Laddi, Loki og Sigmundur Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 15. desember 2014 07:00 Í gær vaknaði Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, forsætisráðherra Íslands, og kíkti í svarta Nike-táfýluskóinn sinn úti í glugga þar sem kartafla blasti við honum. Já, Sigmundur er búinn að vera óþekkur og sveinki lætur engan komast upp með slíkt — ekki einu sinni ráðherra. Með malt og Mountain Dew í glasi fór hann á Facebook og sagði frá jólaballi með leikskólabörnum þar sem jólasveinar héldu uppi fjörinu. „Þegar kom að því að syngja Heims um ból urðu þeir bræður smeykir og Gluggagægir bað fólk að vakta gluggana og láta vita ef sæist til útsendara frá mannréttindaráði Reykjavíkurborgar,“ skrifaði Sigmundur og glotti yfir eigin fyndni. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem drepfyndni forsætisráðherrann skemmtir okkur með óborganlegu skopskyni sínu á Facebook. Í október glensaði hann með hríðskotabyssumálið — þó síðhærðir trjáfaðmarar hafi ekki fattað djókið. Það er gott að Sigmundur skemmtir sér í embættinu og engu líkara en að sjálfur Laddi hafi tekið sér bólfestu í honum, að minnsta kosti þegar hann loggar sig inn á Facebook. Ef hann nær ekki endurkjöri getur hann kannski sótt um vinnu hjá DV við að skrifa fyrir Loka. Það er samt spurning hvort þetta sé viðeigandi fyrir forsætisráðherra, þó auðvitað þurfum við gárunga sem skoða samtímann í spéspegli. Væru ekki faglegri vinnubrögð að láta sprelligosa úti í bæ um brandarana? Eða bitra borgarfulltrúa sem fá ekki að vera með í neinu vegna þess að þeir höguðu sér illa. Þeir eru meira að segja með Sigmundi í flokki. Hann getur þá kannski sent þeim brandara sem eru ekki sæmandi ráðherra en mega síður fara til spillis. Ég stóð nefnilega í þeirri trú að það væri hagur forsætisráðherra og ríkisstjórnar hans að stuðla að sátt í samfélaginu. Eða að minnsta kosti að halda gagnrýnendum sínum „góðum“ svo hægt sé að ganga lengra í pólitískum fautaskap þegar þess þarf. Þið vitið — eiga inni smá viðskiptavild. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Ekki mínir hagsmunir Berglind Hlín Baldursdóttir Skoðun Dóru Björt svarað! Jón G. Hauksson Skoðun Óásættanleg málsmeðferð Linda Íris Emilsdóttir,Katrín Oddsdóttir Skoðun Leikskólagjöld í Kópavogi þau hæstu á landinu Örn Arnarson Skoðun Þegar samfélagið þagnar Benóný Valur Jakobsson Skoðun Samþjöppunin hefur ekkert að gera með veiðigjöldin Sigurjón Þórðarson Skoðun Orðsins fyllsta merking Eiríkur Kristjánsson Skoðun Ætlar vinstri meirihlutinn að skila auðu? Þórdís Lóa Þórhalldóttir Skoðun Morðæðið á Gaza - Vitfirringin má ekki eyðileggja mennskuna Jón Baldvin Hannesson Skoðun
Í gær vaknaði Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, forsætisráðherra Íslands, og kíkti í svarta Nike-táfýluskóinn sinn úti í glugga þar sem kartafla blasti við honum. Já, Sigmundur er búinn að vera óþekkur og sveinki lætur engan komast upp með slíkt — ekki einu sinni ráðherra. Með malt og Mountain Dew í glasi fór hann á Facebook og sagði frá jólaballi með leikskólabörnum þar sem jólasveinar héldu uppi fjörinu. „Þegar kom að því að syngja Heims um ból urðu þeir bræður smeykir og Gluggagægir bað fólk að vakta gluggana og láta vita ef sæist til útsendara frá mannréttindaráði Reykjavíkurborgar,“ skrifaði Sigmundur og glotti yfir eigin fyndni. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem drepfyndni forsætisráðherrann skemmtir okkur með óborganlegu skopskyni sínu á Facebook. Í október glensaði hann með hríðskotabyssumálið — þó síðhærðir trjáfaðmarar hafi ekki fattað djókið. Það er gott að Sigmundur skemmtir sér í embættinu og engu líkara en að sjálfur Laddi hafi tekið sér bólfestu í honum, að minnsta kosti þegar hann loggar sig inn á Facebook. Ef hann nær ekki endurkjöri getur hann kannski sótt um vinnu hjá DV við að skrifa fyrir Loka. Það er samt spurning hvort þetta sé viðeigandi fyrir forsætisráðherra, þó auðvitað þurfum við gárunga sem skoða samtímann í spéspegli. Væru ekki faglegri vinnubrögð að láta sprelligosa úti í bæ um brandarana? Eða bitra borgarfulltrúa sem fá ekki að vera með í neinu vegna þess að þeir höguðu sér illa. Þeir eru meira að segja með Sigmundi í flokki. Hann getur þá kannski sent þeim brandara sem eru ekki sæmandi ráðherra en mega síður fara til spillis. Ég stóð nefnilega í þeirri trú að það væri hagur forsætisráðherra og ríkisstjórnar hans að stuðla að sátt í samfélaginu. Eða að minnsta kosti að halda gagnrýnendum sínum „góðum“ svo hægt sé að ganga lengra í pólitískum fautaskap þegar þess þarf. Þið vitið — eiga inni smá viðskiptavild.