Grásprengivaldið Bjarni Karlsson skrifar 18. maí 2016 07:00 Í daglegum störfum er ég iðulega að hitta fólk sem langar að bæta samskipti sín. Fólk sem nennir ekki lengur að vera alltaf að skammast sín eða skamma aðra, hafa samviskubit, bíta á móti og líða eins og drasli. Vanvirk samskipti eru ekkert grín, þau gera mann dapran, ræna orku, krumpa sjálfsmyndina og skemma fólk. Hið góða er að maður á val. Eymd er valkostur segja alkarnir og hafa rétt fyrir sér. Vanvirk samskipti þróast ekki bara í ástarsamböndum eða innan fjölskyldna og á vinnustöðum. Ég held því fram að íslensk þjóð hafi um aldir lifað í vanvirkum og refsandi tengslum við valdhafa sína og geri það enn. Núna hins vegar þegar við erum hætt að flengja börn, sem var alsiða þegar ég var krakki, trúi ég að við séum á þeim stað að þurfa ekki lengur að líða eins og nýflengdum börnum þegar grásprengdur landsfaðir byrstir sig á skjánum. Tími hins flengjandi feðraveldis er liðinn og við látum ekki lengur lýsa okkur viljug til hernaðar, látum ekki gefa eigur okkar í hendur vildarmanna eða færa erlendum samsteypum náttúru landsins, horfum ekki vanmáttug á nokkra einstaklinga tortólísera auðlindir okkar og efnahag o.s.frv., o.s.frv. heldur erum við í þann mund að verða myndug þjóð með raunhæfa sjálfsmynd. Forsetakosningar vorsins eru ekki síst um þetta. Íslenska þjóðin er með nokkru hiki og undrun í þann mund að kveðja grásprengivaldið en taka hraustlega í höndina á almannavaldinu og bjóða það velkomið til leiks. Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bjarni Karlsson Mest lesið Halldór 27.03.2024 Halldór Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir Skoðun
Í daglegum störfum er ég iðulega að hitta fólk sem langar að bæta samskipti sín. Fólk sem nennir ekki lengur að vera alltaf að skammast sín eða skamma aðra, hafa samviskubit, bíta á móti og líða eins og drasli. Vanvirk samskipti eru ekkert grín, þau gera mann dapran, ræna orku, krumpa sjálfsmyndina og skemma fólk. Hið góða er að maður á val. Eymd er valkostur segja alkarnir og hafa rétt fyrir sér. Vanvirk samskipti þróast ekki bara í ástarsamböndum eða innan fjölskyldna og á vinnustöðum. Ég held því fram að íslensk þjóð hafi um aldir lifað í vanvirkum og refsandi tengslum við valdhafa sína og geri það enn. Núna hins vegar þegar við erum hætt að flengja börn, sem var alsiða þegar ég var krakki, trúi ég að við séum á þeim stað að þurfa ekki lengur að líða eins og nýflengdum börnum þegar grásprengdur landsfaðir byrstir sig á skjánum. Tími hins flengjandi feðraveldis er liðinn og við látum ekki lengur lýsa okkur viljug til hernaðar, látum ekki gefa eigur okkar í hendur vildarmanna eða færa erlendum samsteypum náttúru landsins, horfum ekki vanmáttug á nokkra einstaklinga tortólísera auðlindir okkar og efnahag o.s.frv., o.s.frv. heldur erum við í þann mund að verða myndug þjóð með raunhæfa sjálfsmynd. Forsetakosningar vorsins eru ekki síst um þetta. Íslenska þjóðin er með nokkru hiki og undrun í þann mund að kveðja grásprengivaldið en taka hraustlega í höndina á almannavaldinu og bjóða það velkomið til leiks. Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun