Hvað gerist næst? Óli Kristján Ármannsson skrifar 14. febrúar 2013 06:00 Skrifað hefur verið undir uppfærðan stofnanasamning hjúkrunarfræðinga og Landspítalans. Í gær var samningurinn kynntur hjúkrunarfræðingum. Í dag kemur svo í ljós hversu margir hjúkrunarfræðingar af þeim þrjú hundruð sem sagt höfðu upp störfum við spítalann draga uppsagnir sínar til baka. Mögulega felst í því einhver vísbending að nýjum samningi var að sögn nokkuð vel tekið á kynningarfundunum tveimur á Landspítalanum í gær, öðrum við Hringbraut og hinum í Fossvogi. Og í öllu falli er ljóst að nýr stofnanasamningur hefur í för með sér umtalsverðar kjarabætur handa þeim ríflega þúsund hjúkrunarfræðingum sem við spítalann starfa. Full ástæða er til þess að fagna því þegar stéttir ná árangri í kjarabaráttu. Ekki veitir af. Líkast til finna flestir á eigin skinni kaupmáttarrýrnun síðustu ára, hvort heldur það er fyrir áhrif launalækkana og/eða frystingar, eða vegna verðbólgunnar. Um leið vaknar samt spurningin um hvað gerist næst. Hjúkrunarfræðingar eru langt því frá eina stétt opinberra starfsmanna sem setið hefur eftir í launaþróun og hefur mátt þola niðurskurð, jafnvel frá því löngu fyrir hrun. Nærtæk dæmi eru í sjálfu heilbrigðiskerfinu. Sama á við um grunnskóla og framhaldsskóla landsins. Þá er ekki eins og starfsfólk á almennum vinnumarkaði hafi farið varhluta af aðhaldi í rekstri fyrirtækja eða af dýrtíðinni sem ýmist á rót sína að rekja til hruns krónunnar eða baráttu fyrirtækja við að standa undir óhóflegri skuldsetningu. Kostnaðinum er eins og kostur er velt út í verðlagið. Í ljósi sögunnar er ekki hægt að álasa fólki fyrir að hafa áhyggjur af því að hér taki við víxlverkan launa og verðhækkana þegar fleiri fara að krefjast leiðréttingar á þeirri kaupmáttarrýrnun sem þeir hafa mátt þola síðustu ár. Óttinn við að hærri laun skili sér í hærra verði á vörum og þjónustu sem aftur hafi áhrif á verðtryggð lán með þeim hætti að þær kjarabætur sem sóttar voru með samningum hverfa á ný er skiljanlegur. Þessi hringekja óstöðugleikans hefur tekið margan snúninginn hér á landi. Vegna þessa er vert að spyrja sig hvar raunverulegar kjarabætur er að finna. Krafan um þær er rík. Ljós er að mikill sigur yrði unninn í þeirri baráttu ef hér tækist að færa vexti húsnæðislána í þá mynd sem þekkist í nágrannalöndunum. Vandséð er hins vegar að það takist án þess að losna við rót stórs hluta óstöðugleika í íslensku efnahagslífi og ástæðu þess að hér er burðast með kerfi verðtryggingar á lán. Nefnilega íslensku krónuna. Niðurstöður skoðanakannana um hug fólks til viðræðna um aðild að Evrópusambandinu eru ekki til þess fallnar að ýta undir bjartsýni í þeim efnum. Hvað þá þau viðhorf að hverfa skuli frá þeim samningum áður en niðurstaða er fengin. Krónunni fylgir nefnilega annaðhvort verðtrygging eða vaxtaokur (eða hvort tveggja). Að losna við hana yrði líklega mesta og varanlegasta kjarabót sem völ er á. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óli Kr. Ármannsson Mest lesið Halldór 31.05.2025 Halldór Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir Skoðun Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson Skoðun Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Carenas Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson Skoðun
Skrifað hefur verið undir uppfærðan stofnanasamning hjúkrunarfræðinga og Landspítalans. Í gær var samningurinn kynntur hjúkrunarfræðingum. Í dag kemur svo í ljós hversu margir hjúkrunarfræðingar af þeim þrjú hundruð sem sagt höfðu upp störfum við spítalann draga uppsagnir sínar til baka. Mögulega felst í því einhver vísbending að nýjum samningi var að sögn nokkuð vel tekið á kynningarfundunum tveimur á Landspítalanum í gær, öðrum við Hringbraut og hinum í Fossvogi. Og í öllu falli er ljóst að nýr stofnanasamningur hefur í för með sér umtalsverðar kjarabætur handa þeim ríflega þúsund hjúkrunarfræðingum sem við spítalann starfa. Full ástæða er til þess að fagna því þegar stéttir ná árangri í kjarabaráttu. Ekki veitir af. Líkast til finna flestir á eigin skinni kaupmáttarrýrnun síðustu ára, hvort heldur það er fyrir áhrif launalækkana og/eða frystingar, eða vegna verðbólgunnar. Um leið vaknar samt spurningin um hvað gerist næst. Hjúkrunarfræðingar eru langt því frá eina stétt opinberra starfsmanna sem setið hefur eftir í launaþróun og hefur mátt þola niðurskurð, jafnvel frá því löngu fyrir hrun. Nærtæk dæmi eru í sjálfu heilbrigðiskerfinu. Sama á við um grunnskóla og framhaldsskóla landsins. Þá er ekki eins og starfsfólk á almennum vinnumarkaði hafi farið varhluta af aðhaldi í rekstri fyrirtækja eða af dýrtíðinni sem ýmist á rót sína að rekja til hruns krónunnar eða baráttu fyrirtækja við að standa undir óhóflegri skuldsetningu. Kostnaðinum er eins og kostur er velt út í verðlagið. Í ljósi sögunnar er ekki hægt að álasa fólki fyrir að hafa áhyggjur af því að hér taki við víxlverkan launa og verðhækkana þegar fleiri fara að krefjast leiðréttingar á þeirri kaupmáttarrýrnun sem þeir hafa mátt þola síðustu ár. Óttinn við að hærri laun skili sér í hærra verði á vörum og þjónustu sem aftur hafi áhrif á verðtryggð lán með þeim hætti að þær kjarabætur sem sóttar voru með samningum hverfa á ný er skiljanlegur. Þessi hringekja óstöðugleikans hefur tekið margan snúninginn hér á landi. Vegna þessa er vert að spyrja sig hvar raunverulegar kjarabætur er að finna. Krafan um þær er rík. Ljós er að mikill sigur yrði unninn í þeirri baráttu ef hér tækist að færa vexti húsnæðislána í þá mynd sem þekkist í nágrannalöndunum. Vandséð er hins vegar að það takist án þess að losna við rót stórs hluta óstöðugleika í íslensku efnahagslífi og ástæðu þess að hér er burðast með kerfi verðtryggingar á lán. Nefnilega íslensku krónuna. Niðurstöður skoðanakannana um hug fólks til viðræðna um aðild að Evrópusambandinu eru ekki til þess fallnar að ýta undir bjartsýni í þeim efnum. Hvað þá þau viðhorf að hverfa skuli frá þeim samningum áður en niðurstaða er fengin. Krónunni fylgir nefnilega annaðhvort verðtrygging eða vaxtaokur (eða hvort tveggja). Að losna við hana yrði líklega mesta og varanlegasta kjarabót sem völ er á.
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun