Einstök listaverk Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar 24. ágúst 2016 07:00 Við sem störfum innan kirkjunnar þjónum fólki oft í gegnum það sem við köllum ritúal eða helgisiði. Ég hef í mínu prestsstarfi fundið heiti sem skapa nýtt viðhorf hjá mér. Mér finnst eins og orðin ritúal og helgisiðir hafi neikvæða merkingu í hugum margra, en þetta er notað til að setja form utan um athafnir fólks í björtustu gleði og djúpri sorg. Hugsunin er einnig að finna leiðir til að gera þessar stundir þar sem tilfinningarnar eru hvað sterkastar, merkingabærari og til að hjálpa okkur að staðsetja hugsanir okkar þegar tímamótin eru stór. Á einhverjum tímapunkti tók ég þá ákvörðun að horfa á hverja athöfn í kirkjunni, hvort sem það er skírn, ferming, brúðkaup, messa eða jarðarför sem listaverk og við sem þjónum að undirbúningnum, hvort sem það eru þau sem þiggja þjónustuna eða veita hana eins og organisti, prestur, útfararstjóri, tónlistarfólk eða kirkjuvörður, erum listamenn sem höfum það hlutverk að skapa eitthvað einstakt. Ég upplifi þetta sterkast við andlát. Þá koma syrgjendur til að skapa kveðjustund sem á að veita styrk og göfga minningu hins látna. Listsköpun er krefjandi og að setja alla þessa merkingu í eina athöfn er stórt verkefni. Ég hef líka komist að því þar sem ég sit með ástvinum á slíkum ögurstundum að fólki líður eins og það hafi ekki nógu skýra hugsun. En einmitt þá hef ég séð fallegustu listaverkin fæðast. Einmitt þarna verður hugurinn svo skapandi því allt er fullt af ást og þakklæti og eitthvað undursamlegt verður til. Þess vegna trúi ég á hvísl andans sem gerir það að verkum að mér finnst ég vera í stöðugri geðrækt.Þessi grein birtist upphaflega í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóna Hrönn Bolladóttir Mest lesið Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Ákall Valdimar Júlíusson Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson Skoðun
Við sem störfum innan kirkjunnar þjónum fólki oft í gegnum það sem við köllum ritúal eða helgisiði. Ég hef í mínu prestsstarfi fundið heiti sem skapa nýtt viðhorf hjá mér. Mér finnst eins og orðin ritúal og helgisiðir hafi neikvæða merkingu í hugum margra, en þetta er notað til að setja form utan um athafnir fólks í björtustu gleði og djúpri sorg. Hugsunin er einnig að finna leiðir til að gera þessar stundir þar sem tilfinningarnar eru hvað sterkastar, merkingabærari og til að hjálpa okkur að staðsetja hugsanir okkar þegar tímamótin eru stór. Á einhverjum tímapunkti tók ég þá ákvörðun að horfa á hverja athöfn í kirkjunni, hvort sem það er skírn, ferming, brúðkaup, messa eða jarðarför sem listaverk og við sem þjónum að undirbúningnum, hvort sem það eru þau sem þiggja þjónustuna eða veita hana eins og organisti, prestur, útfararstjóri, tónlistarfólk eða kirkjuvörður, erum listamenn sem höfum það hlutverk að skapa eitthvað einstakt. Ég upplifi þetta sterkast við andlát. Þá koma syrgjendur til að skapa kveðjustund sem á að veita styrk og göfga minningu hins látna. Listsköpun er krefjandi og að setja alla þessa merkingu í eina athöfn er stórt verkefni. Ég hef líka komist að því þar sem ég sit með ástvinum á slíkum ögurstundum að fólki líður eins og það hafi ekki nógu skýra hugsun. En einmitt þá hef ég séð fallegustu listaverkin fæðast. Einmitt þarna verður hugurinn svo skapandi því allt er fullt af ást og þakklæti og eitthvað undursamlegt verður til. Þess vegna trúi ég á hvísl andans sem gerir það að verkum að mér finnst ég vera í stöðugri geðrækt.Þessi grein birtist upphaflega í Fréttablaðinu.