Heilbrigðiskerfi á hlaupum 24. ágúst 2013 08:00 Undanfarna daga er búið að vera einstaklega notalegt að vera á Facebook þar sem hver á fætur öðrum tilkynnir um maraþonhlaup í þágu góðgerða. Það er fallegt hvað margir styrkja eitthvað sem er þeim tengt, í minningu eða til stuðnings einhverjum sem þeim þykir vænt um. Það minnir okkur á það góða við að vera í samfélagi manna. Góðgerðarmál þessara fallegu hlaupara eru því fjölbreytt og langflest heilbrigðistengd – og mörg þeirra eru á vegum ríkisins. Hvað segir það okkur? Er með því verið að samþykkja að skattarnir okkar dugi ekki fyrir þjónustunni og því sé sjálfsagt að bæta í með einkaframtaki? Það væri áhugaverð niðurstaða í samfélagi sem hefur komið sér saman um að sanngjarnt heilbrigðiskerfi sé í forgangi þegar deilt er úr sameiginlegum sjóðum okkar. Eins þegar ríkisspítaladeild fer í sjónvarpssöfnun til að fjármagna kaup á nauðsynlegu tæki. Við bregðumst skjótt við og bætum tugum milljóna við þegar greidda skattpeninga svo ríkið geti fjárfest í tækinu. Það er fallegt og auðvitað sjálfsagt að ríkið sé aðstoðað á þann hátt sem fólki sýnist, hvort sem er með fjárframlögum eða hlaupum – þótt vonandi þurfi heilbrigðiskerfið ekki til lengdar að reiða sig á hlaupaþol þjóðarinnar. Hins vegar má spyrja af hverju sé þörf á að aðstoða ríkið við að halda úti lögbundinni grunnþjónustu í staðinn fyrir að aukastuðningur okkar geti frekar farið til verkefna sem eru mikið til eða jafnvel alfarið háð frjálsum framlögum. Í tilefni dagsins liggur beint við að velta upp menningunni sem dæmi í því samhengi. Á listanum yfir verkefni sem maraþonhlaupararnir styrkja var ekkert menningartengt, kannski út af því að menning er yfirleitt ekki tengd við góðgerðarmál. En af hverju ekki? Samfélag án menningar er fátækt samfélag. Það skiptir máli að hlúð sé að menningu og þá ekki síst að stutt sé við kraft og sköpunargleði menningarlegs einkaframtaks. Til dæmis er einkaframtakshópur að safna fyrir sirkustjaldi. Mér þætti vel við hæfi að einhver hlypi í þágu sirkushláturs – þegar allt kemur til alls þá lengir hann víst lífið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hildur Sverrisdóttir Mest lesið Af hverju kílómetragjald? Skoðun Hvar eru verndarar tjáningarfrelsisins nú? Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir Skoðun Kjósum Björn Þorsteinsson sem næsta rektor Háskóla Íslands! Geir Sigurðsson Skoðun Skipulagsslys í Garðabæ Aðalsteinn Árni Baldursson Skoðun Rödd Íslands athlægi um allan heim Ástþór Magnússon Skoðun Konur gegn hernaði og nýlenduhyggju Lea María Lemarquis Skoðun Týndir hælisleitendur Rósa Guðbjartsdóttir Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Jósefssagan og einelti Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Við styðjum Magnús Karl Magnússon sem næsta rektor Háskóla Íslands Hópur starfsmanna Háskóla Íslands Skoðun Flosa til formennsku í VR Pétur Hrafn Sigurðsson Skoðun
Undanfarna daga er búið að vera einstaklega notalegt að vera á Facebook þar sem hver á fætur öðrum tilkynnir um maraþonhlaup í þágu góðgerða. Það er fallegt hvað margir styrkja eitthvað sem er þeim tengt, í minningu eða til stuðnings einhverjum sem þeim þykir vænt um. Það minnir okkur á það góða við að vera í samfélagi manna. Góðgerðarmál þessara fallegu hlaupara eru því fjölbreytt og langflest heilbrigðistengd – og mörg þeirra eru á vegum ríkisins. Hvað segir það okkur? Er með því verið að samþykkja að skattarnir okkar dugi ekki fyrir þjónustunni og því sé sjálfsagt að bæta í með einkaframtaki? Það væri áhugaverð niðurstaða í samfélagi sem hefur komið sér saman um að sanngjarnt heilbrigðiskerfi sé í forgangi þegar deilt er úr sameiginlegum sjóðum okkar. Eins þegar ríkisspítaladeild fer í sjónvarpssöfnun til að fjármagna kaup á nauðsynlegu tæki. Við bregðumst skjótt við og bætum tugum milljóna við þegar greidda skattpeninga svo ríkið geti fjárfest í tækinu. Það er fallegt og auðvitað sjálfsagt að ríkið sé aðstoðað á þann hátt sem fólki sýnist, hvort sem er með fjárframlögum eða hlaupum – þótt vonandi þurfi heilbrigðiskerfið ekki til lengdar að reiða sig á hlaupaþol þjóðarinnar. Hins vegar má spyrja af hverju sé þörf á að aðstoða ríkið við að halda úti lögbundinni grunnþjónustu í staðinn fyrir að aukastuðningur okkar geti frekar farið til verkefna sem eru mikið til eða jafnvel alfarið háð frjálsum framlögum. Í tilefni dagsins liggur beint við að velta upp menningunni sem dæmi í því samhengi. Á listanum yfir verkefni sem maraþonhlaupararnir styrkja var ekkert menningartengt, kannski út af því að menning er yfirleitt ekki tengd við góðgerðarmál. En af hverju ekki? Samfélag án menningar er fátækt samfélag. Það skiptir máli að hlúð sé að menningu og þá ekki síst að stutt sé við kraft og sköpunargleði menningarlegs einkaframtaks. Til dæmis er einkaframtakshópur að safna fyrir sirkustjaldi. Mér þætti vel við hæfi að einhver hlypi í þágu sirkushláturs – þegar allt kemur til alls þá lengir hann víst lífið.
Við styðjum Magnús Karl Magnússon sem næsta rektor Háskóla Íslands Hópur starfsmanna Háskóla Íslands Skoðun
Við styðjum Magnús Karl Magnússon sem næsta rektor Háskóla Íslands Hópur starfsmanna Háskóla Íslands Skoðun