Allir eru asnalegir Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 3. mars 2014 07:00 Þegar ég sæki ljósmyndir af fólki til að nota í fréttir sem ég skrifa, hvort sem þær koma frá erlendum myndabönkum eða ljósmyndurum fréttastofunnar, þarf ég alltaf að byrja á því að minnka þær. Iðulega eru þær milljón sinnum skrilljón pixlar að stærð og áður en ég minnka þær sé ég hlutina sem þú færð aldrei að sjá. Ég sé exemið í hársverðinum, svitaholurnar á nefinu, stírurnar í augunum, örin eftir unglingabólurnar og tannsteininn í trantinum. „Bíddu nú við, hvað er þetta á skónum hans? Hann hlýtur að hafa stigið í hundaskít.“ Reyndar er Barack Obama undantekningin. Ég hef grun um að hann sé tölvuteiknaður. Þegar myndirnar eru svo komnar í eðlilega stærð færð þú að sjá þær. Fallegar myndir af fallegu fólki sem er í flestum tilfellum bæði ríkara og valdameira en þú. Þetta er fólkið sem þú kaust á þing. Fólkið sem þú dáðist að á rauða dreglinum. Þú fékkst aldrei að sjá flösuna á jakkafatajakkanum og krumpurnar á buxnaskálminni. „Nei, halló, appelsínuhúð!“ En stöku sinnum fá allir að sjá hlægilegu myndirnar sem skána ekkert þó þær séu minnkaðar. Sigmund Davíð stangandi úr tönnunum í þingsal. Hvað var hann að borða? Ég veðja á harðfisk eða popp. Æðaþrútna Beyoncé á tónleikum að breytast í Hulk. Róleg gamla! Svo eru það myndskeiðin. Hvaða ráðherra finnst þér hlægilegastur á dansgólfinu? Segir þetta okkur eitthvað? Jú, virðuleiki er ekki til og allir eru asnalegir. Lygaþvæla úr munni jakkafataklæddra manna hljómar að vísu oft ágætlega. Fötin, hárið og sminkið gefa henni aukið vægi. En þegar hnökrarnir á yfirborðinu sjást svona vel er ekkert eftir. Ekkert nema venjulegt, kjánalegt fólk með slæma húð eins og við hin, á fimmta bjór að setja hálsbindið á hausinn. Eini munurinn er sá að þetta fólk ræður öllu en þú ekki neinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun
Þegar ég sæki ljósmyndir af fólki til að nota í fréttir sem ég skrifa, hvort sem þær koma frá erlendum myndabönkum eða ljósmyndurum fréttastofunnar, þarf ég alltaf að byrja á því að minnka þær. Iðulega eru þær milljón sinnum skrilljón pixlar að stærð og áður en ég minnka þær sé ég hlutina sem þú færð aldrei að sjá. Ég sé exemið í hársverðinum, svitaholurnar á nefinu, stírurnar í augunum, örin eftir unglingabólurnar og tannsteininn í trantinum. „Bíddu nú við, hvað er þetta á skónum hans? Hann hlýtur að hafa stigið í hundaskít.“ Reyndar er Barack Obama undantekningin. Ég hef grun um að hann sé tölvuteiknaður. Þegar myndirnar eru svo komnar í eðlilega stærð færð þú að sjá þær. Fallegar myndir af fallegu fólki sem er í flestum tilfellum bæði ríkara og valdameira en þú. Þetta er fólkið sem þú kaust á þing. Fólkið sem þú dáðist að á rauða dreglinum. Þú fékkst aldrei að sjá flösuna á jakkafatajakkanum og krumpurnar á buxnaskálminni. „Nei, halló, appelsínuhúð!“ En stöku sinnum fá allir að sjá hlægilegu myndirnar sem skána ekkert þó þær séu minnkaðar. Sigmund Davíð stangandi úr tönnunum í þingsal. Hvað var hann að borða? Ég veðja á harðfisk eða popp. Æðaþrútna Beyoncé á tónleikum að breytast í Hulk. Róleg gamla! Svo eru það myndskeiðin. Hvaða ráðherra finnst þér hlægilegastur á dansgólfinu? Segir þetta okkur eitthvað? Jú, virðuleiki er ekki til og allir eru asnalegir. Lygaþvæla úr munni jakkafataklæddra manna hljómar að vísu oft ágætlega. Fötin, hárið og sminkið gefa henni aukið vægi. En þegar hnökrarnir á yfirborðinu sjást svona vel er ekkert eftir. Ekkert nema venjulegt, kjánalegt fólk með slæma húð eins og við hin, á fimmta bjór að setja hálsbindið á hausinn. Eini munurinn er sá að þetta fólk ræður öllu en þú ekki neinu.
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun