Laxness í nútímaútgáfu Óttar Guðmundsson skrifar 7. janúar 2017 07:00 Halldór Laxness var alla tíð vandvirkur málvöndunarmaður sem hafði íslenskuna í hávegum. Gerpla er eins og ljúffengur konfektkassi tungumálsins þar sem innihald molanna kemur sífellt á óvart. Á seinni árum hefur málskilningur fólks versnað til muna. Áhrif enskunnar aukast stöðugt og margir skilja ekki lengur þann texta sem Laxness skrifar. Borgarleikhúsið frumsýndi á dögunum leikgerð Sölku Völku. Forsvarsmenn leikhússins ákváðu að taka tillit til undanhalds íslenskunnar og skrifuðu verkið upp á nýtt á skiljanlegra tungumáli. Texti Halldórs var einfaldaður með það fyrir augum að áheyrendur skildu það sem fram færi og leikurunum væri ekki íþyngt með erfiðum orðum sem þeir botnuðu ekkert í. Með reglulegu millibili var skotið inn mislöngum atriðum sem voru nýsköpun leikhússins. Þessir kaflar voru enskuskotnir með íslensku ívafi. Óseyri við Axlarfjörð var nú orðin að nútíma fjölmenningarsetri. Amerísk sveita- og bíótónlist hljómaði, enskumælandi úlpuklæddir túristar þvældust um í reiðileysi, stúlka söng Nallann á frönsku. Þær Salka Valka og Sigurlína móðir hennar háðu langdregna keppni í teygjutvisti. Nokkrir karlar dönsuðu í kringum aðalsöguhetjuna og rauluðu: „Í grænni lautu, þar geymi ég hringinn.“ Leikararnir spjölluðu saman um verkið og dáðust að eigin túlkun og skilningi á persónum sögunnar. Einu sinni voru leikhúsin kölluð musteri íslenskrar tungu og menningar. Með uppfærslu Borgarleikhússins á Sölku Völku hefur musterinu verið breytt í skyndibitastað þar sem tungumál og skáldverk eru borin fram með frönskum og bleikri sósu af velviljuðu fólki í banastuði. Alþýðustúlkunni Sölku Völku var í leiðinni breytt í mannauðsstjóra í buxnadragt. Maður verður að hugga sig við það að Halldór Laxness hefði hvorki þekkt né skilið eigið hugverk í þessari útgáfu Borgarleikhússins.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óttar Guðmundsson Mest lesið Hvaða módel ertu? Heiðdís Geirsdóttir Skoðun Hækkun skrásetningargjalds – Segjum sannleikann Eiríkur Kúld Viktorsson Skoðun Rétturinn til að verða bergnuminn Dofri Hermannsson Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Þriðja leiðin í námsmati stuðlar að snemmtækri íhlutun Íris E. Gísladóttir Skoðun Alþjóðlegur sjálfsvígsforvarnardagur – mikilvægi samtals og samkenndar Ellen Calmon Skoðun Alþjóðadagur sjálfsvígsforvarna Alma D. Möller Skoðun Þarf að hemja hina ofurríku? Fastir pennar Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir Skoðun
Halldór Laxness var alla tíð vandvirkur málvöndunarmaður sem hafði íslenskuna í hávegum. Gerpla er eins og ljúffengur konfektkassi tungumálsins þar sem innihald molanna kemur sífellt á óvart. Á seinni árum hefur málskilningur fólks versnað til muna. Áhrif enskunnar aukast stöðugt og margir skilja ekki lengur þann texta sem Laxness skrifar. Borgarleikhúsið frumsýndi á dögunum leikgerð Sölku Völku. Forsvarsmenn leikhússins ákváðu að taka tillit til undanhalds íslenskunnar og skrifuðu verkið upp á nýtt á skiljanlegra tungumáli. Texti Halldórs var einfaldaður með það fyrir augum að áheyrendur skildu það sem fram færi og leikurunum væri ekki íþyngt með erfiðum orðum sem þeir botnuðu ekkert í. Með reglulegu millibili var skotið inn mislöngum atriðum sem voru nýsköpun leikhússins. Þessir kaflar voru enskuskotnir með íslensku ívafi. Óseyri við Axlarfjörð var nú orðin að nútíma fjölmenningarsetri. Amerísk sveita- og bíótónlist hljómaði, enskumælandi úlpuklæddir túristar þvældust um í reiðileysi, stúlka söng Nallann á frönsku. Þær Salka Valka og Sigurlína móðir hennar háðu langdregna keppni í teygjutvisti. Nokkrir karlar dönsuðu í kringum aðalsöguhetjuna og rauluðu: „Í grænni lautu, þar geymi ég hringinn.“ Leikararnir spjölluðu saman um verkið og dáðust að eigin túlkun og skilningi á persónum sögunnar. Einu sinni voru leikhúsin kölluð musteri íslenskrar tungu og menningar. Með uppfærslu Borgarleikhússins á Sölku Völku hefur musterinu verið breytt í skyndibitastað þar sem tungumál og skáldverk eru borin fram með frönskum og bleikri sósu af velviljuðu fólki í banastuði. Alþýðustúlkunni Sölku Völku var í leiðinni breytt í mannauðsstjóra í buxnadragt. Maður verður að hugga sig við það að Halldór Laxness hefði hvorki þekkt né skilið eigið hugverk í þessari útgáfu Borgarleikhússins.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu