Hin helga mær Gerður Kristný skrifar 30. mars 2009 00:01 Árið 1975 fórum við pabbi á opnun myndlistarsýningar í Gallerí Súm eins og fínt fólk. Þar var margt um manninn og listaverkin breiddust yfir veggi eins og bergflétta. Svo sat þarna líka myndastytta í stól. Þetta var alhvít kona með hönd undir kinn og bærði ekki á sér frekar en styttur yfirleitt. Og þó. Allt í einu greip fólk andann á lofti og skvaldrið þagnaði. Myndastyttan virtist hafa fengið nóg. Hún var staðin upp og gekk hikandi skrefum í átt að dyrunum. Sýningargestir eltu auðvitað forvitnir og fylgdust með henni hverfa sjónum úti í porti. Gjörningurinn reyndist vera eftir Rúrí sem hafði ekki vílað fyrir sér að sitja þarna grafkyrr í um það bil 40 mínútur. Myndaröð af gjörningnum hangir uppi á sýningunni Nokkrir vinir sem stendur nú yfir í Listasafni Íslands. Þar birtumst við pabbi á einni myndinni. Hann frakkaklæddur en ég í úlpu af eldri frænku minni og hef ekki hirt um að taka af mér hettuna. Buxurnar mínar eru úr köflóttu ullarefni sem stakk. Við horfum stóísk fram hjá styttunni. Hún vekur enga sérstaka athygli hjá okkur. Við tökum að minnsta kosti ekki eftir því að hún andar. Þetta er augnablikið áður en sýningargestum varð ljóst að leikið hafði verið á þá. Þetta er augnablikið áður en ég uppgötvaði endanlega hvílíkt lifandis fjör list getur verið. Ekki er þetta í fyrsta sinn sem ég sé myndirnar því ég man eftir að hafa rekist á þær að minnsta kosti tvisvar áður á sýningu. Á þeirri sem nú hangir uppi í Listasafninu lætur Rúrí aftur á móti stólinn sem styttan sat á fylgja með. Ég man að minnsta kosti ekki eftir því að hafa barið hann áður augum. Á stólnum hvílir líka blind og þögul gríman, auk hjúpsins sem var um annan fótinn og slæðunnar sem hvíldi á höfði styttunnar. Nú þegar allur þessi tími er liðinn frá gjörningnum og myndirnar af honum eru sýndar í jafnhátíðlegu safni verða þessir hvítu munir að helgidómum. Það rennur fyrst núna upp fyrir mér að þetta var ekki myndastytta sem við eltum út í portið forðum daga, heldur sjálf María mey. Orðalaust stakk hún okkur af. Við stöndum eftir án nokkurra vegvísa eða skilaboða en þó svolítið meyr yfir því að hafa fengið að sjá hana þótt ekki væri nema í mýflugumynd. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun
Árið 1975 fórum við pabbi á opnun myndlistarsýningar í Gallerí Súm eins og fínt fólk. Þar var margt um manninn og listaverkin breiddust yfir veggi eins og bergflétta. Svo sat þarna líka myndastytta í stól. Þetta var alhvít kona með hönd undir kinn og bærði ekki á sér frekar en styttur yfirleitt. Og þó. Allt í einu greip fólk andann á lofti og skvaldrið þagnaði. Myndastyttan virtist hafa fengið nóg. Hún var staðin upp og gekk hikandi skrefum í átt að dyrunum. Sýningargestir eltu auðvitað forvitnir og fylgdust með henni hverfa sjónum úti í porti. Gjörningurinn reyndist vera eftir Rúrí sem hafði ekki vílað fyrir sér að sitja þarna grafkyrr í um það bil 40 mínútur. Myndaröð af gjörningnum hangir uppi á sýningunni Nokkrir vinir sem stendur nú yfir í Listasafni Íslands. Þar birtumst við pabbi á einni myndinni. Hann frakkaklæddur en ég í úlpu af eldri frænku minni og hef ekki hirt um að taka af mér hettuna. Buxurnar mínar eru úr köflóttu ullarefni sem stakk. Við horfum stóísk fram hjá styttunni. Hún vekur enga sérstaka athygli hjá okkur. Við tökum að minnsta kosti ekki eftir því að hún andar. Þetta er augnablikið áður en sýningargestum varð ljóst að leikið hafði verið á þá. Þetta er augnablikið áður en ég uppgötvaði endanlega hvílíkt lifandis fjör list getur verið. Ekki er þetta í fyrsta sinn sem ég sé myndirnar því ég man eftir að hafa rekist á þær að minnsta kosti tvisvar áður á sýningu. Á þeirri sem nú hangir uppi í Listasafninu lætur Rúrí aftur á móti stólinn sem styttan sat á fylgja með. Ég man að minnsta kosti ekki eftir því að hafa barið hann áður augum. Á stólnum hvílir líka blind og þögul gríman, auk hjúpsins sem var um annan fótinn og slæðunnar sem hvíldi á höfði styttunnar. Nú þegar allur þessi tími er liðinn frá gjörningnum og myndirnar af honum eru sýndar í jafnhátíðlegu safni verða þessir hvítu munir að helgidómum. Það rennur fyrst núna upp fyrir mér að þetta var ekki myndastytta sem við eltum út í portið forðum daga, heldur sjálf María mey. Orðalaust stakk hún okkur af. Við stöndum eftir án nokkurra vegvísa eða skilaboða en þó svolítið meyr yfir því að hafa fengið að sjá hana þótt ekki væri nema í mýflugumynd.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun