Vinalegir þjófar Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 25. nóvember 2008 05:00 Júnínótt eina árið 1994 sté ég úr hótelrekkju í Amsterdam og ákvað að bregða mér í reiðhjólatúr um borgina. Ég rataði vissulega ekkert en nóttin var að renna sitt skeið á enda og ég átti að taka lest til Parísar að morgni og ég vildi ekki hætta á það að sofna í morgunsárið og sofa fram á miðjan dag. Ætlaði ég heldur að þrauka án þess að sofa um nóttina, og í þeim tilgangi fór ég í hjólreiðatúrinn, en sofna svo í lestinni og vakna stálsleginn í Frans. Ekki hafði ég hjólað lengi þegar ég áttaði mig á því að ég var villtur. Nokkru síðar varð mér ljóst að ég var villtur á helst til óhentugum stað þar sem svört næturiðja hvers konar var stunduð af kappi. Ég hjólaði því eins og vænn og blóðugur mannabiti innan um hákarlatorfu. Ekki leið á löngu uns tveir skuggalegir menn brugðu sér að mér og spurðu hvað ég vildi. Þeir tóku öllum sögum um hjólreiðatúr ótrúlega. Sögðu að ég þyrfti ekki að vera með nein látalæti hér því löggan væri hvergi nærri og þeir tvímenningar væru með þennan fína varning. Opnaði annar lófann og sýndi mér alls konar pillur sem mér skilst að hafi verið alsæla eða eitthvað því um líkt. En ég var síður en svo alsæll en afar stressaður og sagðist vilja halda för minni áfram. Það var ekki tekið gilt, nú skyldi hjólreiðakappinn láta þá hafa peningana. Nú voru góð ráð dýr því ferðalangurinn óreyndi var með veskið og krítarkortið í innanávasa á gallajakkanum. Ég sagðist því enga peninga hafa. Þá var þeim félögum nóg boðið og tróðu fingrum sínum í alla vasa … nema innanávasann. Eitthvert smáræði uppskáru þeir en að verki loknu komu þeir mér á óvart. „Jæja, félagi, hvaðan ert þú?" spurði annar kumpánlega. Spjölluðum við nokkra stund og sýndu þeir þá af sér mun meiri þokka en stundarkorni áður. Fékk annar síðan að sitja aftan á hjá mér spölkorn meðan ég hélt út í aðra óvissu. Það er nú svo undarlegt að þótt það sé vissulega mikið áfall að verða rændur þá vona ég nú þrátt fyrir allt saman að þessir kumpánar sem hjálpuðu mér að vaka til morguns hafi ekki leiðst út í þá ógæfu að hafa opnað Icesave-reikning. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Má endalaust vera níðingur!! Arna Magnea Danks Skoðun „Fór í útkall“ Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun Takk Vigdís! Takk Guðni! Takk Halla! — Takk þjóð! Hjörtur Hjartarson Skoðun Krefjandi tímar í veitingageiranum Einar Bárðarson Skoðun Tillaga um hærri vörugjöld á mótorhjól er skref aftur á bak Unnar Már Magnússon Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu Skoðun Silfurfat Samfylkingarinnar Helgi Áss Grétarsson Skoðun Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir Skoðun ,,Mig langar svo bara að geta kennt þessum 25 börnum“ Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun
Júnínótt eina árið 1994 sté ég úr hótelrekkju í Amsterdam og ákvað að bregða mér í reiðhjólatúr um borgina. Ég rataði vissulega ekkert en nóttin var að renna sitt skeið á enda og ég átti að taka lest til Parísar að morgni og ég vildi ekki hætta á það að sofna í morgunsárið og sofa fram á miðjan dag. Ætlaði ég heldur að þrauka án þess að sofa um nóttina, og í þeim tilgangi fór ég í hjólreiðatúrinn, en sofna svo í lestinni og vakna stálsleginn í Frans. Ekki hafði ég hjólað lengi þegar ég áttaði mig á því að ég var villtur. Nokkru síðar varð mér ljóst að ég var villtur á helst til óhentugum stað þar sem svört næturiðja hvers konar var stunduð af kappi. Ég hjólaði því eins og vænn og blóðugur mannabiti innan um hákarlatorfu. Ekki leið á löngu uns tveir skuggalegir menn brugðu sér að mér og spurðu hvað ég vildi. Þeir tóku öllum sögum um hjólreiðatúr ótrúlega. Sögðu að ég þyrfti ekki að vera með nein látalæti hér því löggan væri hvergi nærri og þeir tvímenningar væru með þennan fína varning. Opnaði annar lófann og sýndi mér alls konar pillur sem mér skilst að hafi verið alsæla eða eitthvað því um líkt. En ég var síður en svo alsæll en afar stressaður og sagðist vilja halda för minni áfram. Það var ekki tekið gilt, nú skyldi hjólreiðakappinn láta þá hafa peningana. Nú voru góð ráð dýr því ferðalangurinn óreyndi var með veskið og krítarkortið í innanávasa á gallajakkanum. Ég sagðist því enga peninga hafa. Þá var þeim félögum nóg boðið og tróðu fingrum sínum í alla vasa … nema innanávasann. Eitthvert smáræði uppskáru þeir en að verki loknu komu þeir mér á óvart. „Jæja, félagi, hvaðan ert þú?" spurði annar kumpánlega. Spjölluðum við nokkra stund og sýndu þeir þá af sér mun meiri þokka en stundarkorni áður. Fékk annar síðan að sitja aftan á hjá mér spölkorn meðan ég hélt út í aðra óvissu. Það er nú svo undarlegt að þótt það sé vissulega mikið áfall að verða rændur þá vona ég nú þrátt fyrir allt saman að þessir kumpánar sem hjálpuðu mér að vaka til morguns hafi ekki leiðst út í þá ógæfu að hafa opnað Icesave-reikning.
Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir Skoðun
Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu Skoðun
Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir Skoðun
Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir Skoðun
Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu Skoðun
Dagur náms- og starfsráðgjafar 2025: Faglegur stuðningur sem skiptir máli – fyrir einstaklinga og samfélagið Jónína Kárdal,Svandís Sturludóttir Skoðun