Engrar starfsreynslu krafist Friðrika Benónýsdóttir skrifar 30. apríl 2013 07:00 Tuttugu og sjö nýir þingmenn munu mæta til vinnu í Alþingishúsinu á setningardegi þingsins í haust. Alls konar fólk úr öllum geirum þjóðfélagsins, alls staðar að af landinu. Fólk sem á lítið sem ekkert sameiginlegt nema það að vera að byrja í nýrri vinnu sem það hefur takmarkaða þekkingu á. Endurnýjun er nauðsynleg á löggjafarsamkundunni, um það eru allir sammála, en ef við setjum annan vinnustað, hvaða vinnustað sem er, inn í jöfnuna þá er staðan vægast sagt óvenjuleg. Myndi einhver vinnustaður skipta tuttugu og sjö starfsmönnum af sextíu og þremur út á einu bretti? Og ef einverjum dytti nú slík fásinna í hug hvernig ætli rekstur fyrirtækisins gengi næstu mánuðina á eftir? Álagið á vönu starfsmennina myndi aukast til muna þar sem þeir þyrftu að eyða tíma og kröftum í að þjálfa upp nýju starfsmennina um leið og þeir sinntu eigin störfum og það tekur á taugarnar. Hætt er við að urgur yrði í fólki og að það hugsaði stjórnarmönnum fyrirtækisins þegjandi þörfina. Ef ofan á bættist að enginn hinna nýju starfsmanna kynni nokkuð til verka er líklegasta niðurstaðan sú að vönu starfsmennirnir gerðu uppreisn, neituðu að bæta þessu álagi á vinnuframlagið og hreinlega settu stjórninni stólinn fyrir dyrnar: ráðið vant fólk eða við löbbum út. Vinnuveitendur alþingismanna, þjóðin sjálf, virðast ekki hafa nokkrar áhyggjur af því að ráða alls óvant fólk til starfa í æðstu stofnun samfélagsins. Engar kröfur eru gerðar til nýliðanna aðrar en þær að hafa komist ofarlega á lista einhvers framboðsins og náð inn á þing. Flestir kjósendur þekkja hvorki haus né sporð á þessu fólki, vita ekkert um mannkosti þess, hæfni til vinnu, vinnusemi, samstarfshæfileika eða innræti. Það er eins og Alþingi sé ekki vinnustaður í hugum vinnuveitandans. Bara eitthvert partý þar sem hver sem er getur beðið um orðið og fabúlerað út og suður eins og andinn blæs honum/henni í brjóst þá mínútuna. Kjaftaklúbbur athyglissjúklinga. Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir, fráfarandi forseti Alþingis, sagði í umræðum í sjónvarpssal á kosninganótt að það tæki um það bil fjögur ár að læra að verða góður þingmaður. Samkvæmt því verða nýliðarnir sem taka til starfa í haust orðnir nokkuð góðir starfsmenn í lok kjörtímabilsins, en þá er allt eins líklegt að þeir missi vinnuna, nýir óþjálfaðir starfsmenn verði ráðnir í þeirra stað og þjálfunin þurfi að byrja frá grunni á ný. Kannski ekkert skrítið að virðing fyrir Alþingi sé um það bil ómælanleg í skoðanakönnunum. Þetta virðist ekki vera vinnustaður heldur þjálfunarbúðir ef borið er saman við aðra vinnustaði og þær kröfur sem þeir gera til starfsfólks. Að þessu sögðu er auðvitað rétt að líta á þá hlið málsins sem snýr að flokkshollustu. Nýliðarnir væntanlega gera bara eins og forystusauðirnir skipa – eða allavega virðist gengið út frá því. Það getur þó brugðið til beggja vona eins og glögglega kom í ljós á nýafstöðnu kjörtímabili þar sem mikil orka og tími fóru í hina svokölluðu kattasmölun, oftast án árangurs. Leiðtogar flokkanna verða því væntanlega að koma sér upp kröftugri svipum í haust og berja græningjana til hlýðni ef einhver samstaða á að nást í þinginu. Gangi þeim vel. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Friðrika Benónýsdóttir Kosningar 2013 Skoðun Mest lesið Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Sjálfstæðisstefnan og frelsið Helgi Áss Grétarsson Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun
Tuttugu og sjö nýir þingmenn munu mæta til vinnu í Alþingishúsinu á setningardegi þingsins í haust. Alls konar fólk úr öllum geirum þjóðfélagsins, alls staðar að af landinu. Fólk sem á lítið sem ekkert sameiginlegt nema það að vera að byrja í nýrri vinnu sem það hefur takmarkaða þekkingu á. Endurnýjun er nauðsynleg á löggjafarsamkundunni, um það eru allir sammála, en ef við setjum annan vinnustað, hvaða vinnustað sem er, inn í jöfnuna þá er staðan vægast sagt óvenjuleg. Myndi einhver vinnustaður skipta tuttugu og sjö starfsmönnum af sextíu og þremur út á einu bretti? Og ef einverjum dytti nú slík fásinna í hug hvernig ætli rekstur fyrirtækisins gengi næstu mánuðina á eftir? Álagið á vönu starfsmennina myndi aukast til muna þar sem þeir þyrftu að eyða tíma og kröftum í að þjálfa upp nýju starfsmennina um leið og þeir sinntu eigin störfum og það tekur á taugarnar. Hætt er við að urgur yrði í fólki og að það hugsaði stjórnarmönnum fyrirtækisins þegjandi þörfina. Ef ofan á bættist að enginn hinna nýju starfsmanna kynni nokkuð til verka er líklegasta niðurstaðan sú að vönu starfsmennirnir gerðu uppreisn, neituðu að bæta þessu álagi á vinnuframlagið og hreinlega settu stjórninni stólinn fyrir dyrnar: ráðið vant fólk eða við löbbum út. Vinnuveitendur alþingismanna, þjóðin sjálf, virðast ekki hafa nokkrar áhyggjur af því að ráða alls óvant fólk til starfa í æðstu stofnun samfélagsins. Engar kröfur eru gerðar til nýliðanna aðrar en þær að hafa komist ofarlega á lista einhvers framboðsins og náð inn á þing. Flestir kjósendur þekkja hvorki haus né sporð á þessu fólki, vita ekkert um mannkosti þess, hæfni til vinnu, vinnusemi, samstarfshæfileika eða innræti. Það er eins og Alþingi sé ekki vinnustaður í hugum vinnuveitandans. Bara eitthvert partý þar sem hver sem er getur beðið um orðið og fabúlerað út og suður eins og andinn blæs honum/henni í brjóst þá mínútuna. Kjaftaklúbbur athyglissjúklinga. Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir, fráfarandi forseti Alþingis, sagði í umræðum í sjónvarpssal á kosninganótt að það tæki um það bil fjögur ár að læra að verða góður þingmaður. Samkvæmt því verða nýliðarnir sem taka til starfa í haust orðnir nokkuð góðir starfsmenn í lok kjörtímabilsins, en þá er allt eins líklegt að þeir missi vinnuna, nýir óþjálfaðir starfsmenn verði ráðnir í þeirra stað og þjálfunin þurfi að byrja frá grunni á ný. Kannski ekkert skrítið að virðing fyrir Alþingi sé um það bil ómælanleg í skoðanakönnunum. Þetta virðist ekki vera vinnustaður heldur þjálfunarbúðir ef borið er saman við aðra vinnustaði og þær kröfur sem þeir gera til starfsfólks. Að þessu sögðu er auðvitað rétt að líta á þá hlið málsins sem snýr að flokkshollustu. Nýliðarnir væntanlega gera bara eins og forystusauðirnir skipa – eða allavega virðist gengið út frá því. Það getur þó brugðið til beggja vona eins og glögglega kom í ljós á nýafstöðnu kjörtímabili þar sem mikil orka og tími fóru í hina svokölluðu kattasmölun, oftast án árangurs. Leiðtogar flokkanna verða því væntanlega að koma sér upp kröftugri svipum í haust og berja græningjana til hlýðni ef einhver samstaða á að nást í þinginu. Gangi þeim vel.