Gauti vill meina að þetta hafi auðvitað allt farið löglega fram, „en þetta var miserfitt – eitt ónefnt fyrirtæki lét okkur til dæmis hafa öryggiskóðann fyrir alla bygginguna í gegnum síma og sögðu okkur bara að fara varlega á meðan annað fyrirtæki lét okkur skrifa undir alls konar samninga þar sem þeir sögðust ekki taka ábyrgð á slysum og þar sem við þurftum að lofa að vera ekki að taka óþarfa áhættu og svo framvegis.
Annars vorum við aðallega að díla við öryggisverði sem hleyptu okkur einfaldlega upp á þak, en í bílastæðahúsinu á Hverfisgötu klifruðum við bara upp á þakið.“
Voru einhver þök sem þið vilduð komast upp á en fenguð ekki að aðgang að?
„Við ætluðum að fara upp á Perluna en það var ekki hægt. Það má líka minnast á að ég ætlaði að boxa við Bubba Morthens í einu skotinu en Bubbi greyið þurfti að fara í endajaxlatöku þann daginn svo við gerum það bara síðar.“
Hvað stjórnaði vali ykkar á húsþökum?
„Við reyndum að velja byggingar sem táknuðu Reykjavík eins og hún birtist okkur – ekki eins og hún birtist túristum,“ segir Gauti að lokum.
