Til varnar vinstri grænum 3. desember 2007 10:40 Ég verð að taka upp hanskann fyrir vinstri græna í umræðunni um ræðutíma þingmanna. Alþingi landsmanna verður snauðara og þróttminna ef maraþonræðurnar leggjast af. Þeim má þó vitaskuld fækka, en ekki útrýma. Málþóf (þó varla réttnefni) er eitt helsta og beittasta vopn stjórnarandstöðunnar - og hefur á stundum komið í veg fyrir eða frestað vanhugsaðri lagasetningu. Nægir þar að nefna vatnalögin á síðasta þingi sem stjórnarandstaðan (þar á meðal Samfylkingarfólk) talaði út af borðinu með langlokum og orðavaðli. Vandinn hefur verið sá að málþófi hefur á tíðum verið beitt án sérstaks tilefnis. Að mínu viti á aðeins að grípa til þess þegar mikið liggur við og rætt er um grundvallarmálin - stóru málin - í stjórnmálum. Hér mættu vinstri grænir kunna sér meira hóf. Það er ekki viðeigandi að setja á margra klukkutíma langar ræður um dægurmál og gælufrumvörp fámennra hópa innan þings sem allir vita að verða aldrei að lögum. Þau á að afgreiða með hraði. Þegar kemur hins vegar að alvöru pólitík; lagabreytingum sem varða t.d. utanríkismál, skattkerfið, dómskerfið, félagsleg réttindi og umkhverfismál, að ekki sé talað um heilbrigðis- og menntamál ... þá á ekki afgreiða málin á fimm mínútum. Við gerum ekki grundvallarbreytingar á samfélagi okkar án tæmandi umræðu. Við þurfum á stundum - þó það geti verið lýjandi og jafnvel leiðinlegt - að lengja mál okkar. Grundvallarpólitík er engin andarteppa. Grundvallarpólitík á að hampa í þingsölum. Hún á að fá að njóta sín. Við umbyltum ekki samfélaginun orðalaust. Þá - og einmitt þá - á stjórnmálaumræðan, rökræðulistin, orðagaldurinn og allt upplýsingaflæðið að fá að njóta sín í meira og minna löngu máli. Alþingi verður að vera vettvangur ítarlegrar stjórnmálaumræðu þegar kemur að umdeildum lagabreytingum. Dæmin sanna að á stundum verður minnihlutinn að koma vitinu fyrir þæga og múlbundna þingmenn stjórnarsinna. Ráðherravaldið er Alþingi yfirsterkara - og þegar við bætist ægivald foringjanna, má hinn almenni þingmaður sín næsta lítils. Hann er lýðræðislegt punt. Alþingi er aðhaldssamkoma. Það á að virkja lýðræðið, ekki veikja það. Fimm mínútna pólitík getur verið sjónvarpsvæn, en hún dugar ekki þar sem þróttmikil lýðræðisumræða á að njóta sín. Í stóru málunum verða menn að hafa tækifæri til að tala sig að niðurstöðu - og skýra með nákvæmum hætti sína pólitík. Tala út! Ekki þar fyrir utan að pólitík sumra á Alþingi virðist rúmast innan fimm mínútna, svona almennt ... en það er önnur saga. -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Ferðalag úr fangelsi hugans Sigurður Árni Reynisson Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun „Akademísk sniðganga“: gaslýsingar og hnignun háskólasamfélagsins Birgir Finnsson Skoðun Friðum Eyjafjörð Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir Skoðun Hraðahindranir fyrir strætó Sveinn Ólafsson Skoðun Vitundarvakning um auðlindir þjóðar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Það eru allir að greinast með þetta POTS – hvað er það? Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir Skoðun
Ég verð að taka upp hanskann fyrir vinstri græna í umræðunni um ræðutíma þingmanna. Alþingi landsmanna verður snauðara og þróttminna ef maraþonræðurnar leggjast af. Þeim má þó vitaskuld fækka, en ekki útrýma. Málþóf (þó varla réttnefni) er eitt helsta og beittasta vopn stjórnarandstöðunnar - og hefur á stundum komið í veg fyrir eða frestað vanhugsaðri lagasetningu. Nægir þar að nefna vatnalögin á síðasta þingi sem stjórnarandstaðan (þar á meðal Samfylkingarfólk) talaði út af borðinu með langlokum og orðavaðli. Vandinn hefur verið sá að málþófi hefur á tíðum verið beitt án sérstaks tilefnis. Að mínu viti á aðeins að grípa til þess þegar mikið liggur við og rætt er um grundvallarmálin - stóru málin - í stjórnmálum. Hér mættu vinstri grænir kunna sér meira hóf. Það er ekki viðeigandi að setja á margra klukkutíma langar ræður um dægurmál og gælufrumvörp fámennra hópa innan þings sem allir vita að verða aldrei að lögum. Þau á að afgreiða með hraði. Þegar kemur hins vegar að alvöru pólitík; lagabreytingum sem varða t.d. utanríkismál, skattkerfið, dómskerfið, félagsleg réttindi og umkhverfismál, að ekki sé talað um heilbrigðis- og menntamál ... þá á ekki afgreiða málin á fimm mínútum. Við gerum ekki grundvallarbreytingar á samfélagi okkar án tæmandi umræðu. Við þurfum á stundum - þó það geti verið lýjandi og jafnvel leiðinlegt - að lengja mál okkar. Grundvallarpólitík er engin andarteppa. Grundvallarpólitík á að hampa í þingsölum. Hún á að fá að njóta sín. Við umbyltum ekki samfélaginun orðalaust. Þá - og einmitt þá - á stjórnmálaumræðan, rökræðulistin, orðagaldurinn og allt upplýsingaflæðið að fá að njóta sín í meira og minna löngu máli. Alþingi verður að vera vettvangur ítarlegrar stjórnmálaumræðu þegar kemur að umdeildum lagabreytingum. Dæmin sanna að á stundum verður minnihlutinn að koma vitinu fyrir þæga og múlbundna þingmenn stjórnarsinna. Ráðherravaldið er Alþingi yfirsterkara - og þegar við bætist ægivald foringjanna, má hinn almenni þingmaður sín næsta lítils. Hann er lýðræðislegt punt. Alþingi er aðhaldssamkoma. Það á að virkja lýðræðið, ekki veikja það. Fimm mínútna pólitík getur verið sjónvarpsvæn, en hún dugar ekki þar sem þróttmikil lýðræðisumræða á að njóta sín. Í stóru málunum verða menn að hafa tækifæri til að tala sig að niðurstöðu - og skýra með nákvæmum hætti sína pólitík. Tala út! Ekki þar fyrir utan að pólitík sumra á Alþingi virðist rúmast innan fimm mínútna, svona almennt ... en það er önnur saga. -SER.