Mundu mig - ég man þig Gerður Kristný skrifar 1. mars 2010 06:00 Dagblaðaútgáfa verður seint talin arðvænleg á Íslandi. Markaðurinn er lítill og það kemur vitaskuld bæði niður á auglýsinga- og lausblaðasölu. Lítið rúm virðist vera fyrir neina sérhæfingu. Um leið og einhver fjölmiðillinn dettur niður á sniðugheit eru hinir ekki seinir að vilja reyna sig líka. Blöðin hafa, líkt og aðrir fjölmiðlar, þurft að sigla í gegnum djúpa öldudali og margir því miður sokkið með manni og mús. Atvinnuöryggið hefur í raun aldrei þvælst fyrir á íslenskum dagblaðamarkaði og það hefur heldur betur sýnt sig á síðustu mánuðum þegar hverri kanónunni á fætur annarri hefur verið sagt upp. En hún er mörg matarholan og Morgunblaðið og Fréttablaðið hafa þurft að sýna nokkra hugmyndaauðgi í að finna leiðir til að hressa fjárhaginn við. Margt hefur verið reynt, svo sem að gefa út á aukablöð helguðum vinnuvélum eða húsbúnaði, freista áskrifenda með dýrindis siglingum um höfin sjö og svo hefur jafnvel verið brugðið á það ráð að skipta um karla í brúnni. Eitt síðasta útspilið gefur til kynna að markaðsstjórar Morgunblaðs og Fréttablaðs hafi lagst yfir kvikmyndir Ingmars Bergmann í leit að nýjum hugmyndum, hitt þar fyrir sjálfan ,,döden" og tekið við hann eina skák. Að minnsta kosti hefur sú niðurstaða fengist á báðum bæjum að ráðlegast sé að veðja á minningargreinarnar, efni sem Morgunblaðið hefur fengið að sitja eitt að fram að þessu og skuggalega oft verið það áhugaverðasta með morgunkaffinu.Ekki fyrr hafði Fréttablaðið boðið lesendum að skrifa minningarorð um látna en Morgunblaðið tók að auglýsa: „Allar minningar á einum stað". Þessa dagana stingur það upp á því við lesendur sína í hverri heilsíðuauglýsingunni á fætur annarri að kaupa innbundna bók með minningargreinum um sína nánustu - eða bara hvern sem er. Nú þarf enginn lengur að taka fram skærin og klippa greinarnar út, heldur föndrar Mogginn þetta bara fyrir mann og lætur binda inn í svokallaða Minningabók. Morgunblaðið þiggur auðvitað þóknun fyrir en ekki hef ég hugmynd um hvernig greiðslu verður háttað til höfundarrétthafa, það er að segja þeirra sem skrifuðu minningargreinarnar. Það er nokkuð kaldhæðnislegt að lífróður dagblaðanna skuli hafa tekið þessa stefnu, beint í opinn dauðann. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun
Dagblaðaútgáfa verður seint talin arðvænleg á Íslandi. Markaðurinn er lítill og það kemur vitaskuld bæði niður á auglýsinga- og lausblaðasölu. Lítið rúm virðist vera fyrir neina sérhæfingu. Um leið og einhver fjölmiðillinn dettur niður á sniðugheit eru hinir ekki seinir að vilja reyna sig líka. Blöðin hafa, líkt og aðrir fjölmiðlar, þurft að sigla í gegnum djúpa öldudali og margir því miður sokkið með manni og mús. Atvinnuöryggið hefur í raun aldrei þvælst fyrir á íslenskum dagblaðamarkaði og það hefur heldur betur sýnt sig á síðustu mánuðum þegar hverri kanónunni á fætur annarri hefur verið sagt upp. En hún er mörg matarholan og Morgunblaðið og Fréttablaðið hafa þurft að sýna nokkra hugmyndaauðgi í að finna leiðir til að hressa fjárhaginn við. Margt hefur verið reynt, svo sem að gefa út á aukablöð helguðum vinnuvélum eða húsbúnaði, freista áskrifenda með dýrindis siglingum um höfin sjö og svo hefur jafnvel verið brugðið á það ráð að skipta um karla í brúnni. Eitt síðasta útspilið gefur til kynna að markaðsstjórar Morgunblaðs og Fréttablaðs hafi lagst yfir kvikmyndir Ingmars Bergmann í leit að nýjum hugmyndum, hitt þar fyrir sjálfan ,,döden" og tekið við hann eina skák. Að minnsta kosti hefur sú niðurstaða fengist á báðum bæjum að ráðlegast sé að veðja á minningargreinarnar, efni sem Morgunblaðið hefur fengið að sitja eitt að fram að þessu og skuggalega oft verið það áhugaverðasta með morgunkaffinu.Ekki fyrr hafði Fréttablaðið boðið lesendum að skrifa minningarorð um látna en Morgunblaðið tók að auglýsa: „Allar minningar á einum stað". Þessa dagana stingur það upp á því við lesendur sína í hverri heilsíðuauglýsingunni á fætur annarri að kaupa innbundna bók með minningargreinum um sína nánustu - eða bara hvern sem er. Nú þarf enginn lengur að taka fram skærin og klippa greinarnar út, heldur föndrar Mogginn þetta bara fyrir mann og lætur binda inn í svokallaða Minningabók. Morgunblaðið þiggur auðvitað þóknun fyrir en ekki hef ég hugmynd um hvernig greiðslu verður háttað til höfundarrétthafa, það er að segja þeirra sem skrifuðu minningargreinarnar. Það er nokkuð kaldhæðnislegt að lífróður dagblaðanna skuli hafa tekið þessa stefnu, beint í opinn dauðann.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun