Þegar safna skal í sarpinn Sara McMahon skrifar 3. september 2013 06:00 Þegar hausta tekur tek ég sinnaskiptum. Ég hætti að grilla fisk í kvöldmat og elda frekar kássur og súpur. Ég hætti að klæðast skærlitu flíkinni (þessari einu sem ég á) og dreg fram svartar peysur, skyrtur og buxur. Ég tek lagið Sunshine Reggae með Jeremy Oates & The Music Makers af lagalistanum í vinnunni og hendi þess í stað tónlist Fever Ray inn á listann. Mesta breytingin á sér þó líklega stað inni á heimilinu, því ég hef enn og aftur í hyggju að bretta upp ermar og safna í sarpinn fyrir komandi ótíð. Fyrsti liður í söfnunarátakinu fór fram um síðastliðna helgi. Þá klæddi ég mig í snjóbuxur, gönguskó og regnstakk og hélt af stað út í móa í þeim tilgangi að tína ber; mörg kíló af berjum! Úr þeim ætla ég að malla sultur, baka bökur og búa til morgunverðarþeytinga. Berjaskammturinn ætti að duga heimilisfólkinu langt fram í desember. Annar liður í átakinu er að framleiða tvíbökur í massavís og lokahnykkur átaksins er hin árlega sláturtaka. Allavega. Berjatínslan hófst á því að ég eigraði um tún og móa, þjökuð af vöðvabólgu, í leit að einhverju ætilegu. Við fyrstu sýn virtist uppskeran engin en þegar betur var að gáð sáust nokkur bláber í felum á bak við lítinn runna og þangað skreið ég. Mér til mikillar gleði voru berin heldur fleiri og stærri en ég hafði búist við og því hlammaði ég mér niður í grasið og hóf að plokka á meðan ég raulaði lagið Joanna með Gasoline fyrir munni mér. Eftir nokkurn tíma reis ég loks úr lautinni, tók fötu mína og hélt í átt að bílnum. Þegar ég svo klæddi mig úr snjóbuxunum tók ég eftir því að rassinn á buxunum var þakinn fjólubláum klessum – nú veit ég að berjablái liturinn næst illa úr flíkum og þess vegna tel ég buxurnar gott sem ónýtar. Ég þarf því að safna mér fyrir nýjum snjóbuxum fyrir veturinn. Söfnunarátakið heldur því áfram. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun
Þegar hausta tekur tek ég sinnaskiptum. Ég hætti að grilla fisk í kvöldmat og elda frekar kássur og súpur. Ég hætti að klæðast skærlitu flíkinni (þessari einu sem ég á) og dreg fram svartar peysur, skyrtur og buxur. Ég tek lagið Sunshine Reggae með Jeremy Oates & The Music Makers af lagalistanum í vinnunni og hendi þess í stað tónlist Fever Ray inn á listann. Mesta breytingin á sér þó líklega stað inni á heimilinu, því ég hef enn og aftur í hyggju að bretta upp ermar og safna í sarpinn fyrir komandi ótíð. Fyrsti liður í söfnunarátakinu fór fram um síðastliðna helgi. Þá klæddi ég mig í snjóbuxur, gönguskó og regnstakk og hélt af stað út í móa í þeim tilgangi að tína ber; mörg kíló af berjum! Úr þeim ætla ég að malla sultur, baka bökur og búa til morgunverðarþeytinga. Berjaskammturinn ætti að duga heimilisfólkinu langt fram í desember. Annar liður í átakinu er að framleiða tvíbökur í massavís og lokahnykkur átaksins er hin árlega sláturtaka. Allavega. Berjatínslan hófst á því að ég eigraði um tún og móa, þjökuð af vöðvabólgu, í leit að einhverju ætilegu. Við fyrstu sýn virtist uppskeran engin en þegar betur var að gáð sáust nokkur bláber í felum á bak við lítinn runna og þangað skreið ég. Mér til mikillar gleði voru berin heldur fleiri og stærri en ég hafði búist við og því hlammaði ég mér niður í grasið og hóf að plokka á meðan ég raulaði lagið Joanna með Gasoline fyrir munni mér. Eftir nokkurn tíma reis ég loks úr lautinni, tók fötu mína og hélt í átt að bílnum. Þegar ég svo klæddi mig úr snjóbuxunum tók ég eftir því að rassinn á buxunum var þakinn fjólubláum klessum – nú veit ég að berjablái liturinn næst illa úr flíkum og þess vegna tel ég buxurnar gott sem ónýtar. Ég þarf því að safna mér fyrir nýjum snjóbuxum fyrir veturinn. Söfnunarátakið heldur því áfram.
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun