið verður vonandi bara ómengað eftir þessa hundahreinsun sem nú er í gangi og greinilega útbreiddum misskilningi um eðli daðurs verður eytt. Svo lengi sem við viljum njóta lífsins og hvert annars er daðrið ómissandi og það kemur ekki til greina að það sé misnotað sem skálkaskjól slefandi frekjuhunda sem þekkja hvorki sín mörk né annarra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórarinn Þórarinsson Mest lesið Ríkissjóður snuðaður um stórar fjárhæðir Sigurjón Þórðarson Skoðun Er verið að blekkja almenning og sjómenn? Einar Hannes Harðarson Skoðun Við viljum nafn Jón Kaldal Skoðun Lágkúrulegur hversdagsleiki illskunnar Guðný Gústafsdóttir Skoðun Stóra skekkjan í 13 ára aldurstakmarki samfélagsmiðla Skúli Bragi Geirdal Skoðun Skilningsleysi á skaðsemi verðtryggingar Guðmundur Ásgeirsson Skoðun Aðskilnaðurinn hlær Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson Skoðun Fögur fyrirheit sem urðu að engu Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson Skoðun
Sú flóðbylgja uppljóstrana um kynferðislega áreitni í hinum ýmsu kimum samfélagsins er bylting og á eftir að skola burt rótgróinni myglu í samskiptum fólks af öllum kynjum. Eins og er ber mest á dólgasögum úr stjórnmálum og leiklist. Áhugavert þar sem sjaldan skortir belginginn hjá þeim sem þar komast til metorða. „Hátt að klífa, lágt að falla,“ skrifaði skáldið. Titlar og verðlaun eru ekki ávísun á líkama og tilfinningar samborgaranna. Einkennilegt þó að enn grípi menn í feyskin hálmstrá til þess að verja rétt karla til þess að tuddast og nuddast í konum. „Hva, má þá ekki lengur daðra?“ Jú. Það má. Daður er gott og sjálfstraustinu hollt að fá og veita jákvæða, hvað allir athugi, athygli. Frumforsenda daðurs er að sjálfsögðu gagnkvæmur áhugi. Engin af þeim sögum af kynferðislegri áreitni, sem hafa birst undanfarið, kemur daðri við. Daður er ekki ofbeldi og yfirgangur. Allt fólk með lágmarks tilfinningagreind veit þetta. Daður er ekki að troða tungunni upp í manneskju bara sísona. Daður er ekki að klípa í brjóst, strjúka mjaðmir eða slá í rassa þegar maður er graður. (Nú eða klípa í pung, strjúka yfir bjórvömb eða siginn rass. Svo allrar sanngirni sé gætt.) Þetta er svo einfalt að það stappar nærri sturlun að við þurfum að ræða þetta. Allt í lífinu leitar sem betur fer jafnvægis þannig að daðrið verður vonandi bara ómengað eftir þessa hundahreinsun sem nú er í gangi og greinilega útbreiddum misskilningi um eðli daðurs verður eytt. Svo lengi sem við viljum njóta lífsins og hvert annars er daðrið ómissandi og það kemur ekki til greina að það sé misnotað sem skálkaskjól slefandi frekjuhunda sem þekkja hvorki sín mörk né annarra.