Við fæðumst öll kynverur

Spurning: Hvernig telur þú ráðlegt að ræða við og nálgast 4-5 ára gamalt barn sem fróar sér oft og mikið í leikskólanum?

Svar: Þetta er mál sem margir velta fyrir sér en fáir þora að spyrja um. Það var nefnilega fyrir ekki svo löngu sem börn sem stunduðu „mikla“ eða reglulega sjálfsfróun voru jafnvel talin vera flogaveik. Það er því frekar stutt síðan þessi snerting hefur því fengið réttnefni sitt, sjálfsfróun. Við fæðumst öll kynverur og snerting eigin kynfæra er ánægjulegt og streitulosandi fyrir líkama og sál. Það hafa meira að segja náðst sónarmyndir af fóstri að snerta kynfæri sín markvisst.

Börn vita ekki hvað sjálfsfróun er og setja þetta ekki í kynferðislegt samhengi. Þetta er einungis eitthvað sem þeim finnst gott að gera og þeim líður vel af. Tenging við örvun kynfæra út frá utanaðkomandi áreiti (eins og einhverjum sem maður er skotin í) kemur seinna, þegar nær dregur kynþroskaskeiðinu. Þó er mikilvægt að vita að börn hafa mismikinn áhuga á snertingu sinna eigin kynfæra, og sum meira en önnur. Það er alveg jafn eðlilegt að hafa engan áhuga eins og það er að gera það daglega.

Það fyrsta og mikilvægasta í þessu máli er að setja ramma í kringum þessa hegðun. Þetta er eitthvað sem ber að gera í einrúmi og þá er gott að miða við inni í svefnherbergi heima hjá sér eða jafnvel inni á baðherbergi. Þetta sé ekki eitthvað sem sé við gerum í leikskólanum, rétt eins og þegar við förum á salernið þá gerum við það í einrúmi. Það er í lagi að viðurkenna að þetta sé gott en jafnframt að þetta sé eitthvað sem þau eigi bara með sér. Þú veitir enga aðstoð né fylgist með, þetta er algjörlega barnsins.

Það er gott að nálgast þessa umræðu á rólegu nótunum því það er engin skömm að þessu og þetta er náttúrulegt og eðlilegt. Þá gæti verið ágætt að ræða þetta við foreldrana svo þið getið samræmt aðgerðir ykkar með þeim. Gangi þér vel.