Ég dreg ekkert undan Gunnþóra Gunnarsdóttir skrifar 19. mars 2016 10:30 "Ég ferðaðist óvenju mikið sem ung stúlka, miðað við það sem þá gerðist, og skrifaði mörg bréf heim, þau voru geymd eins og heilagur dómur og eru nú ígildi dagbókar,“ segir Guðrún Lára. Vísir/Ernir „Allt frá því ég var barn hef ég haldið til haga öllum bréfum og pappírum eins og gert var heima í Ási. Ég ferðaðist óvenju mikið sem ung stúlka, miðað við það sem þá gerðist, og skrifaði mörg bréf heim, þau voru geymd eins og heilagur dómur og eru nú ígildi dagbókar sem ég hef getað flett upp í. Þannig má segja að ég hafi alltaf verið að undirbúa þessi bókarskrif.“ segir Guðrún Lára Ásgeirsdóttir bókasafnskennari sem hefur gefið út fyrsta bindi ævisögu sinnar. Hún kveðst sem barn að aldri hafa ákveðið að skrifa æfisögu sína árið 2000, þegar hún var sextug en það hafi dregist. Bókin nefnist Á meðan ég man –atburðir ævi minnar. Fyrstu eintökin komu út fyrir síðustu jól en seldust upp í hvelli. Nú er komin önnur prentun, hún fer í almenna sölu og á bókasöfn. Guðrún er fædd árið 1940. Hún ólst upp í Ási, Sólvallagötu 23 í Reykjavík hjá foreldrum, systkinum og afa. Á þeim 32 árum sem hún lýsir í bókinni bjó hún líka á Möðruvöllum í Hörgárdal, í Vallanesi á Héraði og í Ólafsvík, með manni sínum séra Ágústi Sigurðssyni og börnunum tveimur Lárusi og Maríu, áður var hún skólastjóri Húsmæðraskólans á Hallormsstað og hótelstjóri þar. Svo eru ferðalögin kapítuli útaf fyrir sig. „Ég vildi skoða heiminn áður en ég færi að binda mig og ferðaðist mikið ein, það er best því þá ræður maður sjálfur,“ segir Guðrún og bætir við hlæjandi. „Núna rekst ég ekki í hóp nema sem fararstjóri!" Hún kveðst hafa verið „farfuglamamma“, það hafi haft áhrif á ferðamátann. „Ég var ein þeirra sem pössuðu farfuglaheimilið í Austurbæjarskólanum í sjálfboðavinnu svo hægt væri að hafa gistinguna ódýra. Þar fékk ég fullt af heimboðum svo ég fór á flakk um Evrópu og gisti hjá farfuglum. Aðallega voru það strákar, því stúlkur voru miklu minna á ferðinni, þær voru ekki lagðar af stað. Sumar mæðurnar héldu að þarna væri komin tilvonandi tengdadóttir en ég var bara félagi þessara stráka. Svo þegar ég hafði verið skólastjóri á Hallormsstað og rekið hótel þar um sumarið átti ég allt í einu pening svo ég keypti mér bíl úti í Hollandi sem við mamma sóttum og keyrðum, ásamt vinkonu minni, um alla Evrópu. Ég fór líka í enskuskóla í Cambridge eins og var í tísku þá og til Danmerkur með fleiri unglingum á vegum Norræna félagsins árið 1957. Þessum ferðum er lýst í bókinni.“ Fararstjórn um Kjöl og móttaka ferðahópa á Hveravöllum ásamt gangnaævintýri með Húnvetningum koma við sögu, en líka miður skemmtileg samskipti við Sigurbjörn biskup vegna prestskosninga á Möðruvöllum. „Ég dreg ekkert undan,“ segir Guðrún. „Segi til dæmis líka kost og löst á Ólafsvík.“Á bókarkápu er mynd af Guðrúnu á hlaði Húsmæðraskólans á Hallormsstað þar sem hún var forstöðukona og hótelstjóri rúmlega tvítug. Yfir 100 myndir eru í bókinni. Guðrún kveðst alltaf vera með myndavél á lofti og hafa haldið vel utan um myndasafnið. „Ég hef ekkert gaman af myndum í tölvu, læt alltaf prenta þær og set þær strax í albúm. Nú hef ég sett albúmin, vel yfir 100 talsins og í tímaröð, ásamt bréfasafni mínu, til geymslu á Borgarskjalasafn og vona að þau verði þar til sýnis. Það hefur alltaf búið í mér söfnunar- og röðunarþörf enda fór ég í skjalastjórnun á síðari árum eftir að hafa lært bókasafnsfræði.“ Bókin endar um það bil sem Guðrún og Ágúst eru að kveðja Ólafsvík og flytja norður að Mælifelli í Skagafirði. Framan á henni stendur „fyrra bindi“ en Guðrún kveðst halda að þau verði þrjú. „Ég er langt komin með næstu bók,“ segir hún, „og á erfitt með að hemja mig.“ Greinin/fréttin birtist fyrst í Fréttablaðinu 19. mars. Menning Mest lesið „Ég fæ morgnana til að vera bara ég“ Tónlist Tæpur helmingur íbúa hefur séð myndina Bíó og sjónvarp Ógleymanlegt fermingarpils enn í uppáhaldi Tíska og hönnun Fréttatía vikunnar: Hollywood stjörnur, þjóðarréttir og pólitík Lífið Borðar það sem alltaf hefur verið til og léttist og léttist Lífið Aldrei litið betur út þrátt fyrir alvarlegt slys Lífið Geggjað heimatilbúið „Twix“ Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið „Það er alveg hægt að vinna rifrildið, en þá tapar sambandið“ Makamál „Við munum ekki eldast saman“ Lífið Fleiri fréttir Opna fyrstu umboðsstofuna í eigu leikara Baráttan innra með manni eins og ljós og skuggar Bein útsending: Salman Rushdie hlýtur verðlaun Halldórs Laxness Bong Joon Ho verður stafrænn heiðursgestur á RIFF Ævar Þór Benediktsson hlýtur verðlaun Guðrúnar Helgadóttur Ráðinn markaðs- og kynningarstjóri Tónlistarmiðstöðvar Verk Arnhildar og félaga valið framlag Íslands á Feneyjatvíæringnum í arkitektúr Lyfjameðferð við meðvirkni: „Æ, ég væri bara til í að taka eina töflu“ „Mann- og listfjandsamleg þvæla“ Salman Rushdie hlýtur verðlaun Halldórs Laxness Þarf ekkert að þvælast fyrir sjálfri sér „Smá eins og maður sé allsber fyrir framan alþjóð“ Forstöðumaðurinn fannst í Salnum Óður til kvenlíkamans í öllu sínu veldi Óli Egils snýr sér að Ladda eftir Bubba Snæbjörn nýr leikhússtjóri í Tjarnarbíói Sjá meira
„Allt frá því ég var barn hef ég haldið til haga öllum bréfum og pappírum eins og gert var heima í Ási. Ég ferðaðist óvenju mikið sem ung stúlka, miðað við það sem þá gerðist, og skrifaði mörg bréf heim, þau voru geymd eins og heilagur dómur og eru nú ígildi dagbókar sem ég hef getað flett upp í. Þannig má segja að ég hafi alltaf verið að undirbúa þessi bókarskrif.“ segir Guðrún Lára Ásgeirsdóttir bókasafnskennari sem hefur gefið út fyrsta bindi ævisögu sinnar. Hún kveðst sem barn að aldri hafa ákveðið að skrifa æfisögu sína árið 2000, þegar hún var sextug en það hafi dregist. Bókin nefnist Á meðan ég man –atburðir ævi minnar. Fyrstu eintökin komu út fyrir síðustu jól en seldust upp í hvelli. Nú er komin önnur prentun, hún fer í almenna sölu og á bókasöfn. Guðrún er fædd árið 1940. Hún ólst upp í Ási, Sólvallagötu 23 í Reykjavík hjá foreldrum, systkinum og afa. Á þeim 32 árum sem hún lýsir í bókinni bjó hún líka á Möðruvöllum í Hörgárdal, í Vallanesi á Héraði og í Ólafsvík, með manni sínum séra Ágústi Sigurðssyni og börnunum tveimur Lárusi og Maríu, áður var hún skólastjóri Húsmæðraskólans á Hallormsstað og hótelstjóri þar. Svo eru ferðalögin kapítuli útaf fyrir sig. „Ég vildi skoða heiminn áður en ég færi að binda mig og ferðaðist mikið ein, það er best því þá ræður maður sjálfur,“ segir Guðrún og bætir við hlæjandi. „Núna rekst ég ekki í hóp nema sem fararstjóri!" Hún kveðst hafa verið „farfuglamamma“, það hafi haft áhrif á ferðamátann. „Ég var ein þeirra sem pössuðu farfuglaheimilið í Austurbæjarskólanum í sjálfboðavinnu svo hægt væri að hafa gistinguna ódýra. Þar fékk ég fullt af heimboðum svo ég fór á flakk um Evrópu og gisti hjá farfuglum. Aðallega voru það strákar, því stúlkur voru miklu minna á ferðinni, þær voru ekki lagðar af stað. Sumar mæðurnar héldu að þarna væri komin tilvonandi tengdadóttir en ég var bara félagi þessara stráka. Svo þegar ég hafði verið skólastjóri á Hallormsstað og rekið hótel þar um sumarið átti ég allt í einu pening svo ég keypti mér bíl úti í Hollandi sem við mamma sóttum og keyrðum, ásamt vinkonu minni, um alla Evrópu. Ég fór líka í enskuskóla í Cambridge eins og var í tísku þá og til Danmerkur með fleiri unglingum á vegum Norræna félagsins árið 1957. Þessum ferðum er lýst í bókinni.“ Fararstjórn um Kjöl og móttaka ferðahópa á Hveravöllum ásamt gangnaævintýri með Húnvetningum koma við sögu, en líka miður skemmtileg samskipti við Sigurbjörn biskup vegna prestskosninga á Möðruvöllum. „Ég dreg ekkert undan,“ segir Guðrún. „Segi til dæmis líka kost og löst á Ólafsvík.“Á bókarkápu er mynd af Guðrúnu á hlaði Húsmæðraskólans á Hallormsstað þar sem hún var forstöðukona og hótelstjóri rúmlega tvítug. Yfir 100 myndir eru í bókinni. Guðrún kveðst alltaf vera með myndavél á lofti og hafa haldið vel utan um myndasafnið. „Ég hef ekkert gaman af myndum í tölvu, læt alltaf prenta þær og set þær strax í albúm. Nú hef ég sett albúmin, vel yfir 100 talsins og í tímaröð, ásamt bréfasafni mínu, til geymslu á Borgarskjalasafn og vona að þau verði þar til sýnis. Það hefur alltaf búið í mér söfnunar- og röðunarþörf enda fór ég í skjalastjórnun á síðari árum eftir að hafa lært bókasafnsfræði.“ Bókin endar um það bil sem Guðrún og Ágúst eru að kveðja Ólafsvík og flytja norður að Mælifelli í Skagafirði. Framan á henni stendur „fyrra bindi“ en Guðrún kveðst halda að þau verði þrjú. „Ég er langt komin með næstu bók,“ segir hún, „og á erfitt með að hemja mig.“ Greinin/fréttin birtist fyrst í Fréttablaðinu 19. mars.
Menning Mest lesið „Ég fæ morgnana til að vera bara ég“ Tónlist Tæpur helmingur íbúa hefur séð myndina Bíó og sjónvarp Ógleymanlegt fermingarpils enn í uppáhaldi Tíska og hönnun Fréttatía vikunnar: Hollywood stjörnur, þjóðarréttir og pólitík Lífið Borðar það sem alltaf hefur verið til og léttist og léttist Lífið Aldrei litið betur út þrátt fyrir alvarlegt slys Lífið Geggjað heimatilbúið „Twix“ Lífið Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið „Það er alveg hægt að vinna rifrildið, en þá tapar sambandið“ Makamál „Við munum ekki eldast saman“ Lífið Fleiri fréttir Opna fyrstu umboðsstofuna í eigu leikara Baráttan innra með manni eins og ljós og skuggar Bein útsending: Salman Rushdie hlýtur verðlaun Halldórs Laxness Bong Joon Ho verður stafrænn heiðursgestur á RIFF Ævar Þór Benediktsson hlýtur verðlaun Guðrúnar Helgadóttur Ráðinn markaðs- og kynningarstjóri Tónlistarmiðstöðvar Verk Arnhildar og félaga valið framlag Íslands á Feneyjatvíæringnum í arkitektúr Lyfjameðferð við meðvirkni: „Æ, ég væri bara til í að taka eina töflu“ „Mann- og listfjandsamleg þvæla“ Salman Rushdie hlýtur verðlaun Halldórs Laxness Þarf ekkert að þvælast fyrir sjálfri sér „Smá eins og maður sé allsber fyrir framan alþjóð“ Forstöðumaðurinn fannst í Salnum Óður til kvenlíkamans í öllu sínu veldi Óli Egils snýr sér að Ladda eftir Bubba Snæbjörn nýr leikhússtjóri í Tjarnarbíói Sjá meira