Fífill og fjall á 5.000 kall Tómas Þór Þórðarson skrifar 30. mars 2017 00:00 Það eru ekki nema fimm ár síðan íslensk leikkona þóttist vera útlensk að njóta lífsins á Íslandi undir dillandi tónum Emilíu Torrini í Inspired by Iceland-myndbandinu fræga. Takmarkið var að auka ferðamannastrauminn og það tókst þó myndbandinu sé ekki einu að þakka. Það var einskonar upphaf þessarar ævintýralegu ferðamannabólu. Framtakssemin, hugmyndaauðgin og dugnaðurinn í íslenska ferðamannabransanum hefur skilað milljónum túrista hingað til lands og hjálpað til við að rétta af efnahag þjóðarinnar. Maður gengur ekki niður Laugaveginn lengur og heyrir íslenska tungu, þar eru ekkert nema gangandi evrur, dollarar og jen klædd í ull eða flís. En eins og alltaf í góðum hópi eru aular sem vilja allt eyðileggja. Menn og konur sem reyna eins og þau geta að skemma orðspor þjóðarinnar með græðgi. Það er nefnilega nóg af kjánum sem eru, eins og KK söng um, tilbúnir að selja fífil og fjall fyrir 5.000 kall. Nú síðast fréttum við af okurverði á íslensku sælgæti og leigubílstjórum sem svíkja og pretta gesti sem eru nýlentir. Að rukka fólk um rúman fimm þúsund kall fyrir leigubílaferð úr Leifsstöð inn í Keflavík er millitími á heimsmælikvarða í óheiðarlegheitum. Á meðan sumir svindla svona á gestum rukkum við svo ekki á eðlilegum og fjölförnum stöðum til að halda þeim aðlaðandi og hreinlega gangandi þótt það þekkist út um allan heim. Við virðumst ekki vilja heiðarlegar tekjur af náttúruperlum okkar en seljum svo vatnsflöskur sem eru svo dýrar að gangast þarf undir greiðslumat til að væta kverkar. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Tala aldrei um annað en vextina Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Akranes hefur vaxið hratt – nú er tími til að hlúa að fólkinu Liv Åse Skarstad Skoðun Er íslenskan sjálfsagt mál? Logi Einarsson Skoðun Stefán Einar og helfarirnar Hjálmtýr Heiðdal Skoðun 109 milljarða kostnaður sem fyrirtækin greiða ekki Sigurpáll Ingibergsson Skoðun 96,7 prósent spila án vandkvæða Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Þeytivinda í sundlaugina og börnin að heiman Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Hver ákveður hver tilheyrir – og hvenær? Jasmina Vajzović Skoðun Smiðurinn, spegillinn og brunarústirnar Davíð Bergmann Skoðun Manstu eftir Nagorno-Karabakh? Birgir Þórarinsson Skoðun
Það eru ekki nema fimm ár síðan íslensk leikkona þóttist vera útlensk að njóta lífsins á Íslandi undir dillandi tónum Emilíu Torrini í Inspired by Iceland-myndbandinu fræga. Takmarkið var að auka ferðamannastrauminn og það tókst þó myndbandinu sé ekki einu að þakka. Það var einskonar upphaf þessarar ævintýralegu ferðamannabólu. Framtakssemin, hugmyndaauðgin og dugnaðurinn í íslenska ferðamannabransanum hefur skilað milljónum túrista hingað til lands og hjálpað til við að rétta af efnahag þjóðarinnar. Maður gengur ekki niður Laugaveginn lengur og heyrir íslenska tungu, þar eru ekkert nema gangandi evrur, dollarar og jen klædd í ull eða flís. En eins og alltaf í góðum hópi eru aular sem vilja allt eyðileggja. Menn og konur sem reyna eins og þau geta að skemma orðspor þjóðarinnar með græðgi. Það er nefnilega nóg af kjánum sem eru, eins og KK söng um, tilbúnir að selja fífil og fjall fyrir 5.000 kall. Nú síðast fréttum við af okurverði á íslensku sælgæti og leigubílstjórum sem svíkja og pretta gesti sem eru nýlentir. Að rukka fólk um rúman fimm þúsund kall fyrir leigubílaferð úr Leifsstöð inn í Keflavík er millitími á heimsmælikvarða í óheiðarlegheitum. Á meðan sumir svindla svona á gestum rukkum við svo ekki á eðlilegum og fjölförnum stöðum til að halda þeim aðlaðandi og hreinlega gangandi þótt það þekkist út um allan heim. Við virðumst ekki vilja heiðarlegar tekjur af náttúruperlum okkar en seljum svo vatnsflöskur sem eru svo dýrar að gangast þarf undir greiðslumat til að væta kverkar. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.