Afmeyjun fjallkonunnar

Það er ekkert grín að vera óléttur unglingur í lélegu andlegu jafnvægi. Þjóðleikhúsið frumsýnir í kvöld meinfyndna könnun á afleiðingum þess að nota ekki getnaðarvarnir. Og framtíð jarðarinnar er í húfi.

Höfundur söngleiksins Legs, Hugleikur Dagsson, er landsþekktur fyrir teikningar sínar og hárbeittan húmor. Bækur hans sem kenndar eru við „Okkur“ hafa selst í bílförmum en á liðnu leikári var fyrsta sviðverk hans sett upp af Nemendaleikhúsinu og leikhópnum Common Nonsense.

Leikritið Forðist okkur hlaut mikið lof og prís en leikstjóri þess og núverandi kafteinn á Leg-skútunni, Stefán Jónsson, segir að aðstandendur sýningarinnar hafi setið sveittir við frá því í september.

Nú sameina Hugleikur og Stefán krafta sína á ný, ásamt myndlistarmönnunum Ilmi Stefánsdóttur og Gideon Kiers, tríóinu Flís og ljósameistaranum Birni Bergsteini Guðmundssyni. Aukinheldur nýtur hópurinn liðsinnis Þórunnar Elísabetar Sveinsdóttur sem sér um búningana er prýðir frítt föruneytið - leikhópurinn er ungur og orkumikill en reyndir leikarar Þjóðleikhússins blómstra þar ekki síður en nýútskrifað listafólk, þar á meðal aðalleikhonan Dóra Jóhannsdóttir sem leikur unglingsstúlkuna Kötu.

Hugmyndin um að gera lágstemmdan söngleik er orðin að heljarinnar sjónarspili á stóra sviði Þjóðleikhússins og þar á bæ eiga menn vart því að venjast að sjá annan eins atgang. „Þetta er sýning sem er alveg á mörkum þess að leikhúsið ráði við tæknilega,“ útskýrir Stefán, „en þetta er að hafast - þrátt fyrir brokkgenga meðgöngu.“

Hópurinn leitaði víða hófanna en við sögu í verkinu koma meðal annars tvær fjölskyldur í Garðabæ, andsetinn forstjóri með Messíasarkomplex, dagskrárgerðafólk Bachelorsins og ein blóðþyrst kind. Það er vandasamt að ætla sér að rekja söguþráð verksins né er það auðsótt mál að flokka tónlist þeirra Flís-manna enda ægir þar öllu saman - elektró, ofur-poppi og sambamúsík svo eitthvað sé nefnt.

Frásagnarlögmál og venjuhættir tónsmíðanna eru svínbeygð í þágu fjörsins í þessum söngleik sem verður að teljast með því frumlegra sem íslenskt leikhús hefur getið af sér. „Það er líka svo gott við sem stöndum að sýningunni erum öll af ólíkum kynslóðum og hópurinn verður dýnamískari fyrir vikið,“ segir Stefán.

Hann segir frábært að fylgjast með leikskáldinu blómstra í sínu starfi en hann hefur áður gefið Hugleiki lyndiseinkunina „endaþarmsmælir tíðarands“ enda sé skopskyn hans býsna hrátt og listamaðurinn óvæginn. „Hugleikur er líka mikill bíóstrákur, hann hefur innbyggða dramatúrgíu í sér og þetta hreinlega rennur út úr honum með öllu því sem þarf að vera í góðu handriti,“ segir Stefán og ljóst má vera að íslenskt leikhús er auðugar fyrir vikið.

Stefán segir að margir eigi auðvelt með að afgreiða Hugleik Dagsson sem strák með góðan kúka-húmor en í honum búi talsvert meira og hann sé til dæmis afar laginn við að afhjúpa hræsni og tvískinnung okkar allra. „Til dæmis verður allt vitlaust vegna klámráðstefnu á meðan Alþingishúsið speglast í strippbúllunni hinum megin við Jón Sigurðsson. Hugleikur vinnur dálítið á þessu plani - hans hugmyndaheimur í myndasögum og öðru afþreyingarefni er kannski ekki hátt skrifað hjá bókmenntafræðingum en í því felst meiri og merkilegri gagnrýni á ríkjandi ástand en margir gera sér grein fyrir.“

Leikstjórinn segir það sitt hlutverk að draga fram stóra samhengið og „sýna bassann í verkinu“ því það er broddur bak við allt sprellið sem ekki síst snýr að framtíðarsýn og áherslum íslensku þjóðarinnar.

„Þessi saga um unglingsstúlkuna er eins og sagan um Ísland. Við erum svo ung og vitlaus - eins og unglingsæringi sem fær allt upp í hendurnar. Í þessari framtíðarsýn Hugleiks hefur allt gengið eftir sem sumir óska ér snú - allt er selt eða virkjað. Það er búið að byggja tívolí á Kárahnjúkum með stærstu vatnsrennibraut í heimi, það er spilavíti á Þingvöllum og vopnaverksmiðja á Vopnafirði og allir eru svo yfirmáta glaðir með ástandið. Aðalpersónan, unglingsstúlkan Kata, er hin nýja fjallkona - hún veit ekki neitt en veltist bara áfram í hamingjusömu hugsunarleysi,“ segir Stefán og útskýrir að Kata líkist nokkuð ljóshærðum hótelerfingja sem reglulega má lesa um í fjölmiðlum.

Stefán ræðir um vatnaskilin sem nú eru á Íslandi er varða þá framtíð sem landsmenn vilja kjósa sér. Unglingurinn ólétti fær einnig að kjósa sér framtíð í söngleiknum Legi en á hennar herðum hvílir meiri ábyrgð en nokkurn órar fyrir þegar snótin skondrast fyrst gelgjulega inn á sviðið. „Við sjáum til hvernig henni reiðir af - hvort hún tekur slaginn og gerir eitthvað annað og meira en hinir,“ segir leikstjórinn laumulega.

Söngleikurinn Leg verður frumsýndur kl. 20 í kvöld en þess má geta að tónlistin úr verkinu verður brátt fáanleg á stafrænu formi í plötuverslunum.