Svartur blettur á allsnægtarsamfélaginu 10. apríl 2006 00:01 Kynslóðin sem nú byggir dvalar- og hjúkrunarheimili landsins er kynslóðin sem lagði grunninn að velferðarsamfélaginu sem við nú búum í, kynslóðin sem á eigin skinni upplifði hraða þróun og gríðarlegar breytingar í samfélaginu. Þessi kynslóð ólst upp í tiltölulega einföldu bændasamfélagi og verður að eldri borgurum í margbrotnu borgarsamfélagi sem hún hefur að miklu leyti sjálf byggt upp. Þessi kynslóð Íslendinga ólst upp við mikla vinnu frá ungum aldri og stundum kröpp kjör. Þetta er kynslóð sem gat boðið börnum sínum allt önnur og betri uppvaxtarskilyrði en foreldrar hennar höfðu tök á að bjóða sínum börnum og þetta er líka síðasta kynslóðin sem að stóru leyti sinnti umönnun aldraðra sjálf, til dæmis með því að taka foreldra inn á heimili sín. Afkomendur þeirra sem í dag eru aldraðir bera nú uppi íslenska efnahagskerfið, betur menntað fólk en kynslóð foreldranna og betur efnuð líka, að minnsta kosti að meðaltali. Eitt af verkefnum þeirra kynslóða er að tryggja því fólki sem skilað hefur kröftum heillar starfsævi til samfélagsins ævikvöldi sem sómi er að, gera því kleift að lifa með þeirri reisn sem það á skilið og hefur unnið sér fyrir. Þetta er vitanlega verkefni hvers og eins í sínum ranni um leið og þetta er eitt af þeim sameiginlegu verkefnum sem almennir borgarar kjósa fulltrúa sína til að sinna. Á dvalar- og hjúkrunarheimilum landsins vinnur mikill fjöldi fólks, aðallega kvenna, hjúkrunarfræðingar, sjúkraliðar og annað starfsfólk, aðallega konur. Þetta eru konur sem bera hag skjólstæðinga sinna fyrir brjósti, konur sem hafa unnið erfið störf, eins og aðhlynning aldraðra er, á lágum launum, og gert það vel. Í vikunni sem leið minntu ófaglærðir umönnunarstarfsmenn á launakjör sín, og það ekki í fyrsta sinn. Þessum konum eru boðnar allt niður í 110 þúsund krónur á mánuði fyrir störf sín, laun sem eru víðsfjarri því að geta talist mannsæmandi. Hvert og eitt okkar sem erum á miðjum aldri vill vitanlega aðeins það besta fyrir foreldra okkar. Það gildir áreiðanlega líka um þá sem halda um sameiginlega pyngju okkar allra. Það er því löngu tímabært að kjörnir fulltrúar okkar taki ábyrgð á þeirri hneisu sem laun umönnunarstarfsmanna eru. Eitt af einkennum siðaðra velferðarsamfélaga er að hlúa vel að börnunum, sem er fólk framtíðarinnar, og einnig að ölduðum, fólkinu sem hefur skilað sínu til samfélagsins. Launin sem víðast hvar eru í boði fyrir þá sem sinna uppeldi og aðhlynningu þessara hópa, og raunar þeirra sem gista sjúkrahús í veikindum, eru í engu samræmi við þetta. Það er hlálegt að sú kynslóð sem vel hefur notið allra þeirra kosta og kjara sem þeir sem í dag eru eldri borgarar byggðu upp, skuli vera svo ráðalaus sem raun ber vitni þegar kemur að umönnun aldraðra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Skoðanir Steinunn Stefánsdóttir Mest lesið Halldór 27.03.2024 Halldór Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun
Kynslóðin sem nú byggir dvalar- og hjúkrunarheimili landsins er kynslóðin sem lagði grunninn að velferðarsamfélaginu sem við nú búum í, kynslóðin sem á eigin skinni upplifði hraða þróun og gríðarlegar breytingar í samfélaginu. Þessi kynslóð ólst upp í tiltölulega einföldu bændasamfélagi og verður að eldri borgurum í margbrotnu borgarsamfélagi sem hún hefur að miklu leyti sjálf byggt upp. Þessi kynslóð Íslendinga ólst upp við mikla vinnu frá ungum aldri og stundum kröpp kjör. Þetta er kynslóð sem gat boðið börnum sínum allt önnur og betri uppvaxtarskilyrði en foreldrar hennar höfðu tök á að bjóða sínum börnum og þetta er líka síðasta kynslóðin sem að stóru leyti sinnti umönnun aldraðra sjálf, til dæmis með því að taka foreldra inn á heimili sín. Afkomendur þeirra sem í dag eru aldraðir bera nú uppi íslenska efnahagskerfið, betur menntað fólk en kynslóð foreldranna og betur efnuð líka, að minnsta kosti að meðaltali. Eitt af verkefnum þeirra kynslóða er að tryggja því fólki sem skilað hefur kröftum heillar starfsævi til samfélagsins ævikvöldi sem sómi er að, gera því kleift að lifa með þeirri reisn sem það á skilið og hefur unnið sér fyrir. Þetta er vitanlega verkefni hvers og eins í sínum ranni um leið og þetta er eitt af þeim sameiginlegu verkefnum sem almennir borgarar kjósa fulltrúa sína til að sinna. Á dvalar- og hjúkrunarheimilum landsins vinnur mikill fjöldi fólks, aðallega kvenna, hjúkrunarfræðingar, sjúkraliðar og annað starfsfólk, aðallega konur. Þetta eru konur sem bera hag skjólstæðinga sinna fyrir brjósti, konur sem hafa unnið erfið störf, eins og aðhlynning aldraðra er, á lágum launum, og gert það vel. Í vikunni sem leið minntu ófaglærðir umönnunarstarfsmenn á launakjör sín, og það ekki í fyrsta sinn. Þessum konum eru boðnar allt niður í 110 þúsund krónur á mánuði fyrir störf sín, laun sem eru víðsfjarri því að geta talist mannsæmandi. Hvert og eitt okkar sem erum á miðjum aldri vill vitanlega aðeins það besta fyrir foreldra okkar. Það gildir áreiðanlega líka um þá sem halda um sameiginlega pyngju okkar allra. Það er því löngu tímabært að kjörnir fulltrúar okkar taki ábyrgð á þeirri hneisu sem laun umönnunarstarfsmanna eru. Eitt af einkennum siðaðra velferðarsamfélaga er að hlúa vel að börnunum, sem er fólk framtíðarinnar, og einnig að ölduðum, fólkinu sem hefur skilað sínu til samfélagsins. Launin sem víðast hvar eru í boði fyrir þá sem sinna uppeldi og aðhlynningu þessara hópa, og raunar þeirra sem gista sjúkrahús í veikindum, eru í engu samræmi við þetta. Það er hlálegt að sú kynslóð sem vel hefur notið allra þeirra kosta og kjara sem þeir sem í dag eru eldri borgarar byggðu upp, skuli vera svo ráðalaus sem raun ber vitni þegar kemur að umönnun aldraðra.
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun