Mörgum ofbýður Óli Kristján Ármannsson skrifar 13. september 2008 00:01 Ákvörðun Árna M. Mathiesen fjármálaráðherra um að stefna ljósmæðrafélaginu fyrir félagsdóm vegna fjöldauppsagna er ber vott um mikla hörku í garð hóps sem augljóslega hefur setið eftir meðan aðrir hafa notið góðæris og uppsveiflu síðustu ára. Almennt nýtur kjarabarátta ljósmæðra skilnings, enda augljóst óréttlæti í því falið að lækka í launum við að bæta við sig sérnámi ofan á hjúkrunarfræðinám. Mörgum ofbýður þessi harka í garð ljósmæðra og nýtur hún lítils almenns stuðning. Árni virðist reyndar eindæmum laginn við að rata í ógöngur í ákvarðanatöku. Umdeild var ákvörðun hans sem setts dómsmálaráðherra að skipa í lok síðasta árs Þorstein Davíðsson (Oddssonar) í embætti dómara við Héraðsdóm Norðurlands vestra og orðaskipti við Umboðsmann Alþingis í framhaldinu. Heldur reyndi hann einnig langlundargeð margra í fjármálageiranum þegar umsókn Kaupþings um að fá að gera upp í evrum var látin velkjast í ráðuneytinu allt þar til bankinn hætti við og málið féll sjálfkrafa niður dautt. Þá eru skiptar skoðanir um hvort fjármálaráðherrann hefði átt að upplýsa um eignarhlut sinn í Byr (og mögulega um aðrar eignir) þegar eftir því var leitað í síðasta mánuði. Árni M. Mathiesen er hins vegar ekki einn um seinheppnina um þessar mundir því afar hallærislegt er hvernig Ingibjörg Sólrún Gísladóttir utanríkisráðherra (og formaður annars stjórnarflokksins) og Jóhanna Jóhanna Sigurðardóttir félagsmálaráðherra hafa í orði átalið harkalega stefnu fjármálaráðherrans í kjaradeilunni við ljósmæður þegar hann er í raun einungis að framfylgja stefnu ríkisstjórnarinnar í málaflokknum. Stefnan er að koma í veg fyrir launahækkanir hjá hinu opinbera og að henni hlýtur öll ríkisstjórnin að standa. Líka utanríkis- og félagsmálaráðherrann. Sú spurning hlýtur að vakna hversu mikið mark er takandi á orðum þeirra um að ljósmæður eigi skilið að fá leiðréttingu kjara sinna þegar skilaboðin frá samábyrgri ríkisstjórninni eru önnur. Hitt er annað mál að gagnrýnin sem Ingibjörg Sólrún setur fram á ákvörðun Árna í þá veru að stefnan á hendur ljósmæðrum fyrir ólögmætar uppsagnir geti leitt til stigmögnunar deilunnar er hárrétt. Og skyldi engan undra réttlát reiði ljósmæðra sem sögðu starfi sínu lausu í kjölfar orða sem formaður samninganefndar ríkisins lét falla á fundi með þeim um að „afstaða samningarnefndarinnar“ gagnvart ljósmæðrum hefði ekki breyst frá árinu 1962. Þar ofbauð mörgum ljósmæðrum á sama tíma og því tæpast að undra að uppsagnir hafi átt sér stað í kjölfarið. Tilfellið er að fáir myndu verða til að setja sig upp á móti því að ljósmæður fengju leiðréttingu kjara sinna og ríkisstjórninni í raun í lófa lagið að lýsa yfir vilja til þess að koma sérstaklega til móts við þennan hóp með sérstökum ráðstöfunum, sem ekki hefði áhrif á aðra samninga. Ef það er rétt sem haft hefur verið eftir utanríkisráðherranum að innan ríkisstjórnarinnar ríki skilningur á því að ljósmæður þurfi að fá launaleiðréttingu þá hlýtur að vera á því flötur að gefa samninganefnd ríkisins umboð til að semja um hana. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óli Kr. Ármannsson Mest lesið „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun 27-faldur hagnaður!? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun Laumu risinn í landsframleiðslunni Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Er barnið sjúkt í sykur? Elísabet Konráðsdóttir,Margrét Sigmundsdóttir Skoðun Skúffuskýrslan sem lifði af Linda Heiðarsdóttir Skoðun Breytum þessari sérhagsmunagæslu Aðalsteinn Leifsson Skoðun Bleiki fíllinn í herberginu Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Hæstvirtur dómsmálaráðherra, við ætlumst til meira af þér Matthías Kormáksson Skoðun Stúlkur eiga undir högg að sækja í nauðgunarmálum Jörgen Ingimar Hansson Skoðun
Ákvörðun Árna M. Mathiesen fjármálaráðherra um að stefna ljósmæðrafélaginu fyrir félagsdóm vegna fjöldauppsagna er ber vott um mikla hörku í garð hóps sem augljóslega hefur setið eftir meðan aðrir hafa notið góðæris og uppsveiflu síðustu ára. Almennt nýtur kjarabarátta ljósmæðra skilnings, enda augljóst óréttlæti í því falið að lækka í launum við að bæta við sig sérnámi ofan á hjúkrunarfræðinám. Mörgum ofbýður þessi harka í garð ljósmæðra og nýtur hún lítils almenns stuðning. Árni virðist reyndar eindæmum laginn við að rata í ógöngur í ákvarðanatöku. Umdeild var ákvörðun hans sem setts dómsmálaráðherra að skipa í lok síðasta árs Þorstein Davíðsson (Oddssonar) í embætti dómara við Héraðsdóm Norðurlands vestra og orðaskipti við Umboðsmann Alþingis í framhaldinu. Heldur reyndi hann einnig langlundargeð margra í fjármálageiranum þegar umsókn Kaupþings um að fá að gera upp í evrum var látin velkjast í ráðuneytinu allt þar til bankinn hætti við og málið féll sjálfkrafa niður dautt. Þá eru skiptar skoðanir um hvort fjármálaráðherrann hefði átt að upplýsa um eignarhlut sinn í Byr (og mögulega um aðrar eignir) þegar eftir því var leitað í síðasta mánuði. Árni M. Mathiesen er hins vegar ekki einn um seinheppnina um þessar mundir því afar hallærislegt er hvernig Ingibjörg Sólrún Gísladóttir utanríkisráðherra (og formaður annars stjórnarflokksins) og Jóhanna Jóhanna Sigurðardóttir félagsmálaráðherra hafa í orði átalið harkalega stefnu fjármálaráðherrans í kjaradeilunni við ljósmæður þegar hann er í raun einungis að framfylgja stefnu ríkisstjórnarinnar í málaflokknum. Stefnan er að koma í veg fyrir launahækkanir hjá hinu opinbera og að henni hlýtur öll ríkisstjórnin að standa. Líka utanríkis- og félagsmálaráðherrann. Sú spurning hlýtur að vakna hversu mikið mark er takandi á orðum þeirra um að ljósmæður eigi skilið að fá leiðréttingu kjara sinna þegar skilaboðin frá samábyrgri ríkisstjórninni eru önnur. Hitt er annað mál að gagnrýnin sem Ingibjörg Sólrún setur fram á ákvörðun Árna í þá veru að stefnan á hendur ljósmæðrum fyrir ólögmætar uppsagnir geti leitt til stigmögnunar deilunnar er hárrétt. Og skyldi engan undra réttlát reiði ljósmæðra sem sögðu starfi sínu lausu í kjölfar orða sem formaður samninganefndar ríkisins lét falla á fundi með þeim um að „afstaða samningarnefndarinnar“ gagnvart ljósmæðrum hefði ekki breyst frá árinu 1962. Þar ofbauð mörgum ljósmæðrum á sama tíma og því tæpast að undra að uppsagnir hafi átt sér stað í kjölfarið. Tilfellið er að fáir myndu verða til að setja sig upp á móti því að ljósmæður fengju leiðréttingu kjara sinna og ríkisstjórninni í raun í lófa lagið að lýsa yfir vilja til þess að koma sérstaklega til móts við þennan hóp með sérstökum ráðstöfunum, sem ekki hefði áhrif á aðra samninga. Ef það er rétt sem haft hefur verið eftir utanríkisráðherranum að innan ríkisstjórnarinnar ríki skilningur á því að ljósmæður þurfi að fá launaleiðréttingu þá hlýtur að vera á því flötur að gefa samninganefnd ríkisins umboð til að semja um hana.
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun