Úðarinn og saurlokan Tómas Þór Þórðarson skrifar 13. október 2016 07:00 Þrátt fyrir að þurfa að mæta í vinnuna klukkan sjö um morguninn vakti ég eftir þriðju forsetakappræðunum í Bandaríkjunum. Ég bara varð að horfa enda hef ég ekki misst af kappræðum síðan um aldamótin. Ég hefði betur sleppt því. Allir sem sáu þessa tvo ömurlegu frambjóðendur, Donald Joð Trump og Hillary Clinton, eitra loftið með orðum sínum dóu aðeins inni í sér. Bestu samfélagsrýnar minnar kynslóðar eru Trey Parker og Matt Stone, höfundar South Park. Fyrir kosningarnar 2004 þegar George W. Bush og John Kerry áttust við, byrjuðu þeir að tala um að þar mættust stór úðari (e. Giant Douche (samheiti fyrir viðbjóðslegan og fyrirlitlegan mann)) og saurloka (e. turd sandwich). Kannski héldu þeir að þarna væri einhverjum botni náð í frambjóðendum en þá gat varla órað fyrir hversu ömurlegt úrvalið væri núna, tólf árum síðar. Það er með ólíkindum að þetta sé það besta sem ríflega 300 milljóna manna þjóð bjóði upp á. Hillary vinnur þessar kosningar og það er klárlega betri kosturinn. Nei, bíðið. Það er skárri kosturinn. Í baráttunni um stöðu valdamestu manneskju heims er aðeins skárri frambjóðandinn að fá starfið því hinn er korter í kex. Það virðist líka ríkja samkomulag, allavega hjá fjölmiðlum, um að Hillary eigi að vinna. Þó Trump sé umdeildur eiga kappræður að vera sanngjarnar en það hafa þær ekki verið. Spyrlarnir sleppa Hillary með hvert ruglið og hverja mótsögnina á fætur annarri en taka Trump á beinið. Trump er eini maðurinn sem bendir á veilurnar í máli Hillary en það er bara eins og að horfa á mann í spennitreyju sannfæra geðlækni um að næsti maður sé geðveikur.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar í Bandaríkjunum Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson Skoðun
Þrátt fyrir að þurfa að mæta í vinnuna klukkan sjö um morguninn vakti ég eftir þriðju forsetakappræðunum í Bandaríkjunum. Ég bara varð að horfa enda hef ég ekki misst af kappræðum síðan um aldamótin. Ég hefði betur sleppt því. Allir sem sáu þessa tvo ömurlegu frambjóðendur, Donald Joð Trump og Hillary Clinton, eitra loftið með orðum sínum dóu aðeins inni í sér. Bestu samfélagsrýnar minnar kynslóðar eru Trey Parker og Matt Stone, höfundar South Park. Fyrir kosningarnar 2004 þegar George W. Bush og John Kerry áttust við, byrjuðu þeir að tala um að þar mættust stór úðari (e. Giant Douche (samheiti fyrir viðbjóðslegan og fyrirlitlegan mann)) og saurloka (e. turd sandwich). Kannski héldu þeir að þarna væri einhverjum botni náð í frambjóðendum en þá gat varla órað fyrir hversu ömurlegt úrvalið væri núna, tólf árum síðar. Það er með ólíkindum að þetta sé það besta sem ríflega 300 milljóna manna þjóð bjóði upp á. Hillary vinnur þessar kosningar og það er klárlega betri kosturinn. Nei, bíðið. Það er skárri kosturinn. Í baráttunni um stöðu valdamestu manneskju heims er aðeins skárri frambjóðandinn að fá starfið því hinn er korter í kex. Það virðist líka ríkja samkomulag, allavega hjá fjölmiðlum, um að Hillary eigi að vinna. Þó Trump sé umdeildur eiga kappræður að vera sanngjarnar en það hafa þær ekki verið. Spyrlarnir sleppa Hillary með hvert ruglið og hverja mótsögnina á fætur annarri en taka Trump á beinið. Trump er eini maðurinn sem bendir á veilurnar í máli Hillary en það er bara eins og að horfa á mann í spennitreyju sannfæra geðlækni um að næsti maður sé geðveikur.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun