Tónlistin auðgar sem aldrei fyrr Óli Kristján Ármannsson skrifar 7. nóvember 2014 07:00 Nú stendur yfir Iceland Airwaves í Reykjavík. Um er að ræða sannkallaða tónlistarveislu sem vaxið hefur ár frá ári allt frá árinu 1999 þegar fyrsta hátíðin var haldin. Hátíðin hófst á miðvikudag og stendur alla helgina. Eitthvað um 220 listamenn eru sagðir koma fram á hátíðinni, þar af um 70 erlendar sveitir. Er þá ótalinn fjöldi uppákoma sem fram fer utan dagskrár. Og líkt og undanfarin ár er uppselt á hátíðina. Ekki þarf að fjölyrða um hvað þessi innspýting er mikilvæg fyrir bæði efnahags- og menningarlíf landsins. Raunar er allangt síðan rann upp fyrir ráðamönnum þjóðarinnar að eftir einhverju kynni að vera að slægjast í tónlistargeiranum, kannski svo langt að það hafi gleymst aftur. Árið 1997 var nefnilega unnin fyrir iðnaðar- og viðskiptaráðuneytið skýrslan „Íslenskur tónlistariðnaður – aukin sóknarfæri“. Með dæmið um velgengni tónlistarkonunnar Bjarkar Guðmundsdóttur og hylli á alþjóðavettvangi áttuðu menn sig á að tónlistargeiranum væru engin vaxtartakmörk sett og að útflutningur á tónlist gæti aflað landinu tekna. „Það er ljóst að jafnvel þótt einhver aukning verði á sölu hljómplatna hér á landi breytir það ekki þeirri staðreynd að Ísland er og verður „dvergmarkaður“,“ segir í skýrslunni og bent á að þá þegar hafi salan á fyrstu tveimur plötum Bjarkar numið liðlega nífaldri árlegri heildarveltu íslenska hljómplötumarkaðarins. Og margir íslenskir tónlistarmenn hafa líka gert það gott í útlöndum. Nærtæk nýleg dæmi eru sveitir á borð við Of Monsters and Men og Skálmöld. Svo má líka rifja upp gengi sveita á borð við Sigur Rós, LHOOQ, GusGus, Leaves, Sykurmolanna og Mezzoforte (sem kannski ruddi brautina). Í skýrslu starfshópsins sem skilaði niðurstöðu sinni 1997 kemur fram að höfundarnir áttuðu sig á því að forsenda fyrir útflutningi á tónlist væri gróskumikið tónlistarlíf hér á landi. Og grunnurinn að öflugu tónlistarlífi er lagður í tónlistarskólum landsins. Meira að segja Björk þurfti eitthvað að læra, en hún hóf tónlistarferilinn með píanónámi ellefu ára gömul. Þótt dæmi séu um einstaka undrabörn á tónlistarsviðinu þá eru hæfileikar alls fjöldans ekki úr lausu lofti gripnir. Með þetta í huga er heldur önugt til þess að hugsa að tónlistarkennarar hafa nú verið í verkfalli í tvær vikur. Er von til þess að fulltrúar sveitarfélaganna sem semja eiga við tónlistarkennara um kaup og kjör horfi á heildarmyndina, sem liggur einhver staðar utan Excel-skjalsins? Ekki er nokkur leið til að rökstyðja að tónlistarkennarar eigi að þola lakari kjör en aðrir kennarar. Tími er kominn til að rétta þeirra hlut og hætta þessari vitleysu. Í dag á að setjast aftur að samningaborðinu eftir hlé. Vonandi er ekki of mikil bjartsýni að saman náist áður en Iceland Airwaves-hátíðin er á enda runnin. Það færi vel á því. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óli Kr. Ármannsson Mest lesið Halldór 31.05.2025 Halldór Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir Skoðun Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson Skoðun Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Carenas Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson Skoðun
Nú stendur yfir Iceland Airwaves í Reykjavík. Um er að ræða sannkallaða tónlistarveislu sem vaxið hefur ár frá ári allt frá árinu 1999 þegar fyrsta hátíðin var haldin. Hátíðin hófst á miðvikudag og stendur alla helgina. Eitthvað um 220 listamenn eru sagðir koma fram á hátíðinni, þar af um 70 erlendar sveitir. Er þá ótalinn fjöldi uppákoma sem fram fer utan dagskrár. Og líkt og undanfarin ár er uppselt á hátíðina. Ekki þarf að fjölyrða um hvað þessi innspýting er mikilvæg fyrir bæði efnahags- og menningarlíf landsins. Raunar er allangt síðan rann upp fyrir ráðamönnum þjóðarinnar að eftir einhverju kynni að vera að slægjast í tónlistargeiranum, kannski svo langt að það hafi gleymst aftur. Árið 1997 var nefnilega unnin fyrir iðnaðar- og viðskiptaráðuneytið skýrslan „Íslenskur tónlistariðnaður – aukin sóknarfæri“. Með dæmið um velgengni tónlistarkonunnar Bjarkar Guðmundsdóttur og hylli á alþjóðavettvangi áttuðu menn sig á að tónlistargeiranum væru engin vaxtartakmörk sett og að útflutningur á tónlist gæti aflað landinu tekna. „Það er ljóst að jafnvel þótt einhver aukning verði á sölu hljómplatna hér á landi breytir það ekki þeirri staðreynd að Ísland er og verður „dvergmarkaður“,“ segir í skýrslunni og bent á að þá þegar hafi salan á fyrstu tveimur plötum Bjarkar numið liðlega nífaldri árlegri heildarveltu íslenska hljómplötumarkaðarins. Og margir íslenskir tónlistarmenn hafa líka gert það gott í útlöndum. Nærtæk nýleg dæmi eru sveitir á borð við Of Monsters and Men og Skálmöld. Svo má líka rifja upp gengi sveita á borð við Sigur Rós, LHOOQ, GusGus, Leaves, Sykurmolanna og Mezzoforte (sem kannski ruddi brautina). Í skýrslu starfshópsins sem skilaði niðurstöðu sinni 1997 kemur fram að höfundarnir áttuðu sig á því að forsenda fyrir útflutningi á tónlist væri gróskumikið tónlistarlíf hér á landi. Og grunnurinn að öflugu tónlistarlífi er lagður í tónlistarskólum landsins. Meira að segja Björk þurfti eitthvað að læra, en hún hóf tónlistarferilinn með píanónámi ellefu ára gömul. Þótt dæmi séu um einstaka undrabörn á tónlistarsviðinu þá eru hæfileikar alls fjöldans ekki úr lausu lofti gripnir. Með þetta í huga er heldur önugt til þess að hugsa að tónlistarkennarar hafa nú verið í verkfalli í tvær vikur. Er von til þess að fulltrúar sveitarfélaganna sem semja eiga við tónlistarkennara um kaup og kjör horfi á heildarmyndina, sem liggur einhver staðar utan Excel-skjalsins? Ekki er nokkur leið til að rökstyðja að tónlistarkennarar eigi að þola lakari kjör en aðrir kennarar. Tími er kominn til að rétta þeirra hlut og hætta þessari vitleysu. Í dag á að setjast aftur að samningaborðinu eftir hlé. Vonandi er ekki of mikil bjartsýni að saman náist áður en Iceland Airwaves-hátíðin er á enda runnin. Það færi vel á því.
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun