Ritzenhoff-raunir Berglind Pétursdóttir skrifar 2. febrúar 2015 00:00 Það hefur verið sagt um mig (mamma segir um mig) að það sé ómögulegt að gefa mér gjafir, ég er stundum með fjólublátt hár, er ekki eins og fólk er flest og svo framvegis. Þar af leiðandi fæ ég mjög mikið af gjafakortum í gjafir og svo eru náttúrulega hinar klassísku „gjafir fyrir þann sem á allt“. Í þeim flokki eru hlutir eins og rándýr kerti, fyndnir grínhlutir sem enginn hefur þörf fyrir, íslensk hönnun og geitur, vatnsbrunnar og skólaganga fyrir fátæka í öðrum heimsálfum. Um nýliðin jól brá móðir mín hins vegar á það ráð að gefa mér 20 stykki af forláta Ritzenhoff-bjórglösum. Þegar ég opnaði gjöfina hvíslaði mamma varlega, „þú átt nú ekki eftir að verða ánægð með þetta“. Ég var búin að segja henni af hrakförum vinkvenna minna á sölusíðum á internetinu, þar sem þær sitja sveittar við að reyna að selja Ritzenhoff-glös til að geta keypt sér Iittala-stjaka (sem eitt sinn þóttu jafn ósmart og Ritzenhoffið þykir í dag, ótrúlegt). Fróður maður sagði mér nefnilega að þegar fólk sér Ritzenhoff í hillunum heima hjá þér gengur það að því vísu að þú sért forfallinn Ritzenhoff-safnari og gefur þér Ritzenhoff við öll tækifæri, afmæli, jól, brúðkaupsafmæli, edrúafmæli, nefndu það. Ritzið hrannast upp í skápunum og safnar ryki. Nema hvað, þarna erum við saman komin á aðfangadagskvöldi. Ég er strax farin að leita leiða til að losna við glösin. Ég stari á þau, spegla mig í myndskreyttu glerinu og kem ekki upp orði því ég er svo þakklát fyrir uppþvottavélina sem mamma gaf mér í innflutningsgjöf og átti að koma í stað fyrir jólagjöf. Hvernig á ég að koma þessu fyrir í íbúðinni, svo enginn sjái? Þegar hér er komið við sögu kveður pabbi sér hljóðs og kemur mér til bjargar. „Nei heyrðu, eru þetta ekki glösin sem ég fékk í fertugsafmælisgjöf?“ Málið dautt, pabbi á glösin, get ekki tekið við þeim. Mamma má nú samt eiga það að þetta er frumleg leið til að losa sig við varning eins og þennan. Takk pabbi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Berglind Pétursdóttir Mest lesið Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Það hefur verið sagt um mig (mamma segir um mig) að það sé ómögulegt að gefa mér gjafir, ég er stundum með fjólublátt hár, er ekki eins og fólk er flest og svo framvegis. Þar af leiðandi fæ ég mjög mikið af gjafakortum í gjafir og svo eru náttúrulega hinar klassísku „gjafir fyrir þann sem á allt“. Í þeim flokki eru hlutir eins og rándýr kerti, fyndnir grínhlutir sem enginn hefur þörf fyrir, íslensk hönnun og geitur, vatnsbrunnar og skólaganga fyrir fátæka í öðrum heimsálfum. Um nýliðin jól brá móðir mín hins vegar á það ráð að gefa mér 20 stykki af forláta Ritzenhoff-bjórglösum. Þegar ég opnaði gjöfina hvíslaði mamma varlega, „þú átt nú ekki eftir að verða ánægð með þetta“. Ég var búin að segja henni af hrakförum vinkvenna minna á sölusíðum á internetinu, þar sem þær sitja sveittar við að reyna að selja Ritzenhoff-glös til að geta keypt sér Iittala-stjaka (sem eitt sinn þóttu jafn ósmart og Ritzenhoffið þykir í dag, ótrúlegt). Fróður maður sagði mér nefnilega að þegar fólk sér Ritzenhoff í hillunum heima hjá þér gengur það að því vísu að þú sért forfallinn Ritzenhoff-safnari og gefur þér Ritzenhoff við öll tækifæri, afmæli, jól, brúðkaupsafmæli, edrúafmæli, nefndu það. Ritzið hrannast upp í skápunum og safnar ryki. Nema hvað, þarna erum við saman komin á aðfangadagskvöldi. Ég er strax farin að leita leiða til að losna við glösin. Ég stari á þau, spegla mig í myndskreyttu glerinu og kem ekki upp orði því ég er svo þakklát fyrir uppþvottavélina sem mamma gaf mér í innflutningsgjöf og átti að koma í stað fyrir jólagjöf. Hvernig á ég að koma þessu fyrir í íbúðinni, svo enginn sjái? Þegar hér er komið við sögu kveður pabbi sér hljóðs og kemur mér til bjargar. „Nei heyrðu, eru þetta ekki glösin sem ég fékk í fertugsafmælisgjöf?“ Málið dautt, pabbi á glösin, get ekki tekið við þeim. Mamma má nú samt eiga það að þetta er frumleg leið til að losa sig við varning eins og þennan. Takk pabbi.
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun