Tilvistarkreppa álitsgjafa 23. febrúar 2007 00:01 Í samræmi við þá hugmynd mína að hlutverk álitsgjafa og pistlahöfunda sé fyrst og fremst að amast við því sem miður fer í þjóðfélaginu, og skipta sér af öllu milli himins og jarðar þó þeir hafi ekki minnsta vit á því, gerði ég dauðaleit að einhverju til að amast við áður en ég skrifaði þennan pistil. Hvað fer í taugarnar á mér þessa dagana, hverju get ég nuddað fólki upp úr yfir kornfleksinu...á ég að skammast yfir aukablaðinu fyrir konur sem innihélt ekkert nema líkamsrækt og förðun? Á ég að endurvekja pirringinn sem fréttirnar vöktu með mér á bolludaginn, þegar fréttakonan stökk á bolluétandi fólk úti í bakaríi og spurði það ásakandi hvort það væri ekkert að hugsa um heilsuna? Á ég að tala um klám? Nei, ég er sjálf orðin hundleið á umræðum um klám. Ég er orðin svo leið á þeim að mér datt í hug að nota þennan pistil einfaldlega til að klæmast. En ég er svo vel upp alin að ég hætti líka við það. Ég vafraði um netið, um pistla og umræðuvefi, ég stakk mér ofan í forarpytti málhaltrar og illa stafsetjandi þjóðarsálarinnar, ég las greinar um afhommun og Evrópusambandið og stöðu kvenna, en allt sem ég uppskar var þessi suðandi höfuðverkur sem einungis hlýst af óverdósi af nöldri á tölvutæku formi. Ég gat bara ómögulega látið mér detta neitt í hug, sem einnig gæfi færi á hinum nauðsynlega kaldhæðna tóni og hnyttnu athugasemdum. Hví skyldi ég amast við nokkrum einasta hlut? Sólin í Reykjavík skín eins og í kornfleksauglýsingu. Við vitum það öll að vorhretið bregst ekki, og í lok febrúar er of snemmt að fagna sumri, en daginn er nú samt að lengja og það er alveg að koma helgi og í dag er flöskudagur. Ef þessi pistill lýtur eðlilegum lögmálum, þá hlýtur hann að vera kaotískur fögnuður yfir sólinni og rokinu. Hvað skiptir máli nema það? Núna situr forsætisráðherrann líka yfir kaffinu sínu og kornfleksinu og hefur það vonandi náðugt, þrátt fyrir öll þau réttmætu rifrildi sem bíða hans. Scott Hjörleifson, eigandi heimasíðunnar sleazydream.com, er kannski heima í Gimli að drekka piparmyntute. Og allir álitsgjafar landsins enn að staulast fram úr rúminu með stírurnar í augunum. Alveg eins og fólk borðar enn sínar bollur á bolludaginn, burtséð frá allri álitsgjöf um heilbrigða lífshætti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Svava Tómasdóttir Mest lesið Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson Skoðun Hæðarveiki og lyf Ari Trausti Guðmundsson Skoðun Landsvirkjun hafin yfir lög Björg Eva Erlendsdóttir Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun Stjórnmálin verða að virka Bjarni Benediktsson Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir Skoðun 80.000 manna klóakrennsli í Dýrafjörð í boði Arctic Fish Jón Kaldal Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Þau eru framtíðin – en fá ekki að njóta nútímans Sigurður Kári Skoðun
Í samræmi við þá hugmynd mína að hlutverk álitsgjafa og pistlahöfunda sé fyrst og fremst að amast við því sem miður fer í þjóðfélaginu, og skipta sér af öllu milli himins og jarðar þó þeir hafi ekki minnsta vit á því, gerði ég dauðaleit að einhverju til að amast við áður en ég skrifaði þennan pistil. Hvað fer í taugarnar á mér þessa dagana, hverju get ég nuddað fólki upp úr yfir kornfleksinu...á ég að skammast yfir aukablaðinu fyrir konur sem innihélt ekkert nema líkamsrækt og förðun? Á ég að endurvekja pirringinn sem fréttirnar vöktu með mér á bolludaginn, þegar fréttakonan stökk á bolluétandi fólk úti í bakaríi og spurði það ásakandi hvort það væri ekkert að hugsa um heilsuna? Á ég að tala um klám? Nei, ég er sjálf orðin hundleið á umræðum um klám. Ég er orðin svo leið á þeim að mér datt í hug að nota þennan pistil einfaldlega til að klæmast. En ég er svo vel upp alin að ég hætti líka við það. Ég vafraði um netið, um pistla og umræðuvefi, ég stakk mér ofan í forarpytti málhaltrar og illa stafsetjandi þjóðarsálarinnar, ég las greinar um afhommun og Evrópusambandið og stöðu kvenna, en allt sem ég uppskar var þessi suðandi höfuðverkur sem einungis hlýst af óverdósi af nöldri á tölvutæku formi. Ég gat bara ómögulega látið mér detta neitt í hug, sem einnig gæfi færi á hinum nauðsynlega kaldhæðna tóni og hnyttnu athugasemdum. Hví skyldi ég amast við nokkrum einasta hlut? Sólin í Reykjavík skín eins og í kornfleksauglýsingu. Við vitum það öll að vorhretið bregst ekki, og í lok febrúar er of snemmt að fagna sumri, en daginn er nú samt að lengja og það er alveg að koma helgi og í dag er flöskudagur. Ef þessi pistill lýtur eðlilegum lögmálum, þá hlýtur hann að vera kaotískur fögnuður yfir sólinni og rokinu. Hvað skiptir máli nema það? Núna situr forsætisráðherrann líka yfir kaffinu sínu og kornfleksinu og hefur það vonandi náðugt, þrátt fyrir öll þau réttmætu rifrildi sem bíða hans. Scott Hjörleifson, eigandi heimasíðunnar sleazydream.com, er kannski heima í Gimli að drekka piparmyntute. Og allir álitsgjafar landsins enn að staulast fram úr rúminu með stírurnar í augunum. Alveg eins og fólk borðar enn sínar bollur á bolludaginn, burtséð frá allri álitsgjöf um heilbrigða lífshætti.
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun