Ostakarfa handa ósérhlífnum 5. september 2009 00:01 Í vasanum er ég með GSM-númer barnalæknis eins árs gamals sonar míns. Læknirinn gaf mér það eitt sinn „því ég væri svo lengi að fara í gegnum skiptiborð“. „Hringdu hvenær sem er, líka þótt það sé helgi.“ Sonur minn þjáist ekki af alvarlegum sjúkdómi en þarf engu að síður að vera undir eftirliti öðru hvoru. Það skipti því engum togum að óumbeðnum fannst lækninum sjálfsagt að gefa mér símanúmer sitt. Einu sinni í viku hittist hópur íslenskra lungna- og krabbameinslækna og ber saman bækur sínar um meðferð og ástand lungnakrabbameinssjúklinga. Með því að hittast geta læknarnir allir deilt reynslu sinni og ráðum og tryggt sjúklingum þannig betri meðferð og bata. Hjá 300.000 þúsund manna þjóð er árangurinn í heilbrigðisþjónustunni meðal annars þessi: Hér á landi er hæst tíðni þess að lifa af kransæðaáfall (ásamt Noregi og Svíþjóð). Greinist Íslendingur með krabbamein er hann líklegri en fólk víðast hvar annars staðar til að vera enn á lífi fimm árum eftir greiningu. Blinda meðal sykursjúkra á Íslandi er talin vera sú lægsta í heiminum. Íslenskir gigtarsjúklingar geta mun frekar unnið launavinnu en gigtarsjúklingar í nágrannaríkjunum. Hvergi í Evrópu er lægri tíðni blindu vegna gláku. Á Íslandi er lægsta tíðni astma. Við erum fá en engu að síður höfum við náð einum besta árangri í heilbrigðiskerfinu sem um getur. Einhverjum er það að þakka og þeir sem hafa þurft að leita lækninga vita svarið. Ég get ímyndað mér að læknar, hjúkrunarfólk, sjúkraþjálfarar og annað starfsfólk spítalanna kvíði þeim niðurskurði sem fram undan er. Hingað til hefur einfaldlega verið hlaupið hraðar og unnið lengur til að hægt sé að passa upp á okkur öll. Eiginkonu Geirs H. Haarde, fyrrverandi forsætisráðherra, var síðastliðið haust send ostakarfa frá ónafngreindum aðila sem vildi þakka henni það að lána þjóðinni Geir H. Haarde nótt og dag í björgunarleiðangurinn eftir hrun. Fjölskyldur starfsfólks spítalanna þekkja slíkar fjarverustundir vel og væntanlega mun þeim ekki fækka heldur fjölga. Ætti ég núna ostakörfu og yrði að gera upp á milli færi hún heim til þeirra sem manna spítalana. Og ég vona að komandi ostakörfusendlar muni stíla þær á læknana sína og hjúkrunarfólk. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Að þröngva lífsskoðun upp á annað fólk Sævar Þór Jónsson Skoðun Hver erum við? Hvert stefnum við? Arnar Þór Jónsson Skoðun Kjarnorkuákvæði? Dagur B. Eggertsson Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland Skoðun Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan! Íris Björk Hreinsdóttir Skoðun Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun Samstarf er lykill að framtíðinni Magnús Þór Jónsson Skoðun Hugtakið valdarán gengisfellt Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy Skoðun
Í vasanum er ég með GSM-númer barnalæknis eins árs gamals sonar míns. Læknirinn gaf mér það eitt sinn „því ég væri svo lengi að fara í gegnum skiptiborð“. „Hringdu hvenær sem er, líka þótt það sé helgi.“ Sonur minn þjáist ekki af alvarlegum sjúkdómi en þarf engu að síður að vera undir eftirliti öðru hvoru. Það skipti því engum togum að óumbeðnum fannst lækninum sjálfsagt að gefa mér símanúmer sitt. Einu sinni í viku hittist hópur íslenskra lungna- og krabbameinslækna og ber saman bækur sínar um meðferð og ástand lungnakrabbameinssjúklinga. Með því að hittast geta læknarnir allir deilt reynslu sinni og ráðum og tryggt sjúklingum þannig betri meðferð og bata. Hjá 300.000 þúsund manna þjóð er árangurinn í heilbrigðisþjónustunni meðal annars þessi: Hér á landi er hæst tíðni þess að lifa af kransæðaáfall (ásamt Noregi og Svíþjóð). Greinist Íslendingur með krabbamein er hann líklegri en fólk víðast hvar annars staðar til að vera enn á lífi fimm árum eftir greiningu. Blinda meðal sykursjúkra á Íslandi er talin vera sú lægsta í heiminum. Íslenskir gigtarsjúklingar geta mun frekar unnið launavinnu en gigtarsjúklingar í nágrannaríkjunum. Hvergi í Evrópu er lægri tíðni blindu vegna gláku. Á Íslandi er lægsta tíðni astma. Við erum fá en engu að síður höfum við náð einum besta árangri í heilbrigðiskerfinu sem um getur. Einhverjum er það að þakka og þeir sem hafa þurft að leita lækninga vita svarið. Ég get ímyndað mér að læknar, hjúkrunarfólk, sjúkraþjálfarar og annað starfsfólk spítalanna kvíði þeim niðurskurði sem fram undan er. Hingað til hefur einfaldlega verið hlaupið hraðar og unnið lengur til að hægt sé að passa upp á okkur öll. Eiginkonu Geirs H. Haarde, fyrrverandi forsætisráðherra, var síðastliðið haust send ostakarfa frá ónafngreindum aðila sem vildi þakka henni það að lána þjóðinni Geir H. Haarde nótt og dag í björgunarleiðangurinn eftir hrun. Fjölskyldur starfsfólks spítalanna þekkja slíkar fjarverustundir vel og væntanlega mun þeim ekki fækka heldur fjölga. Ætti ég núna ostakörfu og yrði að gera upp á milli færi hún heim til þeirra sem manna spítalana. Og ég vona að komandi ostakörfusendlar muni stíla þær á læknana sína og hjúkrunarfólk.
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun