Monthús og mannvirki 5. maí 2007 06:15 Að stækka styttuna af Ingólfi Arnarsyni á Arnarhóli í Frelsisstyttustærð og hafa útsýnispall í spjótinu er einhver allra flottasta tillaga sem opinber hugmyndasamkeppni um skipulagsmál hefur getið af sér. Ef rétt er munað kom þessi hugmynd fram í samkeppni í tilefni af 200 ára afmæli Reykjavíkurborgar fyrir rúmum tuttugu árum. Því miður var hún ekki framkvæmd, en eins og gildir um margar góðar hugmyndir hefur hún staðið ágætlega af sér ágang tímans, svo enn geta stórhuga menn látið hana verða að veruleika. Á þessum tíma var þó við völd í höfuðborginni sannarlega stórhuga borgarstjóri, sem átti eftir að koma að byggingu tveggja mannvirkja sem hvort um sig lyfti ásýnd borgarinnar upp á við. Perlan og Ráðhús Reykjavíkur eru fyrst og fremst arfleifð Davíðs Oddssonar og báðar eru byggingarnar afbragðs dæmi um að menn mega - og eiga - að hugsa stórt þegar kemur að opinberum framkvæmdum. Að minnsta kosti af og til. Ráðhúsið fer einstaklega vel á Tjarnarbakkanum og það er sannarlega sómi að Perlunni þar sem hún tyllir sér stássleg efst í Öskjuhlíðinni. Að vísu er Perlan mun betri í fjarlægð en nálægð; þegar inn er komið er þetta undarlega tilgangslítið mannvirki. En það er allt annað mál. Það á þá örugglega einhver snjöll kona, nú eða snjall karl, eftir að finna byggingunni verðugra hlutverk heldur en að fóstra útsölumarkaði og dýrasýningar þegar það vantar gólfpláss undir slíka viðburði. Andstæðingar Davíðs mótmæltu ákaft byggingu húsanna beggja. Þau þóttu bruðl og óþarfa flottræfilsháttur. Sama gerðist þegar Alfreð Þorsteinsson, fyrrum stjórnarformaður Orkuveitunnar, stóð fyrir byggingu glæsilegra höfuðstöðva fyrirtæksins við Bæjarháls. Nema þá kom gráturinn úr hinni áttinni. Þetta var of flott, of dýrt, of fínt. Síðast fór Egill Helgason þáttastjórnandi með þessa þulu þegar hann kom inn í húsið til að stýra þar kosningaþætti á Stöð 2 á dögunum. Þetta er óþarfa kotbúahugsunarháttur. Það er ekkert að því að hugsa stórt og framkvæma. Hvað væri Reykjavík til dæmis án Perlunnar, eða Hallgrímskirkju svo annað umdeilt dæmi sé tekið? Í byrjun vikunnar kynnti menntamálaráðherra niðurstöður nefndar um stefnu íslenskra stjórnvalda í byggingarlist. Tillögurnar hafa fengið nafnið „Menningarstefna í mannvirkjagerð". Fangar það ágætlega þá hugsun að ekki eiga alltaf eingöngu að liggja hagræn sjónarmið að baki opinberum mannvirkjum, heldur geta þau jafnframt verið menningarauki út af fyrir sig. Auðvitað er best þegar fer saman að hægt er að nota mannvirki og horfa á þau, en það á hins vegar ekki að vera algilt viðmið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Mest lesið Að þröngva lífsskoðun upp á annað fólk Sævar Þór Jónsson Skoðun Hver erum við? Hvert stefnum við? Arnar Þór Jónsson Skoðun Kjarnorkuákvæði? Dagur B. Eggertsson Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland Skoðun Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan! Íris Björk Hreinsdóttir Skoðun Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun Samstarf er lykill að framtíðinni Magnús Þór Jónsson Skoðun Hugtakið valdarán gengisfellt Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy Skoðun
Að stækka styttuna af Ingólfi Arnarsyni á Arnarhóli í Frelsisstyttustærð og hafa útsýnispall í spjótinu er einhver allra flottasta tillaga sem opinber hugmyndasamkeppni um skipulagsmál hefur getið af sér. Ef rétt er munað kom þessi hugmynd fram í samkeppni í tilefni af 200 ára afmæli Reykjavíkurborgar fyrir rúmum tuttugu árum. Því miður var hún ekki framkvæmd, en eins og gildir um margar góðar hugmyndir hefur hún staðið ágætlega af sér ágang tímans, svo enn geta stórhuga menn látið hana verða að veruleika. Á þessum tíma var þó við völd í höfuðborginni sannarlega stórhuga borgarstjóri, sem átti eftir að koma að byggingu tveggja mannvirkja sem hvort um sig lyfti ásýnd borgarinnar upp á við. Perlan og Ráðhús Reykjavíkur eru fyrst og fremst arfleifð Davíðs Oddssonar og báðar eru byggingarnar afbragðs dæmi um að menn mega - og eiga - að hugsa stórt þegar kemur að opinberum framkvæmdum. Að minnsta kosti af og til. Ráðhúsið fer einstaklega vel á Tjarnarbakkanum og það er sannarlega sómi að Perlunni þar sem hún tyllir sér stássleg efst í Öskjuhlíðinni. Að vísu er Perlan mun betri í fjarlægð en nálægð; þegar inn er komið er þetta undarlega tilgangslítið mannvirki. En það er allt annað mál. Það á þá örugglega einhver snjöll kona, nú eða snjall karl, eftir að finna byggingunni verðugra hlutverk heldur en að fóstra útsölumarkaði og dýrasýningar þegar það vantar gólfpláss undir slíka viðburði. Andstæðingar Davíðs mótmæltu ákaft byggingu húsanna beggja. Þau þóttu bruðl og óþarfa flottræfilsháttur. Sama gerðist þegar Alfreð Þorsteinsson, fyrrum stjórnarformaður Orkuveitunnar, stóð fyrir byggingu glæsilegra höfuðstöðva fyrirtæksins við Bæjarháls. Nema þá kom gráturinn úr hinni áttinni. Þetta var of flott, of dýrt, of fínt. Síðast fór Egill Helgason þáttastjórnandi með þessa þulu þegar hann kom inn í húsið til að stýra þar kosningaþætti á Stöð 2 á dögunum. Þetta er óþarfa kotbúahugsunarháttur. Það er ekkert að því að hugsa stórt og framkvæma. Hvað væri Reykjavík til dæmis án Perlunnar, eða Hallgrímskirkju svo annað umdeilt dæmi sé tekið? Í byrjun vikunnar kynnti menntamálaráðherra niðurstöður nefndar um stefnu íslenskra stjórnvalda í byggingarlist. Tillögurnar hafa fengið nafnið „Menningarstefna í mannvirkjagerð". Fangar það ágætlega þá hugsun að ekki eiga alltaf eingöngu að liggja hagræn sjónarmið að baki opinberum mannvirkjum, heldur geta þau jafnframt verið menningarauki út af fyrir sig. Auðvitað er best þegar fer saman að hægt er að nota mannvirki og horfa á þau, en það á hins vegar ekki að vera algilt viðmið.
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun